Op de pijp met... Angelique en Tymon van der Klugt

Tekst: Esdor van Elten / Foto’s: Ton van Zeijl

Met wie zit ik hier?

Angelique: Ik ben Angelique. Geboren in Voorburg. Ik heb een ongewone jeugd gehad. Mijn vader heb ik nooit echt gekend, ik heb hem maar één keer ontmoet. Mijn moeder was een soort hippie. Toen ik klein was nam ze me mee naar Amerika, en daar heb ik tot mijn zevende gewoond. Toen ik terugkwam gingen we in Den Haag wonen. Na de basisschool ging ik naar de Dalton Mavo en vervolgens heb ik de ballet-academie in Rotterdam gedaan. Niet alleen ballet hoor, allerlei soorten dans. Ik danste al van kleins af aan, op mijn achtste stond ik al op het podium in het Zuiderpark. Er gebeurden ook andere dingen die minder leuk waren en waardoor ik in, zeg maar aparte werelden terecht kwam. Ik heb meegewerkt aan allerlei feesten en begon een eigen entertainmentbureau. Uiteindelijk ben ik op mijn hoogtepunt gestopt om met mijn gaven door te kunnen gaan.

Tymon: Mijn verhaal is wat gewoner dan dat van Angelique. Ik kom oorspronkelijk uit Lochem, waar ik opgroeide op een boerderij, samen met mijn zus. In eerste instantie heb ik een hoveniersopleiding gedaan, maar ik heb later ook in het transport en de logistiek gewerkt en momenteel ben ik timmerman met een eigen bedrijf.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Tymon: Via Internet. Ik was een beetje aan het rommelen op Habbo Hotel.

Angelique: En daar zat mijn zoon ook op. En omdat ik wilde weten waar hij nou mee bezig was, ging ik ook eens kijken en zo kwamen we via de chat aan de praat. En het klikte meteen.

Tymon: We gingen door op MSN en vervolgens spraken we in Veenendaal voor het eerst af.

Angelique: En we vonden elkaar gelijk lief.

Een ongewone combinatie...

Angelique: Qua leeftijd bedoel je? Tymon is inderdaad jonger dan mijn oudste zoon, maar dat is bij ons nooit een issue geweest. Er waren mensen die dachten dat het maar een ‘bevlieging’ was.

Tymon: Ze is heel open over haar levensverhaal. En het gaat mij niet zozeer om wat iemand allemaal heeft meegemaakt, maar hoe iemand is. En Angelique is lief en betrouwbaar en ik leer iedere dag van haar.

Angelique: Vanaf dag één hadden we enorm veel lol met elkaar. Paars van het lachen soms. Bijvoorbeeld toen ik hem leerde sushi maken. Dat was geen succes.

Tymon: Ik stopte het in de vriezer in plaats van in de koelkast.

Angelique: Ik ben gek op koken en ben zeker een bourgondiër. Wat een restaurant kan, dat kan ik ook.

Hoe kwamen jullie in het Westland terecht?

Angelique: Via mijn eerste man. Hij kwam uit Monster. We hebben nog steeds goed contact met elkaar.

Tymon: Ik zag wel kansen in Westland qua werk. Dus toen het serieus werd tussen ons ben ik ook hierheen gekomen. Dat is nu dertien jaar geleden. Ik werk nu samen met Angelique’s ex-man en haar zoon.

Jullie zijn al getrouwd maar je wilde nu ook spiritueel trouwen…

Angelique: We zijn vier jaar geleden getrouwd. In het heilige Geest Hofje. Een hele mooie dag. Maar we zijn inmiddels vier jaar verder en we zijn spiritueel echt naar elkaar toegegroeid.

Want jullie zijn spirituele mensen…

Angelique: Ik was als klein meisje al spiritueel bezig. Als kind ben ik ook gezegend door indiaanse sjamanen. Ik had dromen en déjà-vu’s, voorgevoelens. Er trokken hele legers geesten en entiteiten door ons huis heen en ik merkte dat. Als kind was ik er bang van, later heb ik het leren onderscheiden. Er zijn kwade entiteiten, ja, maar ook heel veel goede. En ik ontdekte dat ik gaven had: ik ben helderziend, helderruikend, heldervoelend en helderhorend.

Dat lijkt me vrij vermoeiend?

Angelique: Het is niet zo dat ik de hele tijd ‘aan’ sta hoor. En ik gebruik mijn gaven nooit zomaar. Ik vraag toestemming. Dat is belangrijk. Ik heb vroeger ook wel fouten daarin gemaakt, waarbij ik mensen wilde helpen, maar dat niet op de goede manier deed.

Hoe gebruik je ze dan?

Angelique: Ik doe bijvoorbeeld readings op beurzen. Ik help mensen met traumaverwerking. Ik werk met kaarten, met edelstenen… Dat heeft een tijd stilgelegen omdat ik een burn-out had. Toen bleek dat ik mijn eigen onderliggende trauma’s moest opschonen. Dankzij Tymon is dat ook gelukt en ik ben nu langzaam weer een beetje aan het opstarten.

Tymon: Het werkt dus twee kanten op. Wij vullen elkaar aan.

Hoe zit het dan met jouw spiritualiteit, Tymon?

Tymon: Ik was er vroeger niet heel veel mee bezig, maar ik had wel belangstelling en door Angelique ben ik me er natuurlijk nog meer in gaan verdiepen. Mijn vorm van spiritualiteit is vooral muziek. Ik speel klankschalen en trommel. De trommel die ik heb is speciaal voor mij gemaakt van de huid van een edelhert. Ik heb hem ook ingewijd op een plek in Lochem waar ik voor het eerst een edelhert in het wild heb gezien. Dat was een bijzonder moment.

Wat doet zo’n drum dan met jou?

Tymon: Hij geeft me allereerst gewoon een fijn gevoel. Maar de drum helpt me denk ik ook om connectie te maken met de wereld om me heen. De eerste keer dat ik hem gebruikte was ik meteen in tranen. Je voelt de trillingen in je lijf, en je hartritme reageert erop. Je kunt het zelfs gebruiken om hartritmestoornissen tegen te gaan. Dat is een wereld die ik nog verder wil ontdekken.

Is het allemaal niet een beetje zweverig?

Angelique: Wij vinden van niet. Het is een deel van wie we zijn. Maar we hebben ook een normaal leven hoor. Wat spiritualiteit mij brengt is vooral dat ik elke dag dankbaar ben voor alle liefde en andere dingen die ik krijg. Dat het leven me toelacht.

Tymon: Wat spiritueel is kun je niet uitleggen, dat moet je ervaren.

Hoe zag jullie spirituele bruiloft eruit?

Angelique: We hebben een vriendin van ons, .Jeantille Spruijt gevraagd of die ons wilde trouwen. Zij is sjamane. Dat vond ze fantastisch. Het was echt een mooie warme dag. We hadden 29 gasten uitgenodigd en met een aantal van hen vormden we een medicijnkring. Daarin roepen we de windrichtingen aan. We nodigen de goede spirits uit. We mediteren samen. In de kring konden mensen dingen naar en over ons uitspreken, vanuit hun hart naar ons toesturen en ook zelf legden we geloftes af naar elkaar. Het was super liefdevol. .Jeantille voerde een bonding uit, waarmee onze handen verbonden werden met een lint. En toen we dat lint aantrokken ontstond het infinity teken. Prachtig.

Tymon: We konden allebei onze tranen niet inhouden.

Angelique: En daarna was het gewoon gezellig, met een Indisch buffet.

En hoe vonden die vrienden en kennissen dat?

Angelique: Iedereen was echt in een flow. Dat was voor een aantal mensen nieuw. Al kennen ze ons natuurlijk. Dat vinden we ook het leuke eraan; dat we op deze manier anderen ook kunnen laten ervaren hoe iets is. In het hele proces ernaartoe hebben we ook al gemerkt dat het mensen raakt, dat je nieuwe mensen op je pad krijgt. Dat er bijzondere dingen gebeuren.

Tymon: En daardoor zijn wij ook meer verbonden met elkaar en met hen.

Wil jij ook Op de Pijp of ken je iemand met een mooi verhaal? Mail dan naar redactie.hhw@uitgeverijwestmedia.nl.