‘Het was zowel fysiek als mentaal killing’

‘’Het was hartstikke tof om mee te doen!’’, begint Dennis zijn verhaal. Hij kite nu zo’n zes tot zeven jaar, maar dit was zijn eerste deelname aan de Hoek tot Helder tocht. ‘’We haalden met alle deelnemers ruim 600.000 euro op voor de Hartstichting, dat is geweldig! Naast dit prachtige initiatief wilde ik mezelf ook uitdagen. Kijken tot hoever het lichaam kan gaan.’’ Hoek tot Helder is in no-time uitgegroeid tot een bucketlist-event voor kitesurfers uit heel Europa. Met een hemelsbrede afstand van 130 kilometer is dit de langste downwind surftocht ter wereld die in één dag wordt afgelegd.

‘Acht weken voor de tocht brak ik mijn rib’

‘’Het was nog spannend of ik kon deelnemen. Anderhalf jaar geleden heb ik mijn kniebanden gescheurd tijdens een ski-trip met vrienden. Hiervoor liep ik nog bij de fysiotherapeut. Tot overmaat van ramp brak ik zo’n acht weken voor de marathon mijn rib. Dit gebeurde tijdens het trainen. Ik houd van springen in het water. Ik maakte een sprong van zes meter en viel, door een stuurfout, vol met mijn ribben op het vlakke water. Ik kreeg weinig adem en was hierdoor nog even bang dat het een klaplong zou zijn. Doordat het evenement tot twee keer aan toe is verschoven, kon ik toch meedoen.’’

Training

Of Dennis nog last had van zijn ribben tijdens de tocht? ‘’Nee, maar ik moet eerlijk zeggen dat je het ook niet doorhebt. Je voelt de dagen erna pas wat de tocht met je lichaam doet. Opgezwollen armen en benen. Spierpijn, vermoeidheid en noem maar op.’’ Dennis is een echte sportfanaat, houdt van hardlopen en doet dan ook mee aan hardloopwedstrijden. Maar 130 kilometer kiten, koude zee, harde wind.. hoe train je voor zo’n monstertocht? ‘’Door alle gebeurtenissen heb ik niet veel kunnen trainen. Mijn conditie was verslechterd doordat ik niet meer kon hardlopen. Ik liep nog wel bij de fysio. Zij heeft me gepusht om elke dag oefeningen te blijven doen. Achteraf ben ik hier heel blij mee, want ik trainde zowel mijn knieën als beenspieren. En die heb je nodig tijdens de tocht!’’

De tocht

De kiters komen tijdens de tocht langs de stranden van Hoek van Holland, Scheveningen, IJmuiden, Camperduin en Den Helder. De tocht startte om 07.00 uur in Hoek van Holland. ‘’We zagen de zon opkomen door de duinen, dat was een mooi begin van de dag.’’ Er zijn diverse stoppunten waar je een badge kon ophalen met je telefoon. De eerste stop was in Scheveningen, waarna de tocht vervolgde richting IJmuiden. ‘’Dit was het mooiste stuk. Je kon in cirkels loopen (de vlieger een rondje laten draaien) en vlak langs de stranden kiten.’’ Bij IJmuiden werden de deelnemers op een bus gezet naar Wijk aan Zee. ‘’Dit was vanwege het Noordzeekanaal. Hier mag je niet zomaar oversteken. Vanuit Wijk aan zee vervolgden we onze weg. Tussen Camperduin en Den Helder werd de tocht zwaarder. Het begon harder te waaien en te regenen. Het was zowel fysiek als mentaal ‘killing’. Maar ja, dat is ook niet zo gek na ruim tien uur. Op dit punt waren er ook strekdammen. Hierdoor konden we niet langs de kust kiten maar moesten we door de golven, die wel 2,5 meter hoog waren. Ook hadden we de wind van achteren, wat qua sturing niet fijn is. Je kunt de wind beter van de zijkant treffen.’’

Mentaal

‘’Eigenlijk ben je alleen maar bezig met wat er op dat moment gebeurt. Brekende golven achter je, vallende kiters voor je. Rukwinden, je board verliezen en weer terugpakken. Je maakt je – behalve dat – over niets zorgen. Dat doe ik meestal ook al niet veel, maar dat maakt deze sport zo geweldig!’’

Vuurtoren Den Helder

‘’Toen ik de vuurtoren van Den Helder in de verte zag, was dit letterlijk en figuurlijk het lichtpuntje wat ik nodig had. De gehele tocht was letterlijk vliegen, vallen en weer opstaan. En zo mooi om de zee in één dag te zien veranderen. Bij de finish stond mijn vriendin Noortje te wachten. Ze was de hele route meegereden met de camper. Je kon na de finish nog soep en een biertje krijgen, maar ik was gesloopt en toe aan een warm bad.’’

Downwind

‘’Of ik deze tocht nogmaals zou afleggen, weet ik niet. Dit is de langste downwindtocht ter wereld in één dag. Maar in Brazilië is er nog een downwindtocht van circa 450 kilometer. Die is verdeeld over meerdere dagen. Dat lijkt me ook nog wel wat.’’