Theo Leering, de schilder met de knipoog
REGIO - In winkelcentrum ’t Loo lacht het de bezoekers toe: opeens loop je langs een wereld van kleur en verwondering. Theo Leering kon er voor een flinke periode een leegstaand winkelpand betrekken. Een riant aanbod van het winkelcentrum natuurlijk en wat past het werk van hem daar goed. Hij heeft er een soort van theatertje van gemaakt met een achterwand van zwart fluweel en intieme spotjes die het licht werpen op zijn doeken. Het is volslagen zijn wereld die hij op het doek brengt. De verwondering, verbazing of romantische blik waarmee hij iets kan waarnemen. Een volstrekt uniek geheel schildert Theo door de jaren heen bij elkaar en het gaat maar door. Een blik op de balans en tegelijkertijd de onbalans in het leven. Gevaar en goede afloop. Een knipoog, zeker ook. En kijk, vaak zie je hemzelf terug in een schilderij. Theo Leering exposeert tijdens de Bergense Kunst10daagse in Hotel Breeburg, in het centrum.
door Mieke Rozing en Ed Bausch
Zo zie je de waaghals die van een hoge duikplank zal gaan springen, maar zich tegelijkertijd wapent met een soort van parachute. Of zijn zoon die hij op een hoge boomtak zag balanceren. “Oei, dacht de vader.” Het lucifersdoosje als een matchbox voor het leven en de lucifers, nog niet ontbrand als acteurs daarin. Bijeenbrengen wat niet logisch lijkt, maar wat in de droomwereld van Theo toch kan. “Nou ja, een goede afloop laat ik graag in het midden. Zo is het leven toch ook? Soms goed, soms even niet?” Maar dromen kan altijd, zoals in het eeuwenoud lijkende schilderijtje met badende jonge vrouwen. En zo geeft hij zijn gedachten prijs aan het doek, vaker met olieverf dan met acryl. Het is fijnschilderwerk, maar dan met een brede kwast, die hij met brede armgebaren de verf laat opbrengen. Het is werk dat van veraf kijkend een fraai en pakkend beeld geeft. En dat van dichtbij fascineert in de details.
De tekst loopt door onder de foto
(Foto: Ed Bausch)
Succes en flop dicht bij elkaar
In de wereld van Leering liggen succes en flop dicht bij elkaar. Of verdriet en blijdschap, of terughoudendheid en voluit gaan. Dat is de mooie spanning in zijn werk, dat daardoor theatraal overkomt. Feestelijkheid, zeker. Maar Theo Leering toont ons ook de situatie van tijdelijk verval na het feest. “Musici spelen vaak een rol, met hun instrumenten, want ik hou enorm van muziek, in de volle breedte.” Soms geven zijn schilderijen blijk van een hang naar verleden. “Ja, dat is misschien wel zo”, droomt hij wat voor zich uit. “Twijfel is misschien wel een mooi middel, om toch vooruit te komen.”
Mannetje
In zijn werk zie je vaak een mannetje. “Ja, dat ben ik zelf. Maar nooit in het gezicht gezien. Ik teken zo’n situatie eerst, na een foto te hebben gemaakt met de zelfontspanner, zodat ik weet hoe het mannetje op het doek moet komen.” Zoekend, vorsend. Een schilder van nu, met een klassieke toets, met een prachtige kracht van kleuren. In de laatste week van oktober dus te zien op de Bergense Kunst10daagse en in december in het Alkmaarse Kruithuisje. Kijk, ook voor zijn lessen op www.theoleering.exto.nl
Hieronder het beeldverslag van Mieke en Ed in winkelcentrum ‘t Loo
