Cees van Langen (93) uit Hoorn stopt als vrijwillig chauffeur bij MEE & de Wering
HOORN - Op de Nationale Dag van de Vrijwilliger - afgelopen 7 december - werd hij nog door MEE & de Wering samen met andere vrijwilligers in het zonnetje gezet in Hotel van der Valk in Hoorn. Cees van Langen (93) uit Hoorn deed toen nog volop vrijwilligerswerk. Als chauffeur reed hij in de beginjaren niet op vaste tijden, maar later steevast op de maandagmiddag en woensdagmorgen met zijn eigen auto ritjes voor ouderen. Zo zorgde hij ervoor dat mensen bij de fysiotherapeut, kapper, de supermarkt, dagbesteding, tandarts of het ziekenhuis kwamen. Gezien zijn leeftijd vindt Cees dat het nu tijd is om te stoppen met zijn vrijwilligerswerk.
Ik was op de minuut af altijd op tijd
Eind januari van dit jaar kwam Cees onverwacht in het ziekenhuis te liggen. “Ik hield heel veel vocht vast en mijn nierfunctie was laag”, blikt hij terug. “Ik moest direct worden opgenomen. De precieze oorzaak konden ze niet vinden, maar uiteindelijk - na achttien dagen in het ziekenhuis - vonden ze wél de juiste medicijnen die aansloegen. In het begin zaten mijn nierwaarden op elf procent, een week later bleek dat zeventien procent te zijn. Weer een week later was het 23 procent en vorige week 29 procent. De artsen staan er echt van te kijken hoe goed het nu met me gaat. Zelf merk ik ook dat het beter gaat, ik ben minder vermoeid.”
Jarenlang gaf Cees les op de KTS in Hoorn, toen hij in 1988 met vervroegd pensioen ging. “Ik was 57 en kon er via een mooie regeling eerder mee stoppen.” Voor Cees betekende dat dat hij meer tijd had voor zijn vrouw Martha, die op dat moment al leed aan het syndroom van Usher, een progressieve erfelijke ziekte waarbij het gehoor én het zicht worden aangetast. “Toch vond ik het fijn om iets te gaan doen en toen ik op een dag in 1990 een advertentie las in de krant waarin chauffeurs werden gevraagd, wist ik: hier ga ik op reageren. Op die manier kon ik sociale contacten opdoen én het was een mooie manier om het autorijden bij te houden.”
Stipt op tijd
Cees maakte 34 jaar lang, week in week uit, ritjes door zo’n beetje heel Noord-Holland. “Mensen hoefden nooit bang te zijn dat ik te laat kwam, ik was op de minuut af altijd op tijd”, lacht hij. “Eén keer kwam ik ergens te laat, maar dat kwam doordat ik iemand in de auto had die een epileptische aanval kreeg. Overmacht dus. De meeste ritten waren in de buurt van Hoorn, maar af en toe ging ik ook richting Amsterdam of Alkmaar. Mensen waren altijd blij met mijn auto, want hij heeft een hoge instap.” Door zijn jarenlange ervaring kende Cees de regio op zijn duimpje en wist hij elk straatje moeiteloos te vinden. “Hoewel... als ik ergens achter in de Kersenboogerd moest zijn, ging mijn navigatie aan hoor”, lacht hij.
Lintje
Speciale herinneringen bewaart Cees aan een mevrouw uit Hoorn met wie hij elke week samen boodschappen deed. “Dat was vaste prik. Op een gegeven moment verhuisde deze dame naar Avondlicht en kon ze zelf niet meer naar de supermarkt. Ik bleef voor haar toen evengoed de boodschappen halen, dat wilde ik graag voor haar doen. Twintig jaar lang heb ik de boodschappen voor deze mevrouw gehaald. Hoewel ik ondertussen al lang wist wat ik moest halen, haalde ik toch altijd het boodschappenlijstje bij haar thuis op en maakten we natuurlijk even een praatje. Dat was erg belangrijk voor haar. Inmiddels is ze overleden, maar met haar dochter heb ik nog altijd contact.” Zijn inzet en toewijding werden tien jaar geleden bekroond met een koninklijke onderscheiding tijdens de Lintjesregen in Hoorn. Cees ontving deze eervolle onderscheiding uit handen van de burgemeester.
Luisterend oor
Die sociale contacten en de gezellige gesprekjes in de auto; dat maakte het vrijwilligerswerk voor Cees zo leuk. “Soms had ik iemand in de auto die helemaal niets zei. Om het gesprek dan een beetje op gang te brengen, vroeg ik dan meestal: woont u al lang in Hoorn? En zo kwamen de tongen meestal wel los.” Hoewel Cees nu gestopt is met zijn vrijwilligerswerk, wil hij toch graag zijn verhaal doen. Hij hoopt namelijk andere mensen te inspireren en te stimuleren om ook vrijwilligerswerk te gaan doen. Cees lacht: “De laatste tijd kreeg ik wel regelmatig te horen: ‘nou, u bent zelf ook de jongste niet meer hè?’ Maar ook: ‘u rijdt beter dan mijn eigen man’. Mensen waren altijd blij als ik kwam. Ik kon ze helpen en dat was fijn.” Cees doet het nu dus wat rustiger aan, maar staat wel altijd klaar voor zijn vrouw Martha, die nu nagenoeg blind is. Samen hebben ze vijf kinderen, tien kleinkinderen en zes achterkleinkinderen. En hoewel ze ook regelmatig hulp krijgen van een van de kinderen, ‘rooien’ Martha en Cees het prima samen. “Ik ben mijn vrouw ook enorm dankbaar”, benadrukt Cees. “Ze wist precies hoe mijn rijschema eruitzag, dat hield ze bij. Daardoor wist ze ook hoe laat ik ongeveer weer thuis was. Dan had zij altijd een luisterend oor voor mijn verhalen. Wat dat betreft deden we het samen.”
Interesse in vrijwilligerswerk?
MEE & de Wering heeft 550 vrijwilligers waarvan 350 in Westfriesland. “Vrijwilligerswerk is niet alleen fijn voor de ander, maar ook voor jezelf. Het geeft zingeving, een goed gevoel, sociaal contact, je staat in de maatschappij en ontwikkelt jezelf”, zegt vrijwilligerscoördinator Ilse Kok. Heeft het verhaal van Cees je interesse gewekt en wil je ook iets voor een ander betekenen? MEE & de Wering is altijd op zoek naar vrijwilliger. Wil je bijvoorbeeld een maatje zijn voor iemand met dementie, klusjes doen in huis of de tuin, (samen) boodschappen doen of net als Cees werken als chauffeur? Kijk voor meer informatie op www.meewering.nl/vrijwilligers .
