Twijfel aan nut stadsdeelcommissies
NOORD - In een notendop werd afgelopen woensdagavond zichtbaar dat de leden van de stadsdeelcommissie bar weinig vertrouwen hebben in hun functie. Het bestaande stelsel is volgens hen een ‘Bermuda-driehoek’ waarin adviezen van de stadsdeelcommissies voorgoed verdwijnen. Dat belooft weinig goeds voor een nieuw bestuurlijk stelsel.
door Tom Tossijn
Soms dient de waarheid zich in de politiek ongenaakbaar en ruw aan. Bijvoorbeeld als gekozen volksvertegenwoordigers na vele maanden noeste arbeid min of meer plotseling ontdekken dat hun tegenmacht weinig voorstelt. De actuele Haagse perikelen rond tekortschietende geheugens van bewindslieden zijn daarvan een akelig voorbeeld.
Maar ook op stadsdeelniveau worden democratische gebreken en loze pretenties geconstateerd. Na lange tijd in de ontkenningsfase te hebben verkeerd kwam de stadsdeelcommissie van Noord aan de vooravond van een nieuw bestuurlijk stelsel voor Amsterdam afgelopen woensdag tot de ontdekking dat zij er helemaal niet toe doet. Men praat veel, beraadslaagt intensief, komt bijeen, overlegt met burgers - maar de commissie heeft niets te vertellen over wat in haar publieke domein aan de orde is. Het is handel in democratische illusies. Sterker nog: de enige bevoegdheid die stadsdeelcommissies nog wél hebben, namelijk de bevoegdheid tot het geven van gevraagde en ongevraagde adviezen aan B&W en gemeenteraad, blijkt een wassen neus.
Bermuda-driehoek
De deur voor de discussie werd wijd opengezet door D66’er Margo Andriessen. Ze vroeg zich af hoe het toch ging met voor Noord actuele ‘grote’ beslissingen als de Omgevingswet, de ontwikkeling van Haven-Stad, de windturbines langs de A10 en bij de Noorder IJplas, het nieuwe bestuurlijk stelsel en de herinrichting van het Buikslotermeerplein. Wat is over deze punten te melden? Vaak niet veel. Zo blijkt de voorbereiding van het nieuwe bestuurlijk stelsel met weinig interesse door de Amsterdamse stadsdeelcommissies te worden ontvangen. Frans-Rein Jurrema (SP) wist te melden dat er maar heel weinig politici waren die bij de voorbereidende besprekingen wilden overleggen over ‘de ingewikkelde gemeente waar geen touw aan vast te knopen is’. “Het liep niet storm”, zo constateerde ook GroenLinks-commissielid Wijbe Langeveld over die besprekingen. Andere actuele kwesties blonken evenmin uit in democratische beïnvloeding vanuit de stadsdelen. Neem de rommelige aanpak van de windturbines door GL-wethouder Van Doorninck. Dennis Overweg (Partij van de Ouderen): “Over ons ongevraagde advies wordt heen gewalst. Die schandvlek op het proces neem ik B&W zeer kwalijk. We laten het als stadsdeelcommissie allemaal gebeuren, we zijn veel te lief en te zacht. Wanneer staan we bij de deur van de Stopera?!”. Canan Uyar (PvdA) hekelde de Bermuda-driehoek aan de Amstel: “Wat gebeurt er eigenlijk met onze adviezen? Nergens is terug te vinden of en welke invloed die hebben op de besluitvorming in het stadhuis.” Sterker nog, zo bleek: nergens in dat stadhuis worden de adviezen van de stadsdeelcommissies systematisch bijgehouden en gearchiveerd. De rol van de stadsdeelcommissies blijkt een quantité negligéable: hun opvattingen en hun kennis van de Noordse wijken en buurten doen er niet toe. Personele ondersteuning (zoals vroeger van wijkopbouworganen) van actieve buurtbewoners bestaat niet meer. Dennis Overweg hekelt op Facebook de slordige omgang met gekozen volksvertegenwoordigers: “We moeten via de media kennisnemen van afwijkende besluitvorming”.
Briefje kwam niet
De stadsdeelcommissie van Noord zoekt wanhopig naar alternatieven om meer invloed te krijgen op de centrale besluitvorming, desnoods met gebruik van andere democratische middelen. De leden gaan zelfs zover dat ze met luider stemme willen inspreken als – bijvoorbeeld – plaatsing van windturbines in de raadscommissie aan de orde komt. Al was het alleen al om malle fouten over de positie van windturbines nabij woonboten aan de Buikslotermeerdijk te voorkomen. De wethouder was blijkbaar vergeten dat daar ook mensen wonen. Niels Ras (D66) haalde tenslotte als voorbeeld een eerder terzijde gelegd ongevraagd advies aan: over de voedselbank. In deze periode van corona en isolement warempel geen onbelangrijke kwestie. Ras: “De wethouder zegde een briefje toe over ons ongevraagde advies vlak na de zomer. Maar er kwam niets, het bleef doodstil. Welke wegen moeten we dan als stadsdeelcommissie nog bewandelen nu we steeds vastlopen in het toezeggingencircus?”
