Column Kees de Bakker - Een leven met Rudi Carrell

Zijn leven en dat van mij liepen al sinds 1958 langs elkaar. Ik was slechts acht en mocht in mijn West-Friese boerenkieltje de muziek omslaan van de plaatselijke fanfare in de muziektent tegenover de zaak van mijn ouders. Rudi kwam als lange slungel naar Wieringerwerf en vroeg zich af wat er in hemelnaam gepresenteerd moest worden. Na afloop hadden we naar mijn idee een gesprek van een half uur, misschien zijn het in het echt maar vijf minuten geweest. Sindsdien kon hij nooit meer iets slechts bij me doen.

Comité borstbeeld Rudi Carrell in 2007, van links naar rechts Lex Verëll (NH1816), Kees de Bakker, Marietje van Rossen met het boek Rudi Carrell - Een leven voor de show, Bram van Duin van het Gulden Viies en Sam de Jager. (Foto: Rodi Media/HT)

In die tijd vierde zijn vader André Carrell hoogtij met zijn veelbeluisterde zaterdagavondshow op de radio samen met Marion Wardenaar. Rudi’s ouderlijk huis stond in de Spoorstraat in Alkmaar. Wij woonden er enige tijd en onze zoon werd er geboren. Rudi werd voorzitter van leerlingenvereniging Emagosas en ik werd het later ook. 

Net 1 meter 50 hoog sprak ik op mijn vijftiende 300 ouders en leerlingen toe op het podium van het Gulden Vlies. Rudi had er een van zijn eerste optredens. In 1980 publiceerde hij bij Elsevier de grappige verhalenbundel M’n fiets terug (de titel was een parodie op de vordering van rijwielen door de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog). Ik vroeg hem als uitgever om een vervolg op het boek te maken, maar daar had hij geen zin in, schreef hij uit Bremen.

Rudi Carrell op de Kaasmarkt. (Foto: Rodi Media/HT)

Zilveren Roos van Montreux

Rudi’s faam was groot toen hij in 1964 de Zilveren Roos van Montreux won. Met een speciale aflevering van de Rudi Carrell Show met daarin de aap Vrijdag en zangeres Esther Ofarim als zeemeermin op een onbewoond eiland. Rudi werd niet alleen beroemd in Nederland maar ook in Duitsland met zijn jongensachtige kuif. Hij durfde veel, zelfs de ayatollah in zijn hemd te zetten, tot hij met zijn gezin moest schuilen voor bedreigingen. Die boerenlul uit Alkmaar had het toch maar ver gebracht, beschrijft Hans Visser in zijn verhaal over Rudi’s laatste optreden in de Vest, in de bundel Hier begint de victorie – Schrijvers over Alkmaar – Van Bosboom-Toussaint tot Zwagerman. Hans maakt samen met Marianne Heemskerk van Kunstnet een documentaire over Rudi en vervangt de overleden oud-NHD-collega Sam de Jager in het comité voor het beeld.

Van hangplek tot ‘tranen van roest’

Een halfjaar voor zijn overlijden op 7 juli 2006 vroeg Rudi of ik zijn autobiografie Een leven voor de show van Jürgen Trimborn wilde uitgeven. Ik zei direct ja, maar wist niet dat het boek 800 pagina’s zou gaan tellen (veel verhalen gingen o.a. over ARD en ZDF, omroepen die we hier niet kennen). Ik besloot voor de presentatie het beeld van Carsten Eggers naar Nederland te halen. Zo stond het geruime tijd in onze garage in Groet. Na de presentatie van het boek 2 maanden later moest het beeld een plek hebben in de stad. Verzekeringsmaatschappij NH1816 verzorgde de financiering. Een jaar na Rudi’s overlijden werd het geïnstalleerd op de Rudi Carrell-plaats. Op de plek van het oude theater van het Gulden Vlies. Maar het ontaardde in een hangplek. Dat was niet de bedoeling. Raadslid Ben Bijl kwam op de gedachte om het beeld van Rudi te plaatsen als een soort apothekersbeeld op de voorkant van het Gulden Vlies. Ik zag met eigen ogen ‘dat het beeld tranen van roest’ huilde. In overleg met cultuuradviseur Ellen Bokhove besloten we het beeld weg te laten halen door de Kunstwacht en op een nieuwe plek te wachten.

Borstbeeld Rudi Carrell. (Foto: aangeleverd)

Beeld aan het Munnikenbolwerk

En nu is er een nieuwe bestemming voor het beeld dat vrijdag 3 mei om 16.30 uur wordt onthuld op het Munnikenbolwerk, vlak achter de Vest en liggend tegenover de Geestersingel. Eerst is er nog een kleine bijeenkomst in de Pleinzaal Taqa in de Vest met een welkom van cultuurwethouder Anjo van de Ven, die het beeld zal onthullen. Voorts een toespraak van Rudi’s broer Aad Kesselaar (samen met Marietje van Rossen, Hans Visser en ik spil van het comité) en een optreden van acteur Marcel Hensema. Bij de onthulling zijn Rudi’s dochters Annemieke en Caroline met hun aanhang aanwezig. Het is te hopen dat daarmee Rudi echt thuiskomt en hij van daaruit kan uitkijken naar zijn geboortestraat.