Huis-aan-huis-helden in beeld: zij bezorgen al jaren elke week de krant
West Media heeft huis-aan-huiskranten in heel de regio: van Vlaardingen tot Den Haag. Om ervoor te zorgen dat al die kranten op de juiste adressen aankomen, gaan er elke week honderden bezorgers op pad. Drie van hen zijn Henk Quastroo (79), Anouk Hoogendonk (17) en Sterre Noordzij (15). Wij vroegen hun wat er allemaal bij het bezorgen komt kijken.
Het overkwam hem laatst zomaar: Henk stond iets in zijn kofferbak te laden, toen een mevrouw op een fiets bij hem stopte. “Mag ik u wat vragen?”, vroeg ze. “U bent toch de man van die krant, Groot Rijswijk? Ik wil even zeggen dat ik er hartstikke blij mee ben, en dat-ie altijd op tijd komt.” Dat soort complimenten zijn leuk. Net als de standaard begroeting van een peuterjongetje in zijn buurt, waar hij de krant al vier jaar bezorgt: “Dag meneer van de krant.”
Blije mensen
Ook Anouk, een scholier in 6 VWO, die er wekelijks in De Lier op uitgaat om Het Hele Westland te bezorgen, merkt soms hoe blij mensen met de krant zijn. Zoals toen ze een Oudejaarsfooi kreeg van 7 euro. Dat is sowieso altijd gezellig, de deuren langsgaan met de feestdagen: voor Sterre staat er op sommige adressen altijd een zakje snoep klaar. En er is die ene man, die altijd vraagt of ze al een paard gekocht heeft, omdat ze ooit - vier jaar geleden - aangaf daarvoor te sparen.
Anouk houdt van het vouwen en bezorgen van de krant. Haar hoofd wordt er lekker leeg van.
Vreemde dag
We spreken Sterre in Maasdijk op een voor haar vreemde dag: het is de eerste keer in vier jaar dat ze niet op pad gaat om Het Hele Westland te bezorgen. Dat deed ze vanaf haar elfde, eerst nog op naam van haar moeder (omdat ze eigenlijk te jong was), maar de laatste jaren op haar eigen naam. Ze is gewend dat ‘s ochtends altijd de poortdeur open staat. “Dan rijdt de koerier de stapels kranten achter en zet ze droog in de serre. Daar vouw ik altijd. Nou ja, vouwdé.” Ze stopt met bezorgen, om meer te werken bij de supermarkt. “Kranten bezorgen betaalt per uur wel beter. Dat weten veel jongeren niet.” Verder is ze druk met school en haar dieren - ze heeft een hond die op training gaat, een kat, kippen, konijnen én verzorgt iemands paard.
En dan af en toe: kijk uit, auto
Nu is het de vraag wie haar wijken overneemt. Haar broertje is daar nog net te jong voor. “Hij hielp me de laatste tijd met bezorgen. Dat vond hij leuk, en dan kreeg hij 2 euro of zo. Maar pasgeleden ontdekte hij wat ik verdien, en wilde hij het opeens eerlijk verdelen. Hij is 10, maar zit al in groep 8 en gaat naar het gymnasium, dus hij kon dat heel goed uitrekenen.” Sterre lacht. “We hadden samen een vaste manier van bezorgen ontwikkeld. Dan stak ik mijn arm uit, pakte hij de krant over en reed door naar de volgende. En dan af en toe: kijk uit, auto.”
FF niks
Als haar broertje niet meehielp, vond Sterre het bezorgen ook heerlijk: “Je hebt ff een uurtje niks. Ik zette meestal een podcast op over paarden met dilemma’s, feitjes en nieuwtjes.” Ook Anouk heeft tijdens het krantenlopen steevast haar oortjes in. Zij luistert dan een podcast. Zowel het vouwen als het bezorgen ervaart zij als rustgevend. Haar hoofd wordt er lekker leeg van.
Opa en kleinzoon
Over hulp gesproken: dat krijgen de krantenbezorgers alle drie. Zowel Sterre als Anouk van hun moeder bij het vouwen van de kranten; Henk van zijn kleinzoon (14 jaar) tijdens het lopen. Met zichtbare trots vertelt Henk daarover, die overigens in Rijswijk ook bekendstaat als een actieve vrijwilliger (in 2016 verkozen tot Vrijwilliger van het Jaar): “In de schoolvakanties komt mijn kleinzoon helpen. Dat doet hij al een paar jaar. Ik deel het bedrag dan door de helft met hem.” Het blijkt een fantastische opa-/kleinzoonactiviteit te zijn. “Als hij er dan na zo’n schoolvakantie niet bij is, vragen mensen: ‘Is je hulp er niet bij?’” Ze lopen ook samen de Oudjaarsfooien. “Dan zeg ik: jij de linkerkant, ik de rechterkant, en ontmoeten we elkaar aan het eind van de straat weer. Laatst kreeg hij 5 euro, speciaal voor mij. Ik zei: ‘Joh, jij hebt het gekregen, je mag het houden.’”
Sterre stopt na járen met het bezorgen van de krant, om bij de supermarkt te gaan werken.
Extra zakcentje
Wat doen de bezorgers eigenlijk zelf van het geld? Henk gaat ervan uit eten met zijn vrouw, of gebruikt het als potje op vakanties. Voor Anouk is het ‘gewoon een extra zakcentje’. Sterre wilde ooit sparen voor een eigen paard, maar dat werd later een rijbewijs. “Maar ik heb ook heel veel geshopt ermee, kleding en dat soort dingen.”
Behalve bezorgen ín de wijken, zoals Henk en Anouk doen, kun je ook een buitenwijk nemen: dat deed Sterre er de laatste drie jaar bij. “Grote wegen, zoals de Tuindersweg, een heel klein deel van de Korte Kruisweg, de Pettendijk,” somt ze op: huizen in buitengebieden, waar je een stuk meer tijd aan kwijt bent. “Mijn binnenwijk liep ik met een bolderkar, de buitenwijk deed ik op de fiets.”
Je moet gewoon
Wat alle bezorgers met elkaar gemeen hebben, is dat ze een vaste routine hebben. Dat vindt Henk ook een van de prettige kanten van het werk: “Je bent buiten, in beweging. En je moet gewoon. Het geeft structuur. En je kan erop rekenen.” Dat laatste is een compliment aan de werkgever, Bezorging Maasstad, die verantwoordelijk is voor een goede bezorging van de kranten. “Maasstad is een goed bedrijf,” vindt Henk, die tientallen jaren werkte als huis-meester van de Planetenflats in Rijswijk, “met korte lijntjes. Als je een mailtje stuurt, krijg je binnen één of twee uur antwoord.”
Bezorging Maasstad
Is sinds 2007 huis-aan-huis verspreider van kranten - waaronder déze krant - en reclamedrukwerk. Wekelijks bereiken zij ongeveer 1,2 miljoen brievenbussen. Ze hebben ongeveer 8.000 bezorgers in dienst en zijn altijd op zoek naar nieuwe bezorgers. Bezorgen kan vanaf 13 jaar. Kijk voor meer info op bezorgingmaasstad.nl.
Wat hij verder mooi vindt: hij komt nu in wijken waar hij anders niet zou komen. Als hij invalt voor een andere bezorger, bijvoorbeeld.
Hollen over straat
Op de vraag wat er minder leuk is aan de krant bezorgen, antwoorden alle drie, met een veelbetekenende blik: “Als het slecht weer is. Regen, of harde wind.”
Anouk gebruikt een beschermende hoes over haar fietskrat tegen de regen, maar als het ook nog eens hard waait, kan die wegwaaien. Dan holt ze over straat, en dat is wel een minder prettig moment.
Sterre stemde haar bezorgroute op het weer af: “Ik ging heel veel rechtdoor. Maar dan kwam de wind daarvandaan en dan wist ik dat ik niet met mijn zware fietstas tegen de wind in moest fietsen. Dan deed ik dat stuk aan het einde, dan was mijn tas lichter.”
Toekomst
Voor Sterre en haar moeder zijn de donderdagen vanaf nu anders. “Mijn moeder heeft een eigen bedrijf, Darmvisie in ‘s-Gravenzande. Daarnaast draait ze nachtdiensten in de gehandicaptenzorg. Vandaar dat ze op deze dag, na een ochtend slapen, vaak tijd had om de kranten te vouwen.” Eén ding is zeker: moeder en dochter zullen zich ook zonder de kranten niet gaan vervelen.
Anouk, die trouwens graag leest - behalve de krant - en cupcakes bakt, is nog niet van plan te stoppen, daarvoor heeft ze het met deze baan te veel naar haar zin. Maar als ze straks na het VWO begint aan haar opleiding, weet ze niet of het nog te combineren is.
Henk blijft ‘zijn’ huis-aan-huis-krant voorlopig trouw bezorgen, tot blijdschap van zijn buurtgenoten.
