Vriendinnen in de bres voor The Rosegarden in Den Helder
DEN HELDER - ‘Het oudste beroep ter wereld trekt het niet meer. Best een grappige koptekst vind je niet? Maar het verhaal hierachter is dat zeker niet, zoals wij hier zullen toelichten. Onze vriendin Ylona heeft al negen jaar een eigen bedrijf genaamd The Rosegarden en ja, dit is dus een plek waar seks te koop is. Niet meteen een doelgroep waarmee iedereen zich wil identificeren, maar stop niet meteen en lees toch even door.‘
‘Ik wil mijn hand niet ophouden, maar ik word ertoe gedwongen’
Bovenstaande tekst vormt het intro van een brief die Jennifer Pleune, Helene van Egmond en Suzanne Hoep hebben opgesteld met de bedoeling een crowdfundingsactie te starten om hun vriendin Ylona Meeuwis financieel bij te kunnen staan.
Ylona Meeuwis opende negen jaar geleden haar bedrijf The Rosegarden aan de Weststraat, nadat zij eerder een club in Rotterdam bestierde. “Toen ik in Den Helder kwam wonen ben ik me meteen gaan oriënteren op deze markt en kon ik al gauw Club Aphrodite overnemen. Omdat alle voorzieningen al aanwezig waren konden de deuren snel open en heb ik de naam veranderd in The Rosegarden. Van meet af aan liep het goed. Den Helder is een hechte gemeenschap en al snel bouwde ik een vaste klantenkring op. Dat komt mede doordat hier geen enkele verplichting geldt om met een dame af te spreken. Je kunt net zo goed met een vriendengroep gezellig aan de bar zitten of meezingen met mariniers die aan karaoke doen.”
Gezelligheid
Vriendin Jennifer Pleune vult aan: “Ook voor mij en mijn vriendinnen geldt dat we hier louter komen voor de gezelligheid aan de bar. We zeggen dan ook altijd: ‘We gaan naar Yloon in plaats van naar The Rosegarden’. Natuurlijk kunnen mensen een kamer huren om zich te verpozen met een dame, maar dat gebeurt allemaal heel discreet. In het café hebben wij nog nooit dingen meegemaakt die ongepast zijn.”
Respect
“Het is allemaal heel laagdrempelig”, benadrukt Ylona. “Niks moet. En dat geldt zowel voor mijn dames als onze klanten. Ik ben van mening dat er een vorm van respect moet zijn. Hier is absoluut geen sprake van vulgaire seks terwijl we wel degelijk in een behoefte voorzien. Maar dan moet je meer denken aan jonge marinemannen die het moeilijk vinden om meiden te benaderen, of de oudere mannen die gescheiden en/of weduwnaar zijn. Zij gaan niet meer naar de kroeg om te daten, maar hebben wel degelijk behoefte aan genegenheid en een knuffel. We krijgen hier ook jongens met een beperking die onder begeleiding komen. Of de mannen in de offshore bij de wisseling van de wacht.”
Moedeloos
Het bovenstaande illustreert de pre-coronatijden bij The Rosegarden, want net als vele andere ondernemers moest ook Ylona de deuren van haar club sluiten. Tot groot ongenoegen van haar cliëntèle. Ylona: “Eerst moesten we half maart 2020 al dicht, maar toen mochten we op een goed moment weer open omdat we onder de ‘contactberoepen’ vielen. In de tussenliggende tijd hebben ze ergens een grens getrokken, want terwijl de kappers, schoonheidsspecialisten en massagepraktijden alweer open zijn, moeten onze deuren nog gesloten blijven. We vallen nu nergens meer onder. Ten einde raad heb ik de VVD en PVV gebeld, en zelfs een brief geschreven naar de NOS. Van de politieke partijen krijg je dezelfde algemene teksten te horen als op de persconferenties: ‘Ja we weten hoe moeilijk het is voor de ondernemers, et cetera. Daar word ik moedeloos van, want intussen zit ik tot mijn nek in de schulden, ondanks het feit dat ook ik gebruik kon maken van de TOZO-regeling (tijdelijke overbruggingsregeling red.). Maar dat is allang verdampt omdat het niet opweegt tegen mijn maandlasten en de deur nog steeds gesloten is. De bodem is bereikt want ik heb geen enkel potje meer waaruit ik kan putten.”
Beloftes
Kortgeleden besloten Jennifer, Helene en Suzanne dat het zo niet langer kon en staken zij de koppen bij elkaar. Jennifer: “In de hoop dat de politici zich aan hun beloftes zouden houden, heeft Ylona vorig jaar juli een flink bedrag bij de bank kunnen lenen, om dan ook snel weer open te kunnen. Nu zij nog steeds niet open mag, blijven wel haar schulden oplopen. Voor iemand die in al die negen jaar nog nooit een euro schuld heeft gehad, is dit niet te verteren. Nu zien wij, haar vriendinnen, haar twee kinderen en haar andere kennissen, de hiervoor altijd vrolijke en optimistische Ylona veranderen in een vrouw die geregeld huilt en geen uitweg of oplossing meer ziet. Die haar uiterste best doet om de laatst overgebleven club van Den Helder te behouden, maar er nu zelfs over nadenkt om de boel maar dicht te gooien. Dan blijft ze weliswaar achter zonder bedrijf, maar wel met een schuld van €60.000. Dit laten wij als vriendinnen natuurlijk niet gebeuren en daarom hebben we besloten een crowdfundingsactie in het leven te roepen.
Gunfactor
Jennifer: “We hebben de actie op 19 maart online gezet, een dag voor Ylona’s verjaardag. We móeten gewoon wat doen want we zien elkaar niet alleen in Ylona’s zaak, maar komen ook bij elkaar over de vloer. Onze kinderen zitten op school met elkaar en voetballen samen. Als alleenstaande moeder heeft Ylona thuis twee kinderen zitten die momenteel niks aan hun moeder hebben. Terwijl ze normaliter alles voor ze doet, maar daar is nu geen geld meer voor. We weten dat onze actie niet in de buurt komt van Ylona’s schuld, omdat dat alles te maken heeft met de gunfactor. Er zijn mensen die hun geld gewoonweg niet aan een ‘hoerenkast’ willen spenderen. Dat is bij velen toch ‘de ver van mijn bed-show’.”
Brievenbus
Ylona zelf kan niet genoeg benadrukken hoe dankbaar en ontroerd ze is met alle gestes. “Mijn zoons voetballen bij FC Den Helder en ik sponsor deze club altijd. Kreeg ik toch laatst het sponsorbedrag terug omdat ik het momenteel beter kan gebruiken. En wat denk je van het feit dat drie jongens uit de klas van mijn oudste zoon elk vijf euro hebben gedoneerd? Of de centjes die mensen door de brievenbus gooien, zegt ze zichtbaar ontroerd. “Normaliter werk ik zes dagen per week, 50 weken per jaar en heb ik slechts twee weken vakantie. Toch zijn mijn jongens nooit iets tekort gekomen. Ik heb ze altijd meegegeven dat als je iets wilt, je daarvoor moet werken. Ik wil mijn hand liever ook niet ophouden want zo bén ik niet, maar ik word gedwongen door de overheid. Ik vind het ook vreselijk voor al die andere ondernemers, die in hetzelfde schuitje zitten. Zij krijgen net als ik steeds te horen: ‘hou nog even vol!’. Ja hoe dan? Mensen zeggen ook vaak: je krijgt toch steun?’. Nou zij weten echt niet waar ze over praten. En nogmaals, ik snap de ernst van de situatie heel goed want ik heb zelf ook een kennis die op de IC heeft gelegen en zijn vrouw heeft verloren door corona. Het is te triest voor woorden.”
Vriendin Helene vult op de valreep nog aan: “Toch is en blijft het zuur voor ondernemers want er wordt ze van alles beloofd, terwijl er geen enkel draagvlak meer voor is. Dat kun je gewoon niet verkopen.’”
Wie financieel een steentje wil bijdragen kan dat doen via het scannen van QR-code of via deze link: https://steunactie.nl/actie/oudste-beroep-ter-wereld-trekt-het-niet-meer. Kijk voor de actie ook op www.clubtherosegarden.nl of www.steunactie.nl
