Mevrouw Vonk 102 jaar: ‘Elke dag een sneetje lever’
ZUID-SCHARWOUDE - Gisteren werd mevrouw Annie Vonk-Stuit 102 jaar oud. Tussen de bossen bloemen en vele kaarten ontving ze de mensen van de krant en ook de burgemeester, die speciaal voor deze gelegenheid naar Buiten Zorg was gekomen, met koffie en gebak. Als welkomstcomité zijn drie van haar zes zoons aanwezig. Zij zorgen met veel liefde voor hun moeder en zijn bij haar wanneer het kan.
“Het is een heel tevreden mensie”, zegt oudste zoon Hans. “Ze is nog in redelijke gezondheid maar de laatste jaren wordt het motortje wel zwakker hoor. Ze ziet slecht en hoort ook niet al te best meer. Daardoor wordt het wereldje wel vrij klein. Vroeger mocht ze graag televisie kijken, bij voorkeur naar voetbal.” Geen favoriete club, wel zo handig met zes zoons die allemaal een andere club aanhangen, waarbij sommige zeer fanatiek. En schilderen deed ze ook heel graag, het huis hangt vol met eigen kleurrijk werk. Gelukkig geniet ze nog wel van lekker eten: dikke frieten met mayo en bitterballen zijn favoriet. “Laatst waren de gewone bitterballen op, kocht ik pizza bitterballen. Smikkelde ze ook zo weg hoor!”, zegt zoon Erik die elke maandag gezellig bij zijn moeder eet in haar appartement. Moeder Vonk heeft het goed in Buiten Zorg, lieve mensen allemaal zegt ze desgevraagd. “En elke dag een sneetje lever!” De zoons kijken blij bij deze uitspraak: “Dat roept ze aldoor, maar wij weten van niks. Zij een sneetje lever, wij levertraan ja, dat zegt ons wel wat. Van vroeger. Vreselijk was dat altijd!”, zegt Hans. Verder hadden ze een prima jeugd, ondanks het vroege verlies van vader in 1974. “Vader was tuinder en was nog maar 63 toen ie overleed. Moeder was 53 toen ze er alleen voor kwam te staan. Dat moet niet makkelijk geweest zijn. Wij hebben er als kind niks van gemerkt hoor, het was altijd een erg lieve moeder”, vertelt Arnold. “Het was wel een skraal leven”, zegt Hans, en hij vraagt aan de burgemeester of ie weet dat wat betekent: er was geen geld voor luxe. “Maar als kind weet je niet beter. Als er al eens vlees in de pan lag was het met zes jongens zo weg, wie als eerste prikte had het meest”, lacht ie bij de herinnering. Annies zwager trok bij het gezin Vonk in, zo ging dat in die tijd. Erik: “Die was ook allienig. En hij had een auto en een vakantiehuisje in Drenthe. Win win.”
Toen moeder Vonk de 80 passeerde, begon voor haar het leven. Ze ging op zwemles en in haar eentje op vakantie naar Aruba. Ook begon ze toen met schilderen. Ze had tijd en ruimte voor zichzelf en genoot ervan. Tot haar honderdste woonde ze zelfstandig in Westervenne, de laatste twee jaar dus in BuitenZorg. “Beter zo”, zeggen de broers. “En als ze op een dag niet meer wakker wordt is het ook goed. Moeder heeft een mooi leven gehad en wij hadden aan haar altijd een hele beste moeder. Daarom zorgen we dat er iedere dag iemand is. Dat gaat vanzelf, de een doet de boodschappen, de ander kookt. We wonen op een na allemaal in Langedijk. En om de beurt komen we koffiedrinken of samen eten. Maar we hebben ook een appgroep voor de zekerheid.”
Zondag werd de verjaardag gevierd in het restaurant van het zorgcentrum, met haar zonen Hans, Nico, Arno, Ron, Erik en Ed, de aanhang en de elf kleinkinderen. Een gezellige middag met een borreltje en een broodje kroket. “Moeder drinkt nog wel een zoet wit wijntje. Eentje hoor. Vroeger kon ze nog wel genieten van een advocaatje met slagroom maar daar is ze klaar mee.” Moeder kijkt op, steekt haar vinger in de lucht en zegt gedecideerd: “Ik wil nog niet weg hoor!” Dat is een goed teken mevrouw Vonk, tot volgend jaar dan maar!
Annie Vonk is met haar 102 jaar een van de drie oudste inwoners van Dijk en Waard. Henk Schoonderwoert vierde op 5 maart zijn 103de verjaardag in zijn woning in zorgcentrum Horizon, en Johanna Ketting uit Heerhugowaard wordt op 23 oktober maar liefst 104 jaar!
