Hakem wil ook in Nederland als arts aan de slag

Chrit Wilshaus

Wat gelijk opvalt, is dat Hakem ook zonder witte jas de uitstraling van een arts heeft. Maar misschien zit dat ook wel in zijn genen. Want als jongetje al wil hij niets liever dan dokter worden om mensen weer beter te maken. Geen wonder dus dat hij in Syrië, waar hij destijds woont, na zijn middelbareschooltijd een medische opleiding volgt en internist wordt met diabetes. “Het is mijn passie om patiënten te helpen”, zegt hij ook nu nog. Een passie die hij trouwens deelt met zijn passie voor computers en programmeren. Dat laatste uiteraard in relatie met de medische wetenschap.

Niet veilig genoeg

Hakem Husein is getrouwd en heeft vier zonen, in leeftijd variërend van acht tot zestien jaar. Na een aantal jaar in Saoedi-Arabië werkzaam te zijn geweest in zijn vakgebied besluit hij niet naar Syrië maar naar buurland Turkije te gaan. “Ik ben reservist en als ik terug was gegaan was ik opgeroepen voor het leger; dat is de belangrijkste reden trouwens dat jonge mannen uit Syrië vluchten. Ik had dus zogezegd geen keus”, verduidelijkt Hakem. In Turkije zijn hij en zijn gezin in ieder geval veiliger dan in Syrië, waar alleenheerser Bashar al-Assad het nog steeds voor het zeggen heeft. Als hij zich ook in Turkije niet veilig genoeg meer voelt, besluit hij het erop te wagen en naar Europa te vluchten. Daarbij krijgt hij te maken met mensensmokkelaars. Een hachelijke onderneming die hem niet in zijn koude kleren is gaan zitten en waar hij niet graag aan terugdenkt. Uiteindelijk komt hij op 12 december 2021 in Nederland aan, om een paar weken later te vertrekken naar Maassluis, naar de noodopvang aan boord van de Lady Anne.

Nuttig maken

Daar komt hij in contact met Peter den Boer, die dan door de gemeente Maassluis is aangesteld als activiteitencoördinator aan boord van het cruiseschip maar al snel ook functioneert als vraagbaak en vertrouwensman van de vluchtelingen. Hakem vertelt Peter in contact te willen blijven met de ‘medische wereld’ en het contact met patiënten niet te willen verliezen. Kortom: ook in Nederland wil hij zich nuttig maken. Maar ja, hoe pak je dat aan? Wanneer Peter op televisie Laura de Graaff ziet, komt hij op het idee contact met haar op te nemen. Zij is namelijk als internist-endocrinoloog (iemand die zich bezighoudt met erfelijke en aangeboren aandoeningen) werkzaam in het Erasmus MC. Doel is om na te gaan in hoeverre zij iets voor Hakem zou kunnen betekenen. Dat leidt er uiteindelijk toe, we slaan voor het gemak even een paar stappen over, dat hij een soort stage kan gaan lopen in het ziekenhuis, gedurende twee dagen in de week. Bijvoorbeeld om te leren hoe men hier in Nederland met patiënten omgaan. Het grootste verschil met Syrië is, zo blijkt, dat nagenoeg alle patiënten voordat ze daar bij een arts terechtkomen eerst langs een zuster gaan, die al het nodige voorwerk voor haar rekening neemt en de arts in kwestie daarover informeert.

Toekomst
Hoe ziet Hakem zijn toekomst? “Ik hoop dat ik hier kan gaan werken in een ziekenhuis. En dat ik door te werken in staat ben om iets terug te doen voor het land wat mij heeft opgevangen. Verder hoop ik ook dat mijn vrouw en kinderen hiernaartoe kunnen komen voor studie en/of werk.” Inmiddels heeft hij in Nederland kennis gemaakt met veel hartelijke mensen, zegt hij. Zoals vrijwilligers die hem op alle mogelijke manieren helpen. Of bijvoorbeeld uitnodigde zijn verjaardag bij een van hen thuis te vieren. Iets wat hij volgens eigen zeggen erg heeft gewaardeerd.

Niet de vraag

Volgens Hakem is het niet de vraag of hij terug wil naar Syrië maar of het kan. “Als ik niet bang was voor mijn leven, ging ik morgen nog terug. Maar de kans dat dit kan, is uiterst klein. Het is de keus tussen leven of mijn eigen graf graven.” Of Hakem Husein erkend wordt als statushouder is op het moment van het schrijven van dit artikel nog onbekend. En naar verwachting zal dat nog wel even duren. Want de IND (Immigratie en Naturalisatie Dienst) heeft zoals bekend bij het beoordelen van de vele aanvragen die nog op de plank liggen een enorme achterstand opgelopen. Een lot dat Hakem deelt met vele vluchtelingen die momenteel in Nederland verblijven. 

Dit is het eerste deel van een portrettenreeks over vluchtelingen die op de Lady Anne verblijven.