Een perfectionistisch geordende verzamelwoede
Fer Suurland (70) staat open voor veel dingen en is geïnteresseerd in het verhaal van mensen. Hij is sociaal, nieuwsgierig en maakt snel contact. Hij is laagdrempelig, lief en een echte kletskous. Verder is hij netjes, perfectionistisch en geordend. Alle verzamelingen staan gestyled en zijn schitterend schoon. Dat komt ook voort uit zijn werk van vroeger. Hij was interieurarchitect. Zijn verzamelingen veranderen en groeien met de tijd mee. Ze vertellen wie hij is. “Wat nooit weg mag is mijn teddybeer.”
Door: Annemiek van Moorst
“Als interieurarchitect liep ik vroeger veel beurzen af. Op een beurs zag ik ooit eens een melkkannetje. Die vond ik zo gaaf. Ik dacht: ‘Ik ga melkkannetjes sparen.’ Binnen drie jaar had ik er vierhonderd. Dat was mijn allereerste verzameling. Uiteindelijk heb ik ze ook weer vrij snel verkocht en weggegeven. Veel verzamelingen zijn niet blijvend. Ik hecht er niet zo veel waarde aan. Het is dan gewoon over en weer tijd voor iets nieuws.”
Focus
Ik heb ook wel eens een verzameling van twintig broodroosters gehad. Negentien ervan zijn weer weg en de mooiste heb ik bewaard. Die staat boven op de kast te pronken. Mijn verzamelingen veranderen voortdurend. Vroeger wel meer dan nu. Ik focus mij voor een bepaalde periode graag op één verzameling. Dan kan ik op mijn struinjacht specifiek zoeken.”
Vergankelijk
“Ik neem graag dingen mee vanuit het buitenland. Land gebonden voorwerpen vind ik leuk. Uit Frankrijk neem ik nog steeds dingen mee van het merk Pastis en Ricard. Die vind ik op kofferbakmarkten, bij boerderij-inboedel-verkoop en brocante marktjes. In tegenstelling tot design spullen zijn dit soort spullen minder vergankelijk. Design meubelen en spullen veranderen continue. Ik heb vroeger veel ontworpen en vind die wereld nu achteraf een ‘bla-bla wereld’, beurzen interesseren mij niet meer. Het is allemaal gebakken lucht. Ze hebben het zogenaamd zo druk. Het gaat maar door, maar ondertussen verkopen ze nauwelijks iets. Ik vind het leuk om dingen te bewaren waar een verhaal aan vastzit. Die spullen geven een houvast aan onze herinneringen van vakanties en bepaalde plekken waar we geweest zijn.”
Percolators
“Ik spaar nu wijwaterbakjes, Ricard en Pastis dingen en design flessen van Evian. Die geven 1x per jaar tijdens de kerst een designfles uit. Ik koop ze bij De Bijenkorf. Ik spaar kleine percolators. Dat zijn espressoapparaatjes. Verder spaar ik glaswerk, speelgoedvolkswagentjes en andere automerken, design bierflesjes, afbeeldingen van het meisje van Vermeer. Ik kom namelijk uit Delft. Koekblikken in de vorm van oude volkswagenbusjes, maskers, insecten van papier, lampen, poppetjes van Kuifje en Walt Disney.
Ooit had Fer 20 broodroosters. Nu heeft hij er nog één. - Annemiek van Moorst
Vesuvius
Ik verzamel ook nog steeds steentjes. Op het strand heb je van die afgeslepen gepolijste glasstukjes of bepaalde schelpjes. Die raap ik op en neem ik mee. Ik ben op de vulkaan De Vesuvius geweest. Die verharde lavasteentjes moeten dan ook mee naar huis.”
Teruggekocht
“We hanteren in principe de regel één erin en één eruit. Een aantal weken terug zijn we samen aan de slag gegaan om wat meer dingen weg te doen. Het werd te vol en dan zie je de dingen ook niet meer staan. We hebben laatst weer een berg spullen weggebracht naar de kringloop. Wij krijgen er een goed gevoel van als die spullen voor een habbekrats terecht komen bij mensen die er blij van worden. We hebben toen ook weer iets van onszelf teruggekocht. We hadden namelijk een bepaalde vaas nodig, maar die hadden we net weggebracht. We zijn toen teruggegaan naar die kringloop. En ja hoor… hij stond er nog! Die hebben we teruggekocht. De dingen die ik wegdoe zijn ook wel vaak dingen die ik van mensen gekregen heb. Omdat ik zo veel wissel van verzamelingen, weten mensen altijd wel een cadeautje te bedenken wat daarbij past. Van dierbare mensen houd ik het wel, maar van mensen die wat verder van mij afstaan, daarvan doe ik het op den duur weg.”
Hamsteraar
“Mijn ouders verzamelden niks. Daar heb ik het dus niet van. Ik heb de opleiding kunstacademie-interieurarchitect in Den-Haag gedaan. Een docent zei: ‘alles wat je beet pakt is al een keer ontworpen.’ Hij heeft ons geleerd om te kijken hoe iets geworden is zoals het is. Dat goede kijken heeft ervoor gezorgd dat ik heel erg om mij heen kijk naar spullen, vormen en kleuren. Ik vind daardoor dingen mooi en wil dat om mij heen hebben. Zo is het begonnen. Inmiddels voel ik mij een soort hamsteraar. Ik word helemaal panisch als de Douwe Egberts punten niet van de zak afgeknipt worden. Die spaar ik namelijk ook. Dat moet dan van mijzelf. Dat is een bijzonder karaktertrekje.”
Kringloop
We zijn nu opa en oma. Als we spulletjes nodig hebben voor ons kleinkind, dan halen we het uit de kringloop. Het is een stuk goedkoper en ziet er nog prima uit.”
