Afscheid Aart den Haan van WOS: ‘Ik ben nog niet toe aan een hangmat!’
Zonder te overdrijven kunnen we stellen dat Aart den Haan een begrip is in Westland en omstreken. Aarts besluit om na 14 jaar de Westlandse Omroep Stichting (WOS) te verlaten ging dan ook als een lopend vuurtje door de regio. 12 april is het toch écht zover: dan heeft Aart zijn afscheidsreceptie. We blikken graag even terug met Aart. Met een voorzichtige knipoog naar de toekomst, want hij is nog niet toe aan zijn pensioen.
Door Bianca Mokkenstorm
Kleine Aart wordt in 1961 geboren in ’s-Gravenzande. Hij groeit op in een tuindersgezin en ging naar de Lagere Tuinbouwschool. “Dat had niets te maken met een roeping om mijn vader op te volgen hoor. Ik was geen enthousiaste leerling en wist dat je daar het minste huiswerk kreeg!” Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Aart zet een bloeiende handel op door de plantjes te verkopen uit zijn vaders tuin. Zoals we later van hem gewend zijn pakt Aart zijn handel meteen groots aan: “Ik had een open bakfiets voor de gewone plantjes, en een overdekte, winddichte bakfiets van een banketbakker voor de mooie planten. Anders zouden ze verwaaien!”
Bakfiets
Aart blijkt een rasechte ondernemer, die graag het nuttige met het aangename verenigt. “Op mijn 15e had ik een hernia opgelopen, waardoor ik veel in beweging moest blijven. Die bakfiets met plantjes bleek een prima fysiotherapie en ik verdiende er ook nog mee!” grijnst hij. Aart fietst geregeld langs voor een bakkie bij Lex de Bruin, eigenaar van de bekende ’s-Gravenzandse kledingzaak. Eerst is Aart vooral geïnteresseerd in de leuke meiden die bij Lex rondlopen, maar hij helpt steeds vaker mee in de winkel. Zo rolt hij bijna ongemerkt in het modevak. Met zijn drive-in disco Falcon draait Aart ’s avonds op alle schoolfeesten, terwijl hij overdag achter de balie staat bij Lex. “Als dj kwam ik veel in contact met schoolgaande jeugd: precies de doelgroep van de kledingzaak. Dat liep natuurlijk als een trein!”
Visite aan het werk gezet
De zaken gaan zo goed dat Aart, nog geen 20 jaar oud, besluit om voor zichzelf te beginnen. Hij heeft geluk als hij op zoek gaat naar een geschikte ruimte voor boetiek ’t Haantje. “Het was net in de tijd dat computers in opkomst kwamen. Daardoor kwam de archiefruimte van de ’s-Gravenzandse Rabobank vrij. Ik kon de ruimte huren van de bank, maar betaalde de verbouwing volledig uit eigen zak. Dat was niet echt slim: toen ik het pand wilde kopen was het op mijn kosten meer waard geworden. Ik heb er dus dubbel voor betaald, dat was wel zuur,” vertelt Aart lachend. “Maar zo’n les vergeet je natuurlijk nooit meer.”
Naast nog twee ’t Haantjes in Naaldwijk en dameszaak La Gallina komt ook de Naaldwijkse vestiging van Esprit onder Aarts vleugels. In 1999 verwerft hij de exclusiviteit van alle kleinere Nederlandse vestigingen van het merk Mexx. Het door Aart bedachte ‘familystore’-concept trekt zelfs internationale belangstelling.
Het kwam serieus voor dat onze visite mee moest helpen met kleding prijzen
“Dat lijkt natuurlijk één grote successtory, maar we moesten echt aanpoten,” herinnert hij zich. “Ik was bijna nooit thuis en Esther, mijn vrouw werkte mee in de zaak terwijl ze ook nog ons gezin draaiend hield. We waren dag en nacht bezig en hadden vrijwel geen privéleven. Het kwam serieus voor dat onze visite mee moest helpen met kleding prijzen. Achteraf gezien gekkenwerk, maar op het moment zelf vonden we het eigenlijk heel gewoon, hahaha!”
WOS tot bloei
In 2009 besluit Aart een stap terug te doen en met Esther en meer te gaan genieten van hun vakantiehuis in Spanje. “We wilden daar tot rust komen en een beetje genieten van het leven. Maar eerlijk gezegd waren we het snel zat. Natuurlijk hebben we daar ook onze feestjes gehad, maar ik kwam kilo’s aan en werd er ook niet veel gelukkiger van. Ik miste toch de uitdaging en drukte van Nederland. Dus zetten we ons vakantiehuis in de verhuur en gingen we al na 3 maanden weer terug naar ons huis in Hoek van Holland. De rust heeft dus niet lang geduurd, ik zat weer snel in het werkritme. Al moet ik eerlijk zeggen, dat we nog wel regelmatig de zon opzoeken in het zuiden.”
‘Het was een wat gehavende club, maar met een mooie uitdaging’
In 2010 komt Aart in Naaldwijk toevallig bestuursvoorzitter Wim Smit tegen, die hem vraagt om een frisse wind te laten waaien door de WOS. “Het was een wat gehavende club, zonder noemenswaardig budget, maar met een mooie uitdaging die mij wel aansprak. Ik had er direct zin in om te zien of ik letterlijk en figuurlijk meer muziek in die toko kon krijgen!”
Trots
De rest is (bijna) geschiedenis. Aart komt bij de WOS in een andere wereld terecht. “Ik belandde in een ingewikkeld politiek landschap, waarin veel gepraat wordt en weinig gedaan. Bovendien kent Nederland een omroepbestel waar je als lokale omroep achterin de rij staat als het gaat om faciliteiten. Dat is moeilijk manoeuvreren en soms best frustrerend.”
Door gebruik te maken van zijn uitgebreide netwerk lukt het Aart om de WOS uit te bouwen tot een gevestigd merk in de regio. “We komen overal binnen. Iedereen kent de WOS en onze manier van werken.” Inmiddels telt de omroep 10 vaste medewerkers en maar liefst 100 vrijwilligers. Een prestatie om trots op te zijn. Toch heeft Aart besloten om na 14 jaar het stokje over te dragen aan de kersverse directeur Jeroen van Leeuwen. “Ik loop bij de WOS tegen mijn uiterste houdbaarheidsdatum aan, terwijl Jeroen met zijn expertise nieuwe dingen kan toevoegen aan de omroep.”
De kans is klein dat Aart als een ware pensionado in zijn hangmat gaat liggen. “Geen idee wat hierna op mijn pad komt,” lacht Aart. “Maar ik denk zomaar dat ik niet lang stil zal zitten!”
