Cor Spil: ‘Ik hou er gewoon van om iets te maken’
CASTRICUM - Met veel plezier stond ras-Castricummer Cor Spil veertig jaar voor de klas als docent lichamelijke opvoeding en biologie in Noord-Scharwoude. Maar het liefst was hij met zijn handen iets aan het maken. Dat kan iets knutselen zijn, maar vooral schilderen, tekenen en beeldjes maken. Op zijn 62-ste kon hij met pensioen en nu is de zolderverdieping in het rijtjeshuis nog meer zijn domein dan voorheen. “Ik hou van een flink tempo, een uur of drie per dag aan de slag zijn vind ik mooi.”
door onze verslaggevers Kunst Mieke Rozing en Ed Bausch
In het gezin waarin hij opgroeide was kunst niet zozeer aan de orde. “Maar mijn moeder vond wel leuk wat ik maakte.” Een beweging richting Kunstacademie zat er echter niet in. Cor ging naar het seminarie in Zundert, de opleiding tot priester. Niet helemaal onlogisch in die tijd, want hij al misdienaar bij pastoor Minnebo. Maar toch ging het anders voor Cor en werd het de opleiding tot leraar Lichamelijke Opvoeding, gevolgd door het jarenlang lesgeven aan talrijke pubers. Maar er waren ook cursussen bij Toonbeeld in Castricum en op de Amsterdamse Wackersacademie. Daar was Sam Drukker, die momenteel in Museum Jan in Amstelveen exposeert, de docent die hem inspireerde. “Van hem leerde ik in drie dagen meer dan in tien jaar bij anderen. Het ging over lijnen, vormen, toonwaarden. Zonder heel veel kritiek te hebben zei Drukker wat beter zou kunnen en dat was zó inspirerend”, zegt Cor. “Later heb ik bij hem nog eens een week modeltekenen gevolgd.”
Cor Spil. Foto: aangeleverd
Ik ben niet iemand die vanuit het niets streken op het doek gaat zetten
Liefst geen tanden
Want modellen, die zijn voor Cor, als aanhanger van het realisme in de kunst, heel belangrijk. “Ik heb graag een beeld van iemand of een landschap als uitgangpunt. Ik ben niet iemand die helemaal vanuit het niets streken op het doek gaat zetten en dan ziet wat het wordt.” Gewoon beginnen aan een duidelijk onderwerp, vaak op basis van een foto, die hij zelf maakt. Veelal zijn dat portrettekeningen. Hij krijgt daar veel opdrachten voor, maar het zijn ook vaak zijn kleinkinderen. “Een foto maken van iemand is wel iets spontaans, maar ik wacht met afdrukken toch tot er een bepaalde blik is. Een ontspannen blik die iets laat zien van het karakter of het gevoel van het moment. Belangrijk is dat de mond gesloten is, geen tanden, want dan gaat het gauw de kant op van een lachende blik en daar kun je niet veel mee als kunstenaar.”
Olie fijner dan acryl
Cor is, uiteraard zou je bijna zeggen, lid van de schildersvereniging ‘Perspectief’, ook Castricum, Hij lijkt alles graag dichtbij te hebben. Het strand is een favoriete plek. Daar en in de andere Castricumse natuur maakt hij veel van de foto’s die later de inspiratie vormen voor zijn tekeningen, schilderijen, etsen en ook beeldjes. “Ik begin voor een beeld met een koperen draad, als de vorm me aanspreekt ga ik er was om heen kneden. En als het dan blijft aanspreken dan wordt het tijd voor de bronsgieter.” In het filmpje van het atelierbezoek legt Cor het procedé van etsen uit. Hij lijkt met alle technieken vertrouwd. “Olie is voor mij toch fijner om mee te schilderen, het glijdt meer, is minder stroef. De losse toets van de Haagse school vind ik mooi. Van dichtbij zie je de grove streken, op een afstandje lijkt het fijnschilderwerk. Ik gebruik graag de primaire kleuren, bij voorkeur ongemengd.”
Kijk ook op de site van Cor Spil: www.corspil.exto.nl
Bekijk hieronder het bezoek aan Cor’s atelier en like onze pagina:
