Column Blik van Co: De parkwachter

De jeugd mag weer gaan sporten. Er is groen licht gegeven en daar wordt door de diverse verengingen in Beverwijk dankbaar gebruik van gemaakt. Er zijn wel aanpassingen. Het kantines blijven dicht, ook op het veld moet men anderhalve meter afstand houden van de trainers en de kinderen moeten zich thuis omkleden en douchen. Er moet ook altijd een opzichter aanwezig zijn, die is aangesteld door de vereniging, om in de gaten te houden of iedereen zich aan de regels houdt en ook ouders op afstand houden. Alleen de kinderen mogen het terrein op gaan. Toen ik/wij jong was/waren er ook een opzichter in de buurt die alles in de gaten moest houden of wij niet op de grasveldjes aan het voetballen waren in de Oranjebuurt. Er waren tussen de flats en aan de Hendrik Mandeweg vele speelveldjes. Maar op deze veldjes was het verboden te voetballen. Als je gesnapt werd dan werd de bal afgenomen en de parkwachter deed de bal in zijn fietstas. De afspraak die wij als jongens hadden gemaakt was dat de "gesnapten" de parkwachter aan de praat hielden en ik dan heel voorzichtig achter hem sloop naar de tas waar de bal in zat. Met een snelle beweging haalde ik de bal uit de tas en zette het op een lopen. Meestal lukte dat wel maar soms had je pech. Dan werd je vastgepakt en draaide hij je oren 180 graden om. Je werd op de bagagedrager gezet en in volle vaart fietste hij dan via de Brink en de Meer naar het politiebureau aan de Breestraat. Mijn nekvel werd vastgegrepen en als een geslagen hond stond ik in de hal. Achter het "glazen schuifje" zat politieagent Schagen en de EHBO-er de heer Wester. Vermanend spraken zij mij toe en ik moest beloven dat dit de laatste keer was. Plechtig beloofde ik dit om te voorkomen dat er een straf zou volgen. Mis, als straf mocht ik op mijn vrije woensdagmiddag strafwerkschrijven op het bureau aan de Breestraat in een klein achterafkamertje. Honderdmaal “Ik mag niet voetballen op het gras”. Mooie tijd.

Co Backer

jalbacker741@telfort.nl