Atelierbezoek

Mirjam van der Linden geïnspireerd door het ritme van de quiltmachine

Column
Mirjam van der Linden in haar atelier in Castricum.
Mirjam van der Linden in haar atelier in Castricum. (Foto: Ed Bausch)

CASTRICUM - In een gewoon gezinshuis in een gewone buurt in Castricum draait alles om naald en draad. “De naaimachine geeft mij rust”, zegt Mirjam van der Linden, net vijftig geworden. “Het bewegen met de handen en het ritme en snorren van de machine zijn voor mij ook meditatief, naast dat ik het fijn vind om iets moois te maken. Ik kan soms best fladderig zijn, maar achter de machines kom ik in een soort serene gedachtewereld.” Haar atelier is deels in een kamertje boven, daar staan de verfpotten en alle attributen op de plankenl. Na een opleiding aan de Amsterdamse DIY Textielschool voelt ze zich nu helemaal kunstenaar. Bovendien in 2017 geëerd als Castricumse sportvrouw van het jaar.

door Mieke Rozing en Ed Bausch

Ik ben veel in de duinen te vinden

Er staan verschillende machines in huis, ook een fraaie quiltmachine, die natuurlijk nodig is om de grote doeken te maken. Doeken die vooral haar blik op de natuur laten zien. Ze weet heel treffend het licht en de kleuren te vangen, van een fuut in het avondlicht op het water, of de nerven van bladeren in een groen waas van het bos. De werken laten de optimistische kracht van Mirjam zien. Die is ook wel nodig, want ze leeft al heel lang met de verschijnselen van ms en ging zelfs een tijd in een scootmobiel over straat. Maar ze heeft veel overwonnen door te sporten (Mirjam liep enkele marathons uit) en te blijven geloven in haar kracht. “Mijn ouders dachten vroeger dat ik op dansen zou moeten, maar ik vond dat toen weinig bij mezelf liggen en uiteindelijk suggereerde mijn moeder naailes. Hoewel ik later heel ander werk ben gaan doen, als verpleegkundige in de verslavingszorg, is de cirkel nu toch rond en ben ik helemaal gelukkig in mijn werk als kunstenaar.”

De tekst loopt door onder de foto

De werken van Mirjam werpen soms ook een blik op de natuur. (Foto: Ed Bausch)

Vorig jaar heeft Mirjam meegedaan met de CEK (Castricums Etalage Kunst) en is haar werk te zien geweest in de oude garage aan het Kooiplein. Ze vind het fijn om meer naar buiten te treden met haar werk.

Altijd de blik op wat wel kan

Van 2016 tot 2018 volgde Mirjam lessen in Amsterdam, daarna volgde zij een masterjaar in textielkunst. Vorig jaar rondde zij de opleiding voor batikkunst af. Hier leer je niet alleen de bekende batiktechniek maar ook de nieuwste technieken worden hier behandeld. “Stoffen hebben mijn hele leven al mijn aandacht, het is zo fijn om met je handen een stof te voelen en te bedenken wat je er op wilt gaan afbeelden, wat voor kleuren je gaat kiezen.” Ze werkt daarnaast graag met materiaal uit de natuur, dat ze print op doek en er dan mee verder gaat in haar fantasie. In haar atelier treffen we ook twee kopstukken: Bibi Wentel, de onlangs overleden snowboardster en Diederik Gommers, de door corona bekend geworden medisch specialist. Dat is natuurlijk niet voor niets. “Kijken naar wat je wel kunt, hoe je altijd het gesprek aan kunt gaan, hoe je jezelf kunt zijn en kunt proberen iets goeds te betekenen voor een ander.” 

De tekst loopt door onder de foto

Mirjam toont een portret van Diederik Gommers. (Foto: Ed Bausch)

Blijmakend, zo kun je het werk van Mirjam typeren, gemaakt vanuit een groot ‘vakvrouwschap’. Het is overtuigende kunst op en met textiel. Ze lijkt nog maar net echt begonnen! 

Kijk verder op https://www.textile-art.nl/

Hieronder het filmpje met een tip om zelf aan de slag te gaan

Bekijk hier het atelierbezoek


Achter de machine komt Mirjam in een serene gedachtewereld.
Afbeelding