Theo de Wijs zit na vijftig jaar nog vol plannen voor zijn dierenambulance
Hij redt al vijftig jaar dieren en heeft de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, toch wil Theo de Wijs nog niet stoppen met zijn dierenambulance. “Ik spring niet meer over een slootje, en over een hek klimmen wordt ook moeilijk, maar stilzitten kan ik nu eenmaal niet.”
“Wij waren de eerste dierenambulance in heel Nederland”, vertelt Theo trots in het kantoor van Dierenambulance De Wijs aan de Zinkwerf. Dit jaar is het een halve eeuw geleden dat hij, samen met zijn ouders en zus, aan de Steenhouwersgaarde startte. “In een flatje vier hoog, je kan het je nu niet meer voorstellen.” De Wijs laat foto’s uit die eerste jaren zien. De ambulances die nog nauwelijks als zodanig herkenbaar waren, staan geparkeerd in een doodgewone straat in Den Haag Zuidwest. “Dat kon toen allemaal nog. Sterker nog de hele buurt hielp mee, niemand klaagde ergens over.”
Kleine stap
Zijn vader plantte destijds onbewust het zaadje. “Hij was boswachter en kwam regelmatig met een zielig diertje thuis. Die vervoerde hij op de fiets.” Theo zelf ging al jong werken bij een dierenarts in de Wesselsstraat. Toen hij eenmaal zijn rijbewijs had, reed hij regelmatig op verzoek mensen met zieke dieren van en naar de dierenarts. Daar was behoefte aan.” Het was daarna voor hem een kleine, maar logische stap naar de oprichting van de eerste dierenambulance van Nederland.
Steenhouwersgaarde
De Wijs groeide op een gegeven ogenblik uit de vierkamerflat aan de Steenhouwersgaarde. In 1993 werd het huidige ambulancegebouw aan de Zinkwerf opgeleverd. “De gemeente bestempelde het als leerlingenbouwplaats, dat scheelde ons heel veel geld”, licht de oprichter toe. Vanuit het bedrijventerrein Zichtenburg runt hij nu al weer 29 jaar zijn hulporganisatie, in totaal bestaat de eerste Dierenambulance dit jaar een halve eeuw. Dierenambulance De Wijs beschikt tegenwoordig over vijf ambulancewagens, een trailer voor de grotere dieren en een dierencrematorium. Er zijn vier mensen in dienst, en Theo kan rekenen op de hulp van een handjevol vrijwilligers en stagiaires van de opleiding dierenverzorger.
Varkens op de weg
De dierenambulance wordt ingeschakeld als er dieren in nood zijn, maar ook als er vervoer nodig is. In loop der jaren heeft De Wijs veel bijzondere situaties meegemaakt. Zoals toen er op het oude knooppunt Ypenburg een grote veewagen na een aanrijding van de weg was gegleden, en er honderden varkens los over de weg liepen. Of toen er, tijdens de overstromingen in het rivierengebied in 1995, met man en macht dieren uit de weilanden moesten worden geëvacueerd. Helemaal ongeschonden is hij niet uit de strijd gekomen. Theo laat een groot litteken op zijn onderarm zien. “Toen we met de politie twee agressieve vechthonden uit een huis moesten halen, brak de lus van de vangstok. De hond sprong naar mijn hoofd. In een reflex hield ik mijn arm ervoor om mezelf te beschermen. Bleek hij een slagader doorgebeten te hebben. Nadat het bloeden was gestopt, ben ik weer naar binnen gegaan om hem alsnog uit dat huis te halen.”
Minder donaties
De Wijs vindt het jammer dat er steeds minder geld wordt gedoneerd aan de Dierenambulance. “De mensen denken dat we subsidie krijgen, maar dat is niet zo”, vertelt zijn vrouw. “Wij moeten het echt van donaties hebben. Sinds de pandemie zijn die praktisch nul. We konden niet huis-aan-huis collecteren en ook waren er geen braderieën”, vult Theo haar aan.
Dat brengt hem meteen op de noodzaak van de dierenambulance. “Als wij er niet zouden zijn, worden heel veel dieren aan hun lot overgelaten. Want wie pakt dan op straat een diertje op en laat het op eigen kosten oplappen bij een dierenarts?”
Speciale ambulance
Voldoende reden voor Theo om zich ook na een halve eeuw nog volop in te zetten voor de hulp aan dieren. Ook zit hij vol toekomstplannen. Zo is hij druk bezig om het gebouw aan de Zinkwerf CO2-neutraal te maken en heeft hij bij stichting DierenLot een verzoek ingediend voor geld voor een nieuwe ambulance. Theo: “Dat moet er één worden voor het lichte werk, om vogels op te halen en te vervoeren. En daar gaan dan oudere vrijwilligers op rijden. Kan je ook gelijk een oproepje voor vrijwilligers doen? Voor deze groep is het een leuke tijdsbesteding en tegelijkertijd worden daarmee de andere ambulances en rijders voor een deel ontlast”, licht hij toe. Verder zet hij zich in voor een destructievrij einde voor alle dieren. “Ook met een overleden dier moet je met respect omgaan”, vindt hij.
Nieuwe uitrukpost
Tot slot wil hij een nieuwe uitrukpost realiseren in het Westland. Om precies te zijn in Naaldwijk tegen Westerlee aan. “Vroeger zaten we bij een spoedmelding binnen 20 minuten in de verste hoek van het Westland, nu er veel meer woningen bij zijn gekomen lukt dat niet meer. Om de aanrijtijd binnen de perken te houden is een nieuwe post in het Westland nodig”, legt Theo uit. Op dit moment is hij nog bezig met om de financiering van dit ambitieuze plan rond te krijgen.
Aan zijn pensioen denkt hij voorlopig nog niet, wel is Theo bezig met zijn opvolging. “Ik wil de stichting zo neerzetten dat ze ook na mij verder kunnen met de dierenambulance”, besluit hij.
