Veiligheid

Ze voelde zich schuldig en had tegelijkertijd geen idee hoe ze het dan anders aan moest pakken of wát ze nou eigenlijk anders zou moeten doen.

Een vriendin waar ze dit mee besprak had haar namelijk gezegd dat ze dan toch echt iets fout moest doen in de opvoeding, want die buien ontstonden toch echt niet uit zichzelf? Dit drukte best zwaar op haar: ze voelde zich schuldig en had tegelijkertijd geen idee hoe ze het dan anders aan moest pakken of wát ze nou eigenlijk anders zou moeten doen. Toen ze mij dit vertelde kon ik haar gerust stellen dat dit iets is wat vaker voorkomt en dat heus niet alleen haar kind zich zo gedraagt. 

Een reden voor dit gedrag kan zijn dat er ergens gedurende die dag (of zelfs de dagen daarvoor) iets is gebeurd waar haar zoontje boos of verdrietig over is, of wat hem een vreemd gevoel heeft gegeven waarvan hij niet weet wat hij ermee moet. Die gevoelens, emoties of wat het dan ook is wat er uit moet, komen er wel degelijk op een bepaald moment uit. En meestal op een moment dat het kind zich veilig en vertrouwd voelt. Op een plek waar hij weet dat hij echt zichzelf mag zijn en dat is toch vaak thuis, bij zijn ouders.  

Dan kan het dus heel goed zijn dat je als ouder een woede-uitbarsting over je heen krijgt die je helemaal niet had zien aankomen en waarvan je je afvraagt waar die vandaan komt: wat je dan gezegd of gedaan hebt om jouw kind zo te laten ontploffen. Maar het hoeft dus helemaal niets met jou te maken te hebben.

Het kan heel goed iets zijn wat al een tijdje bij je kind van binnen suddert en wat eruit komt op het moment dat jij bij hem bent. Juist omdat hij weet dat hij bij jou dit soort dingen mag en kan uiten. Eigenlijk is het dus een compliment voor jou als ouder wanneer je kind zich zo kan uiten, want dat betekent dat hij zich veilig en zeker voelt bij jou om dat te kunnen doen.

Misschien is dat een vreemd compliment, maar tegelijk misschien ook een geruststellende gedachte.

linda@ldgcoaching.nl | www.relaxtemoeder.com