Vijftig tinten groen in Noord 16
Krijsend groen zijn ze, de halsbandparkieten, de zestiende tint groen in Noord. Toen ze voor het eerst het IJ overstaken en bij ons terecht kwamen hadden ze alleen belangstelling voor de zonnebloemen van de buurvrouw. Jammer, maar we vonden het ook leuk.
Door Nancy Wiltink
Reuze exotisch. Daarna stortten ze zich op de bloesem van de paardenkastanjes langs de weg. Een jaar later ontdekten ze de groene appels. Dat ze leuk en exotisch waren, werd iets minder fijn. Maar goed, onze oude appelboom was een hoogstamboom en bovenin konden we zelf toch niet komen.
Hetzelfde gold voor de stokoude perenbomen, de bovenkant is voor de parkieten, de onderkant – waar we ook het beste bij kunnen – voor ons.
Ergens las ik dat een bewuste tuinder het niet erg vindt als hij 20% van zijn oogst verliest aan vogels. Maar daar laten de parkieten het helaas niet bij.
Na de appels en peren ontdekten ze ook de walnoten en de hazelaars en ook de kleine appelboompjes, die ze eerst met rust lieten omdat ze lager zijn. Dit jaar namen ze de volgende stap. Terwijl het grootste deel van de kolonie in de notenboom onrijpe appeltjes zat te eten, vlogen sommigen op de besjes van de kardinaalsmuts en de meidoorn af.
Niet alleen worden het er steeds méér, ze ontdekken ook voortdurend nieuw eten. Hoe mooi groen ze ook zijn, wij willen inmiddels graag van ze af. Dus bedacht manlief een list: laten we volgend jaar de appels insmeren met anticonceptie. Zou de Amsterdamse anti-duiven brigade dat niet per kilo verkopen? Of is dat vals? Dan moeten we maar hopen op een natuurlijke vijand.
Nancy Wiltink, urban farmer
www.moestuinschoolamsterdam.nl
Tips voor onterecht onopgemerkt groen zijn welkom op info@moestuinschoolamsterdam.nl
Vijftig tinten groen
