“Van je werk een feestje maken”
NOORD - Evean Eduard Douwes Dekker ligt aan de Schoenerstraat in Amsterdam-Noord, vlakbij winkelcentrum Bezaanjachtplein en biedt verzorging, verpleging en revalidatie. Het thuisgevoel staat voorop. En dat is precies wat Irmgard Alvares aanspreekt. Zij is de ‘huissupporter’ van Evean en het zonnetje dat straalt. “Liefde en blijheid zijn mijn uitgangspunten” vertelt de in februari 53 jaar wordende moeder van vier kinderen. Een ander belangrijk motto van de opgewektheid in hoogst eigen persoon spreekt ook tot de verbeelding. “Je moet van je werk een feestje maken”
Wat is een huissupporter eigenlijk? Er zijn in een Evean huis vier PG afdelingen (waar mensen wonen met een vorm van dementie), vier Somatische afdelingen (waar mensen wonen met een lichamelijke beperking), een revalidatie afdeling en een verzorgingshuis. Elke doelgroep heeft zijn eigen charmes en uitdagingen. Samen kijkt men dan welke doelgroep het beste bij een medewerker past.
De volgende werkzaamheden worden verricht als huissupporter: hulp bij de dagelijkse verzorging, zoals bijvoorbeeld ondersteuning bieden bij het wassen, aankleden en de toiletgang (hier krijg je sowieso trainingen voor), maar ook welzijn. “In de praktijk betekent dit dat jij verder gaat wanneer de collega van de zorg door moet naar de volgende cliënt. De extra aandacht en het praatje terwijl je nog even de nagels lakt, de haren netjes doet of een baard verzorgd. Waar het eigenlijk om gaat; Jij tovert een glimlach op het gezicht van de client, jij bezorgt dat kleine geluksmoment die die dag net een beetje mooier maakt. Omdat je de client écht leert kennen, weet jij wat hiervoor nodig is. Een arm om een schouder, samen naar die ene foto kijken, het juiste liedje op de radio, of juist in stilte genieten van een moment”
Ook verricht je lichte huishoudelijke werkzaamheden zoals een bed opmaken, of het schone wasgoed in de kast leggen. En al die bezigheden pasten precies bij Irmgard.
Als 26-jarige keuze moeten maken
Al heel jong wist zij wat te doen met en in haar leven. “Op mijn zestiende stond dat al vast. De zorg ging het worden. Vandaar dat ik een opleiding ben gaan volgen in verpleeghuis Osdorp, het huidige De Die. Het beviel mij enorm. Totdat ik van mijn eerste dochter beviel. Toen heb ik als 26-jarige een keuze moeten maken. In die periode zijn we ook naar Nigeria verhuisd waar we bijna zes jaar hebben gewoond. Na mijn scheiding ben ik met de vier kinderen terug naar Amsterdam gekomen. Al die jaren bleef de zorg roepen. In die wereld was ondertussen veel veranderd en had ik niet de diploma’s die vereist waren.”
Dat maakte dat Irmgard aan een opleiding doktersassistente begon. In die periode woonde zij met haar kinderen bij haar moeder. Pas toen zij een woning kreeg toegewezen merkte zij hoe zwaar haar opleiding was en stapte over naar de klantenservice. “Daar werkte ik in een grote organisatie. De zorg bleef echter aan mij knagen” vertelt zij met een prachtige lach.
Brood op de plank
Ze kon aan de slag als welzijnswerker. “Heerlijk actief aan de slag met bewoners. Dat beviel mij enorm. Ik wilde meer uren gaan draaien, maar daar was de ruimte helaas niet voor. Omdat er toch brood op de plank moest komen ben ik een andere opleiding gaan volgen en voor de gemeente Amsterdam aan de slag gegaan.”
Dan gaat de kreet ónze lieveheer heeft vreemde kostgangers’ over tafel vergezeld van een bulderende lach. “De mensen die ik in die periode aan mijn buro kreeg stelden mij de gekste vragen. Ook het thuiswerken in die tijd was niets voor mij. Met een laptop op tafel. Laat ik het zo zeggen: het was een heel bijzondere ervaring, maar die zorg ....... die bleef door mijn hoofd spoken.”
Zij deed toen wat haar hart haar ingaf. “Mede door een vacature bij Evean” haast zij te zeggen. “Ik werd er doodongelukkig. In een van mijn pauzes ben ik toen nader op die vacature ingezoomd. Ik heb opgezegd zonder dat ik al iets anders had. Wel meteen een sollicitatiebrief verstuurd. In gedachten had ik wel het idee dat dit beslist wat moest worden, want een gezin kost geld.”
Warm bad
De vacature bleek helemaal op het lijf gesneden en zij werd aangenomen. “Ik kwam in het Eduard Douwes op een afdeling terecht die voelde als een warm bad. Als je iets zo graag wilt en het lukt, dan bedenk je je dat het gewoon zo heeft moeten zijn. Het voelde bij Evean meteen of ik er al jaren bezig was.”
Bij haar sollicitatie gaf zij als voorkeursplek aan de PG. ”Dat ligt mij nu eenmaal als beste. Mensen in de watten leggen. Helemaal geweldig. Ik wil nooit meer wat anders” klinkt het bijna verrukt. Maar toch is er nu weer iets anders op haar pad terecht gekomen: de opleiding Verzorgende Individuele Gezondheidszorg (verzorgende IG of VIG).
“Je doet dan meer dan alleen zorg verlenen. Je geeft injecties, dient medicaties toe, doet verbanden opleggen en wonden behandelen. Typisch een taak waar je bovenal sociaal moet zijn. Empathie is daarbij het uitgangspunt. Het is een opleiding die twee jaar gaat duren en daarna nog een jaar extra met maatschappelijke zorg.”
Als dat allemaal achter de rug is zal zij weer terugkeren op de afdeling waar zij nu sinds 25 september vorig jaar actief is en vanaf 1 oktober op de werkvloer is te vinden. “Een goede vriend van mij zei me dat je van je werk een feestje moet maken. Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt en wat mij betreft is dit ook iedere dag een feest.”
Irmgard heeft in het verleden al ervaring opgedaan in de zorg, maar het mooie van de functie HuisSupporter is, dat dit helemaal niet nodig is. Doordat je een goed begeleid inwerk- en trainingstraject krijgt, leer je in korte periode alles wat je moet weten om fijn aan de slag te gaan. Een prachtige stap naar de zorg, zeker als je niet de wens of de mogelijkheid hebt om een opleiding te volgen.
