Ron Vendel uit Ursem geniet van zijn volkstuin

De Ursemmer begon met één tuin, inmiddels uitgebreid naar twee. Zo’n 200 vierkante meter. “Een volkstuin heeft vele voordelen :Lekker je eigen baas zijn. Niemand die zegt hoe of wat je iets moet doen. Behalve dan dat de vereniging aangeeft waar dat jaar de aardappels moeten komen. Verder ben ik een vrij traditionele tuinder, denk ik. Ik tuin zo ongeveer als mijn vader dat al deed. Alles moet wel op op rechte lijntjes staan, vind ik. Zo weinig mogelijk onkruid tussen de rijen en niet te scheutig met water. De natuur moet het doen.”

Tuindersbloed

Ron heeft tuindersbloed, vindt hij, van vader Toon en moeder Gré. “Overgrootvader Vlaar had een tuinderij aan de Noordijk. Ik gebruik nog steeds twee kisten met zijn naam er op: D. Vlaar. Noordijk 68. De tuinderij is door mijn opa en later door zijn kinderen in de jaren 60-70 uitgebouwd tot Firma Gebr. Vlaar. Daar heb ik in mijn jeugd ook vaak gewerkt .Het begon met tulpen koppen, bollen rooien, aardappels selecteren en rooien, wortelen, bieten, uien, noem maar op. Niet altijd met plezier, maar het geld dat ik verdiende maakte veel goed. Geen verre vakanties, ik ging het liefst naar de kermis.”

Vader

Vader Vendel heeft ook altijd een (volks)tuin gehad. En opa Vendel had een bescheiden tuinderij, naast zijn werk. “Die tuin was puur uit economische motieven. Feit is dat in die tijd armoede was in het grote gezin Vendel. Veel bonen en erwten werden geteeld. Mijn vader was vaak op zijn volkstuin en mijn broers en ik speelden daar.”

Allerlei

Ron verbouwt aardappelen waar hij bijna het jaar rond van kan eten. Hij slaat ze op in zijn moeders schuur. Uien, bosuien, lente-uien en ook knoflook. Sla, andijvie, sla- en snijbonen, rode bieten, spruiten, boerenkool en soms witlof. “De kunst is om niet alles gelijk klaar te hebben, anders zit ik gelijktijdig met zes kroppen andijvie; uitdelen in de familiekring.”

Dieren

Als er bijvoorbeeld een haas aan de producten heeft geknabbeld, vindt Ron dat niet erg. “Er is genoeg voor mens en dier. Ik kan makkelijk met dat ‘verlies’ leven. Ik doe geen netten over de bedden. Ik maak me daar niet druk over. De grootste uitdaging is alles onkruidvrij houden. Dat betekent dus schoffelen, schoffelen, wieden en wieden. Je wint het nooit, maar bijhouden is het devies.”

Rust

Schoffelen heeft op de tuinder een rustgevende werking. Onder het werk door mijmeren en nadenken. “Wat een werk, zeg, twee tuinen bijhouden”, hoort hij vaak. “Maar zo ervaar ik het niet”, laat Ron weten. “Mijn tuin grenst vlak tegen de dijk, aan sloot en het hele jaar door een optocht van toeristen. Op fietsen, motoren en lopend. Ik stel mij dan zo voor dat onze tuinen en ik onderdeel uitmaken van het landschap waar zij van genieten. Ik hoor ze er altijd wel iets over zeggen, als de wind goed staat.”

Evenwicht

Voor zijn gereedschap maakte Ron een huisje boven sloot, met een een molentje erop als windwijzer. “Hier kan ik, als het moet, ook even schuilen voor een onverwachte regenbui. “De tuin geeft mij naast lekkere, verse groente ook veel ontspanning. Dit naast mij huidige werk als verpleegkundige. Het kan best druk zijn op het werk en het hakt er af en toe flink in wat wij te verwerken krijgen op onze afdeling, niet alleen menselijk leed, maar ook de druk op de zorg. Zeker nu met corona. Als tegenhanger vind ik het lekker om eens een flink stuk te spitten en te harken. Zo maak ik mijn hoofd leeg. Het houd mij in zekere mate mentaal in evenwicht.”

Genieten

Met mooi weer is Ron graag op de tuin en geniet elke dag van de ruimte, de natuur en het uitzicht op de dorpen Ursem en Rustenburg. “Ik hoop dat het jaren zo blijft. En wat zeker waar is: alles van de tuin smaakt ook veel beter.”

Enthousiast geworden om ook een volkstuintje te beginnen? Op het complex zijn nog tuinen over. Het is nu een goede tijd om ermee te beginnen. Bel Ron, tel. 072-5021718.