Blijf van dat melkwinkeltje af
Dit is geen tijd om hardhandig aan dingen te gaan morrelen waar niks mis mee is. We hebben al genoeg moeite om onszelf min of meer overeind te houden. Laat alles vooral even met rust.
Maar het gebeurt toch. Direct om ons heen. Op plekken in de buurt die we nu misschien wel beter zien dan ooit, omdat het zo rustig is. Ik zit er af en toe in mijn eentje van te ontploffen, jullie vast ook. Dat stomme fietspad door het Vliegenbos. Hoezo? Een nieuwe entree voor het Noorderpark aan de Buiksloterdijk, plus een evenemententerrein. Waarom? Een vergunning voor Noordkust, nieuwe horeca aan de Nieuwendammerdijk. Hoe moeten straks na sluitingstijd 700 mensen over die dijk? In de omgevingsvisie 2050 van de gemeente wordt de hele oostelijke IJ-oever volgebouwd. Wat betekent dat voor de groene scheg? En wat gebeurt er intussen aan het onderhoud van de sociale huurwoningen er omheen?
En nu het melkwinkeltje, Begoniastraat 6, hartje Van der Pekbuurt. Ymere wil het in de verkoop zetten. Terwijl het nota bene in november de status van gemeentelijk monument kreeg. Hoorden jullie toevallig bij de 1400 bezoekers die er voor corona binnen mochten kijken? Ik was een van de gelukkigen en wist niet wat ik zag. Van 1920 tot 1974 kocht de buurt hier melk, kaas, eieren en boter. Nu is de anderhalve verdieping van het hoekpand liefdevol, tot in het kleinste detail in de oude staat hersteld door het Historisch Centrum Amsterdam Noord - het vrijwilligersgezelschap dat inmiddels zelf de status van gemeentelijk monument verdient. De weegschaal, de melkkannen en het kassamasjien. De terrazzovloer, de tegelwand. De leunstoel van de eigenaar. De zeven lagen behang van de achtereenvolgende melkboerengezinnen die boven hun winkel woonden.
‘Nieuw Leven’ heette het zaakje. Het staat weer in frisse witte letters op de winkelruit. Het mooie is dat je meteen een gevoel krijgt van hoe het leven hier vroeger moet zijn geweest: kleinschalig, benauwd misschien, maar ook vertrouwd en overzichtelijk: je kocht je melk niet bij een anoniem megabedrijf maar bij Maarten Boon. Je wist waar geld vandaan kwam en waar het naartoe ging. Een winkel maakte deel uit van een sociaal stelsel, niet van een moorddadige economie. Woensdag moet het pand leeg worden opgeleverd en de sleutels teruggegeven aan Ymere. Hoe dan? Ymere moet zich heel diep schamen. De gemeente moet zichzelf serieus nemen. En die winkel moet gewoon blijven.
Chris Keulemans
