Column Z Lijner: Wie appelen vaart ….
Dat parkeren in Purmerend een nijpend probleem is mag geen nieuws (meer) worden genoemd. Het gemeentebestuur piekert zich suf om aanvaardbare oplossingen voor het probleem te vinden. Half verdiept parkeren voor het gemeentehuis, ondergronds op de Schapenmarkt, allerlei varianten liggen op de tekentafel.
Nogal verrassend vind ik het dat als ware het een duveltje uit een doosje nu opeens de Stationsweg de bestemming van parkeerterrein gaat krijgen. Er blijkt een stuk grond te liggen dat eigendom is van de Nederlandse Spoorwegen en dat kan de gemeente nu op erfpachtbasis in gebruik nemen. Al in het 1e kwartaal van 2020 moet het nieuwe terrein in gebruik genomen gaan worden. De ambtelijke molens draaien opeens op topsnelheid. Het zal toch niet zo zijn dat die ambtelijke snelheid wordt veroorzaakt door het opheffen van de parkeergelegenheid tegenover het stadhuis?
Een terrein waar tal van ambtenaren tegen zeer geringe kosten hun voertuigen stallen. Nu daar nieuwbouw komt zijn de ambtenaren overgeleverd aan het zoeken naar een plekje elders. Dat er een paar populieren moeten sneuvelen, ach wie maalt daar om? Die bomen zijn opeens toch aan vervanging toe. En dat de toegangsweg naar het terrein door de woonwijk en over de o zo smalle Stationsweg loopt, ach dat mag geen naam hebben. Als er maar een plekje komt voor de heilige koeien.
Het spreekwoord dat mij te binnen schiet luidt: wie appelen vaart, die appelen eet. De betekenis wil ik u niet onthouden: Iemand die bepaalde werkzaamheden voor een ander moet verrichten, geniet daar doorgaans zelf ook van. Het zal toch niet ….
