Japanse student Hideaki voelt zich thuis bij The Herons

Nieuws
'Nederlanders zijn allemaal zo lang! Maar dat ik kleiner bent maakt het lastiger om tegen me te pitchen.'
'Nederlanders zijn allemaal zo lang! Maar dat ik kleiner bent maakt het lastiger om tegen me te pitchen.' (Foto: AG Heeremans Photography)

HEERHUGOWAARD - De 20-jarige Hideaki droomt ervan de kruidenkwekerij van zijn ouders over te nemen. Toen hij via zijn universiteit mee kon doen aan een uitwisselingsproject van de Japanse overheid, hoefde hij niet lang na te denken over het land waar hij naartoe wilden gaan: Nederland. Hij kwam terecht bij Daily Sunshine, de zonnebloemkwekerij van de gebroeders Van Stralen in De Noord. Daar hoopt hij veel te kunnen leren over landbouwtechnieken en -innovatie. Omdat het leven veel meer is dan werken en leren alleen, zocht hij een fijne plek om te sporten en vrienden te maken. Die vond hij bij honk- en softbalvereniging The Herons, waar hij met open armen ontvangen werd. ‘Sinds ik bij het team zit, hebben we geen wedstrijd meer verloren”, grapt hij.

Hide is een geweldige motivator voor het team

Japanners mogen dan bekend staan als een gereserveerd volk, de spontane Hideaki weerlegt dat cliché vrijwel onmiddellijk. “Of ik al wat Nederlandse woorden geleerd heb? Ja, ‘dank u wel’ en ‘alstublieft’. Maar ook ‘even kijken’ en ‘slaap lekker’.” 

De bijspijkercursus Engels van drie weken die hij in Enschede volgde werpt zijn vruchten af en dat maakt het voor hem een stuk gemakkelijker om te communiceren met zijn werkgever. Drie maanden is de student uit de prefectuur Okayama (nabij Hiroshima) nu in Nederland. In totaal blijft hij een jaar. Hideaki wilde dolgraag naar ons land komen. “Nederland is een wereldleider op gebied van landbouw, met toonaangevende technologieën en indrukwekkende exportcijfers, vooral op het gebied van groenten en bloemen”, weet hij. Verder wist hij nog niet zo veel van ons land, behalve dat Nederland hartstikke plat is, grotendeels onder zeeniveau ligt en dat we hier veel windmolens hebben. “O ja, en de wooden shoes! Ik dacht altijd dat dat een achterhaald beeld was, maar tot mijn verbazing dragen de boeren ze hier nog steeds!” 

Lucky

Tijdens zijn jaar in ons land helpt Hideaki op de zonnebloemkwekerij aan de Schoutenbosweg met het snijden en oogsten van de bloemen. “Andere studiegenoten van mij zitten nu elders in Europa; onder meer in Denemarken, Duitsland en Zwitserland. We hebben regelmatig online contact met elkaar. Zij moeten veel harder werken”, lacht hij. “We proberen elkaar aan te moedigen, zodat iedereen het volhoudt. Het is best lastig als je terechtkomt in een land waarvan je de taal niet spreekt en waar je zelf je weg moet vinden. Toen ik hen vertelde dat ik hier honkbal speel en veel vrienden heb gemaakt, waren mijn studiegenoten best een beetje jaloers op mij. I’m lucky to be here!”

Goede aanwinst

Hideaki heeft een kamer op het terrein van Daily Sunshine, in een pand naast het woonhuis van zijn werkgever. Binnenkort krijgt hij gezelschap van een jongen uit Indonesië, die hier ook stage komt lopen. “Toen ik bij mijn baas aangaf dat ik wilde sporten, heeft hij geïnformeerd bij The Herons. Thuis in Japan heb ik tot mijn achttiende gehonkbald, het is een grote sport in ons land. Gelukkig werd ik met open armen ontvangen.” Aanvankelijk was het even zoeken in welk team Hideaki - door de mensen op de club steevast ‘Hide’, Hidde dus, genoemd - het beste zou passen. “Hij bleek echt een heel goede aanwinst te zijn”, vertelt Myrke van der Does van The Herons uit. “Hij kon meteen meedoen met het eerste team van de O21. Hide is supersnel, is een goede catcher en een geweldige motivator voor de andere spelers.” Er deed zich in het begin wel een klein probleempje voor, want Hide had geen outfit van de club. “Maar hij lag al snel zo goed in de groep dat veel jongens hem shirts en broeken wilden geven. Ook mijn eigen zoon Mika. ‘Waarvoor heb je dat nodig’, vroeg ik hem. ‘Voor een leuke nieuwe jongen op de club!’.” “Sinds ik bij het team zit hebben we nog geen wedstrijd verloren”, grapt Hide.


De goedlachse Japanse student Hideaki is een geweldige aanwinst voor de O21 van The Herons. - (Foto: AG Heeremans Photography)

Kaasschaaf

Het valt Hideaki op dat Nederlanders zo ontzettend lang zijn. “Al kan ik het op het honkbalveld in mijn voordeel gebruiken dat ik kleiner ben. Het maakt het lastig voor pitchers om de bal aan te gooien.” Ook onze voeding verschilt met wat hij gewend is. “In Japan eten we minimaal eenmaal per dag rijst. En jullie eten zoveel kaas! Ik vind het heerlijk trouwens, jullie kaas. Wij hebben ook wel kaas, maar alleen in plakken en het is heel duur. Een kaasschaaf had ik nog nooit gezien voor ik naar Nederland kwam! Jullie fietsen ook heel veel en er zijn aparte fietspaden. In Japan moet je als fietser op de voetgangerspaden rijden. Het is hier, zeker in de zomermaanden, veel langer licht dan thuis. Daar moest ik best wel aan wennen. En bij ons zijn de gordijnen altijd dicht. Hier mag je gerust bij de mensen naar binnen kijken.”

Zonnebloemen

Hideaki is nog zo’n negen maanden in Nederland. Wat wil hij nog zien en doen in die tijd? “Ik zou graag nog het Rijksmuseum bezoeken. In het Van Goghmuseum was ik al. Daar heb ik - uiteraard - ‘De Zonnebloemen’ gezien. Ik voel een band met Van Gogh, haha.” Met twee andere Japanse studenten die in Nederland verblijven, was hij met Koningsdag in Amsterdam. “Dat was me een beleving. Ik was ook in het oranje!” 

Tweelingbroer

Hideaki hoopt dat zijn familie hem hier een keertje kan opzoeken, maar vliegtickets zijn duur. “Mijn ouders moeten daarvoor sparen. Ik heb een tweelingbroer en een jonger zusje. Zij willen ook graag in het buitenland studeren. Ik mis hen zeker, maar gelukkig kunnen we wel online met elkaar in contact komen. Dan moet ik wel rekening houden met het tijdsverschil. Meestal plannen we een moment in waarop we elkaar kunnen bellen. 

Ook post ik mijn belevenissen op mijn Instagram (@farmboy_hide). Zo kunnen ze thuis meebeleven wat ik hier meemaak en wat ik heb geleerd. En dan kan ik er later nog eens op terugkijken en herinneringen ophalen aan mijn mooie tijd in Nederland.”

PATRICIA SMAGGE