Burgemeester Rian van Dam: ‘Vrijheid begint bij de mensen zelf. Vrijheid is nooit ‘klaar’

Beste lezers,

Op 4 mei zijn we 2 minuten stil. Dit doen we o.a. uit respect voor de oorlogsslachtoffers die ruim 80 jaar geleden streden voor onze vrijheid. Dat is een klein gebaar en tegelijk; wat een grote gedachte. Want echt even de tijd nemen voor die realisatie -80 jaar vrede-, dat laat zich toch niet in 2 minuten verpakken?
‘Vrij zijn’ samen hier in Hollands Kroon, wat betekent dat eigenlijk? En wat vieren die 5e van mei?

De geallieerden die ons in 1945 hebben bevrijd beschikten over het immense vermogen om voorbij hun eigen grenzen te denken. Ze verlieten huis en haard om hun medemens te hulp te schieten. Vanuit die medemenselijkheid waren zij bereid om te vechten, met gevaar voor eigen leven. Vaak nog jonge soldaten, die alles wat hen bekend was achterlieten. Ik probeer mezelf daarbij voor te stellen hoe dat moet zijn geweest. Die reis vol angst en onzekerheid. Hoe ga je op die leeftijd om met dat grote onbekende en dat enorme gevaar?

Zaterdag willen we ook stil staan bij het oorlogsleed destijds binnen de lokale gemeenschap van Hollands Kroon. De verwoestingen en de mensen die daarbij het leven lieten. De ontberingen en de heldendaden. Al de verliezen die onze dorpen leden.

Wat ook actueel is; de nieuwe inwoners die we verwelkomen die er niet vrijwillig voor hebben gekozen hun huis en haard te verlaten. Zij die op de vlucht moesten voor oorlogsgeweld.
Ook hen willen we vanuit medemenselijkheid een veilige woonplek bieden.
Het is onze plicht van mens tot mens.

Kunnen we het ons ook maar enigszins voorstellen hoe dit voor hen moet zijn?
Vrienden, familie, werk, het thuis-zijn achter te moeten laten zonder enig perspectief op ooit een weerzien? Gescheiden te raken van juist zij die ertoe doen in het leven, de mensen waarvan gehouden wordt. Alles wat bekend is de rug toe te keren, puur vanwege de noodzaak te overleven?
Ook hier is het belangrijk met elkaar in gesprek te blijven.
En met respect voor elkaar oprecht te luisteren naar elkaar.

Ik nodig u ook uit om stil te staan bij het besef dat we -nu vrij zijn- sámen delen.
Dat gaat over ons veilig en beschermd voelen. Het besef wat dat inhoudt worden we ons nog meer bewust door erover te praten met elkaar. Natuurlijk wordt die urgentie maar al te duidelijk wanneer we de ontwikkelingen in het nieuws volgen. Het lijkt soms zo ver, toch vanuit medemenselijkheid ook zo dichtbij. En die nabijheid voelen is belangrijk. Want zo groots als vrijheid is, het begint bij de mensen zelf. Vrijheid is nooit ‘klaar’. Het vraagt onze zorg en aandacht. Iedere dag kunnen we hieraan bijdragen. Vanuit de bewuste vraag: wat kan ik in deze situatie doen wat werkelijk helpt?

Het is die ogenschijnlijk kleine realisatie die het grote verschil maakt.
Dat begint met het herkennen van onze invloed. En elkaar daarop aan te spreken. Zo kunnen we kracht beleven in onze onderlinge verbondenheid. Zo vormen we een gemeenschap waarin we allemaal meedoen, zijn we een samenleving waarin we ook werkelijk ‘samen leven’.

Wat een mooi gebaar: daar met elkaar 2 minuten bij stil te staan! Want alleen dan kunnen we de vrijheid en vrede ook groots vieren. En laten we dat ook samen doen: ik wens u en ons een prachtige Bevrijdingsdag!