Pijler van de samenleving Jaap Keijzer: ‘Mensen helpen is het mooiste wat er is’
Vrijwilligerswerk doen geeft de mens een goed gevoel: het is fijn om iets voor een ander te mogen betekenen. Dit geldt zeker voor Jaap Keijzer uit De Lier: hij doet al 45 jaar niet anders.
door Geraldine Hindriksen
Zijn lach klinkt regelmatig aan de keukentafel. Jaap Keijzer (78) vertelt honderduit over zijn belevenissen in de vrijwilligerswereld en daarbij steekt hij zijn mening niet onder stoelen of banken. Hij is fanatiek en direct in zijn benadering en daardoor heeft hij veel kunnen bereiken in zijn vrijwillige functies. Zijn werk als buschauffeur en de laatste 20 jaar van zijn werkzame leven als vakbondsbestuurder bij Vervoersbond CNV zal daar zeker aan bijgedragen hebben. “Mensen helpen is helemaal goud! Zo steek ik in elkaar.”
Huurders
Op zijn 33e begon Jaap als vrijwilliger bij een gymnastiekvereniging, waar hij 10 jaar penningmeester is geweest. Hij vervulde elders nog meer functies, maar een van de zeker noemenswaardige activiteiten van Jaap is het in maart 1997 oprichten van een huurdersvereniging. “Er was door een Lierse verhuurder huizenbezit overgenomen van de gemeente ‘s-Gravenzande”, vertelt Jaap. “Ik zag meer fusies aankomen en richtte daarom Huurdersvereniging Westland op met de gedachte dat ik dan gedekt zou zijn als Westlandse vereniging. Wij komen op voor de belangen van de huurders. En weet je wat ik nou zo raar vind? Voor huurders is de huur van de woning het grootste bedrag dat ze elke maand kwijt zijn en het schijnt ze geen moer te interesseren. We hebben 3200 leden en als er 50 op een vergadering komen, heb je het lekker druk. Ik ben nu nog voorzitter maar in februari komt er een nieuwe voorzitter. Ik blijf er wel als beleidsadviseur bij betrokken.”
Senioren
In de aanloop naar de eenwording van de gemeente Westland, was Jaap op 1 juli 2003 medeoprichter van de Westlandse Seniorenraad. “Als je vóór de eenwording wat gedaan moest krijgen, stapte je naar de wethouder. Dat zou met één gemeente Westland zeker anders worden. Het leek ons beter om met één tong naar de gemeente toe te spreken. We gingen overleggen en in een tijd van een mum hadden we een seniorenraad. Vitis Welzijn bood ons de nodige faciliteiten aan. Ik ben 10 jaar algemeen adjunct geweest; dan ben je een soort vliegende keep en dat is mooi. Sinds 31 december 2018 ben ik vanwege mijn leeftijd eruit gegaan. Blijven hangen is niet goed; je moet een keer afbouwen.”
Jaap is nog op een andere manier betrokken bij Vitis Welzijn. “Ik ben invaller als gastheer in wijkcentrum ‘t Anker in De Lier. Als iemand niet kan, mogen ze mij bellen om de bardienst te doen. En daarnaast ben ik daar een beetje klusjesman. Gaatje boren, schilderijtje ophangen, dat soort dingen. Dat doe ik nu een jaar of 10.”
Echtgenote
Op het moment dat Jaap vertelt over zijn functie als penningmeester bij de PCOB, de Protestants Christelijke Ouderen Bond, komt zijn echtgenote Mar binnen. Ze is met de bus naar Naaldwijk geweest om gebakken visjes op de markt te halen. Jaap kijkt haar liefdevol aan en zegt: “Ik ben getrouwd met het 8e wereldwonder. Op haar 53e kreeg Mar een hersenbloeding. Ze was links en rechts verlamd en is anderhalf jaar blind geweest. Maar ze herstelde helemaal. 15 jaar geleden kreeg ze een herseninfarct maar ook daar is ze van hersteld. Een wonder hè!”
Op de vraag of hij nog lang doorgaat met vrijwilligerswerk is het antwoord van Jaap duidelijk: “Natuurlijk! Alles doet het nog: ik kan lopen én kijken. Je bent toch op de wereld om elkaar te helpen? Van anderen helpen word je trouwens zelf ook gelukkiger…”
