‘Jongens van 14 mogen niet dood!’
NOORD - Vlakbij raast onzichtbaar, de A10, maar hier woekert struikgewas. Er is een perkje met jonge magnolia en een vergane zonnebloem met een hartenkreet van ‘Rinda’: ‘Jongens van 14 mogen niet dood!’ Hier, waar hij soms zijn bivakje opsloeg, eindigde het leven van Pepijn (14) in een mist van verwarring, koolmonoxide en drugs. De opening van het PepijnPad door burgemeester Femke Halsema op 2 juli trok veel aandacht, maar nu is het zaak het in ere te houden.
door John Jansen van Galen
De wandelaar wil liever niet heen en terug hetzelfde traject moeten volgen. Daarom beschrijf ik een rondwandeling, waarin het PepijnPad als deel van een rondwandeling is opgenomen. We gaan via de G.J. Scheurleerweg, genoemd naar een Nederlands tenniskampioen in het dubbelspel, door Elzenhagen-Noord, waar Pepijn woonde als hij niet in de ‘Groene Velden’ bivakkeerde, onder de A10 door en zien rechts in de struiken het bordje ‘PepijnPad’. Plantjes zijn in de vork van boomstammen geplaatst: lavendel, een roos. Hier betreden we tussen de autosnelweg en een parkeerterrein vol bierwagens (het vroegere waterzuiveringsterrein) een ware stadsjungle.
Het (naar de aard van de naamgever) grillig slingerende PepijnPad is door vrienden en buurtbewoners aangelegd met houtsnippers en bebakend met takken. Waar het omhoog gaat zijn treden van stammetjes gemaakt op een ondergrond van schelpgruis. Dan belanden we op een grasvlakte onder hoge bomen en dalen aan het eind rechts af naar de plaats waar Pepijn het leven liet. De gemeente heeft de plek ‘in zelfbeheer’ aan de nabestaanden afgestaan. “We gaan er iets moois van maken”, belooft zijn vader Gaston. Er staat een bankje dat van beschoeiingshout is gemaakt door een van de ‘vrije kunstenaars’ van het voormalige ADM-terrein, die nu in deze ‘slibvelden’ verblijven.
We keren terug naar de hoofdroute waar het pad naar links omlaag gaat. Op de grond vinden we golfballen: nogal wiedes, want de Waterlandse Golfclub is hiernaast. Tussen de struiken is een tentje zichtbaar, met spullen eromheen: toevluchtsoord van een dakloze. Dan staan we bij het domein van de ex-ADM’ers. De ingang wordt gemarkeerd door een kunstig vervaardigde slang en een krokodil, en door het opschrift: No human zoo. ‘Apies kijken’, krakers kijken, is niet de bedoeling. Even verderop ligt een enorme uit autobanden opgebouwde boot op het droge. Langs het kanaal lopen we terug naar de stad om en gaan bij het in ijzer gehouwen gedicht van voormalig stadsdeeldichter Ibrahim Selman, ‘Gastvrij ben ik’, door de poort de Nieuwe Noorder begraafplaats op. Het graf van Pepijn in vak 08 is nog vers, zonder grafsteen. Er omheen op een grafkrans de tekst: ‘Lieve ‘boef’ uit Amsterdam, we love you’, een oranje voetbal, zeven toortsen en twee boomstammetjes als zitplaats. “Ervoor staand kijk je uit op het water en de straat waar hij woonde”, meldt zijn vader. “Als de bomen geen blad meer hebben tenminste…”
Ook deze wandeling maken? Lengte is ongeveer 4 km, duur 1 uur. Start- en eindpunt: metrostation Noord.
Routebeschrijving:
Uit het metrostation rechts, Elzenhagensingel oversteken, bij wegwijzer 9467/67 het fietspad op, tunnel door en meteen links, en deze klinkerweg (G.J. Scheurleerweg) met een bocht naar rechts blijven volgen, onder A10 door en rechts een smal pad op: het PepijnPad. Na een klimmetje van schepgruis linksaf onder hoge bomen door en voor het struikgewas aan het einde rechts over een schelpenpad naar de plaats waar Pepijn stierf. Dan terug en aan de overzijde omlaag tot een verharde weg. Daar rechts en links langs het kanaal. Onder A10 door, fietspad links negeren en begraafplaats Nieuwe Noorder op. Na bezoek aan het graf van Pepijn verder langs kanaal, onder IJdoornlaan door en links terug naar metrostation Noord.
