Erika en Dennis verruilden Haarlem voor Bretagne (1): ‘Geweldig, wakker worden met een kwetterconcert!’
HAARLEM – Stel je voor: je droomt al jaren van een nieuw leven in het buitenland, en dan opeens komt De Kans voorbij. Zou jij de sprong wagen? De Haarlemse Erika (57) en Dennis (60) twijfelden geen moment. Eind 2020 verruilden zij ‘hun’ Spaarnestad voor het Franse platteland.
In deze serie vertellen de Haarlemse Erika en Dennis over hun Franse avontuur.
“Sinds november 2020 wonen wij dus op het Franse platteland, aan de rand van een klein dorpje in de Côtes d’Armor in het hart van Bretagne. Ineens zijn we onderdeel geworden van een agrarische gemeenschap en hebben we te maken met koeien, kippen, varkens en wat schapen. Weet jij wat het is om wakker te worden van een fluit- en kwetterconcert waarvan de decibels zelfs voor stedelijk gebied de grens overschrijden? Dat is ronduit geweldig!”
Van tegenvaller naar kans
Terug naar november 2020, hoe kwam het zo? “Soms wordt een tegenvaller ineens een kans. Covid19 is natuurlijk een wereldwijde ramp waar we nog niet zomaar vanaf zijn. Er duiken varianten op waar de mens ‘iets mee moet’. Als ZZP’ers, met ZZP-vrienden en -collega’s, kwamen er doemscenario’s op ons af. Dit opgeteld met de jarenlange werkdruk en een lang gekoesterde wens om nog 1 keer ‘opnieuw te beginnen’, kwam vrij snel De Kans bovendrijven. Bretagne bleek financieel haalbaar, mede doordat we ons huis in Haarlem goed konden verkopen. Dus verlieten we onze stadswoning met tuin van 30m2 en dakterras van 40m2 voor een natuurstenen longère met 4040m2 grond aan het riviertje Le Lery. Niet gehinderd door enige kennis van de Franse taal of - gebruiken overigens. De grond om het huis bestaat voor 50% uit bos en 50% uit een ruig grasveld. In het bos staan oude eiken die wel ouder zijn dan 100 jaar! Door middel van kleine ingrepen willen we, mee bewegend met de natuur, diverse tuinkamers en een eetbaar bos maken ‘om den schoonheid en den nutte’. We hebben ons nieuwe verblijf Ty-Vert gedoopt, Ty is Bretons voor huis en Vert staat voor groen qua leefstijl en natuurlijk / ecologisch tuinieren.”
We gingen van stadswoning naar longère met 4040 meter grond
Iedere dag is anders, klinkt het. “Iedere dag is genieten van wat we zien, horen en ruiken. Hoewel...het uitrijden van de mest is qua geur niet zo heel erg genieten, maar het is wel fijn om met het boerenleven en de agrarische cyclus mee te bewegen. Om de seizoenen intens mee te krijgen en te begrijpen wat er moet gebeuren om voedsel op ons bord te krijgen. Niets is meer vanzelfsprekend en dat bevalt ons eigenlijk heel goed. Geleidelijk wortelen we in en verbinden ons met onze prachtige leefomgeving.”
Vrolijk oud worden
Al snel werden Erika en Dennis volwaardig onderdeel van de kleine gemeenschap in het dorp. “Een hameautje van 9 vaste en 6 ‘deeltijd’ bewoners. De jongste bewoner is 46 en de oudste 91! De oudste, Eugène is onze ‘jonge hond’. Hij is dagelijks bezig in zijn moestuin (volle grond, geen verhoogde bakken!) met zijn kippen en siertuin. Hij rijdt rond op zijn oude tractor en gaat in de wintermaanden bij iedereen even langs om te kijken of ‘zijn have’ die ochtend weer gezond is opgestaan. Een kleine gemeenschap met unieke karakters die ons laten zien wat ‘noaberschap’ is en hoe je gezond en wel vrolijk oud kan worden. Nooit gedacht dat we wekelijks op een grasmaaier zouden zitten om het grasveld te maaien. Of het hout uit eigen bos met een elektrische kettingzaag in mootjes zouden zagen om te drogen voor in de houtkachels. In de weer zijn met een shredder en bosmaaier / strimmer. Een polytunnel zouden opzetten van 3.30 m x 6.00 m! Of dat we een bloemenweide zouden aanleggen van 300m2. Het zijn ongebruikelijke apparaten en bezigheden voor ‘voorheen een stedeling’, maar het voelt al snel heel ‘gewoon’. Onze omringende buurtbewoners hebben zich een verlegde wandel-ronde aangemeten om zodoende (bijna) dagelijks te kunnen volgen wat we aan het doen zijn. Met een vriendelijk praatje, wat we soms wel en soms niet begrijpen, geven de wandelaars aan tevreden te zijn met wat we doen en dat we goed integreren. Want iedereen heeft hier een polytunnel, of kippen, of een moestuin. We volgen de alhier geldende gebruiken terwijl we eigenlijk gewoon doen wat ons al zo lang zo leuk en waardevol leek: we volgen ons hart.”
‘Het is een schat’
In hun werkzame leven deden de twee jarenlang projecten die de mens naar eigen zeggen ‘in harmonie met natuur, cultuur en kunst bracht’.
”Op participatieve wijze met bewoners in woonwijken meer groen gebracht, op ecologische wijze nagedacht over omgaan met water, zintuigentuinen aangelegd voor kwetsbare ouderen. Projecten ter inspiratie en informatie. We hebben ook - gezamenlijk en ieder afzonderlijk - boeken gemaakt waarvan ‘De ontsloten tuin’ van Dennis Moet (te koop via onder meer de lokale boekhandels) de laatst afgeleverde is en die de opmaat is naar ons buitenleven hier. Dit buitenleven kan dus worden gezien als het ‘practise what you preach’ resultaat waartoe we altijd hebben opgeroepen in onze werkzaamheden en publicaties. We nemen jullie graag mee in het reilen en zeilen van ons verblijf in Plessala, Bretagne. We noemen het verblijf omdat we ons ineens de schatbewaarders van deze plek voelen, we zijn te gast, rentmeesters. Waarmee we onszelf plotsklaps een bijzondere rol hebben aangemeten. A treasure, dat is het.”
Volgende keer deel 2 van het avontuur van Erika en Dennis.
