Voor Martin Hakkaart hebben tatoeages een diepere betekenis

Door: Frans Limbertie

Kunst en rockmuziek, het bepaalde zijn leven grotendeels. En nog steeds. In zijn jonge jaren zong Martin in diverse rockbands. Een leven met talloze en gedenkwaardige optredens. En het hield hem bovendien fit en energiek. Maar ondanks dat hij nu wat ouder is en de wilde jaren weliswaar een beetje voorbij zijn, is de liefde voor de rockmuziek nog steeds niet bekoeld. Net als zijn interesse voor de kunst. Binnenkort wordt hij misschien dan wel 75, de geest blijft voor eeuwig jong. Of we voor een interview maar even naar Tattooshop Memories wilde komen, want dat is op dit moment een plek die veel voor hem betekent. En omdat ‘de ouwe rocker’ altijd wel een bijzonder verhaal in petto heeft, geven we daar natuurlijk graag gehoor aan.

Heftige periode

Het was eigenlijk geheel toevallig dat Hakkaart met de Tattooshop aan de Herenstraat in contact kwam. “Ik wandel veel in de buurt, vooral ook omdat ik op mijn leeftijd toch een beetje in beweging wil blijven”, vertelt hij, terwijl hij voorzichtig aan zijn hete koffie nipt. “Ik was al een aantal keren langs de zaak gelopen. Eerlijk gezegd had ik eerst niet zoveel op met tatoeages en vond ik het meer iets voor jongere mensen.” Maar Martin is daar inmiddels op teruggekomen, omdat hij steeds meer oudere jongeren de gang zag maken om er ook eentje te laten zetten. “Net als ik dus, als ik mezelf even onder die categorie van ouderen jongere mag rangschikken”, zegt hij met een brede glimlach. Toch heeft zijn daad een diepere betekenis. Een paar jaar terug verloor Martin zijn vrouw aan een slopende ziekte. “Dat was een heftige periode om mee te maken. De pijn ervan draag ik nog altijd met me mee. Weet je, Yvonne en ik zijn meer dan vijftig jaar lang bij elkaar geweest”, zegt hij bedachtzaam. “We hebben elkaar leren kennen toen ik actief in de muziekwereld zat. Zij was altijd mijn grootste fan. Heel subtiel heb ik haar naam, samen met die van mijn dochter Chantal, op mijn arm laten zetten. Het geeft mij een gevoel dat ze nog steeds bij me is. Dat blijft voor het leven, snap je?” De namen van zijn kleinkinderen, volgens Martin alle twee goede voetballers, heeft hij er ook bij laten plaatsen, terwijl hij zijn mouw opstroopt om ons trots het resultaat ervan te laten zien. “Kijk maar, fraai hè? Ja, het niveau van de tatoeages is enorm omhoog gegaan. Het zijn hier bij Memories ware kunstenaars die dat uitstekend kunnen.”

Belangrijk symbool

Martin gaat verder: “Ik ben van een lichting die een tatoeage als iets onwezenlijk beschouwde. Zoiets doe je niet met je lijf. Kortom, het werd nooit zo enorm werd gewaardeerd door de buitenwereld. En zeker thuis niet bij mijn ouders. Ik weet zeker dat wanneer ik vroeger als jonge knaap met zo’n tattoo op mijn arm was thuisgekomen, mijn vader me linea recta had weggestuurd om die meteen te laten verwijderen. Zo ging dat vroeger nou eenmaal. Het zijn andere tijden nu. Gelukkig maar. Een tatoeage is voor veel mensen een belangrijk symbool geworden.” 

Schroom

Eigenaar en tattoo artist Niels, die zich samen met collega Kim inmiddels bij ons gesprek heeft gevoegd, kan dit alleen maar beamen. “Het is heel speciaal om te zien dat sommige mensen op wat oudere leeftijd alsnog een tatoeage willen, terwijl ze dat vroeger niet mochten van hun ouders.” Toch bestaat er volgens hem nog steeds een beetje schroom om binnen te komen. “Maar als ze eenmaal over die drempel zijn, is die twijfel weg”, verzekert hij ons. “Net als wat Martin zegt willen oudere mensen juist een tatoeage met een emotionele waarde die vaak een mooie herinnering weergeeft. Samen met mijn collega’s Randy, Iris en Angelika geef ik ze die graag. Een herinnering is belangrijk en die wil je het liefst laten vereeuwigen.”