Heilooër in Beeld: Patricia Duineveld
Iemand die direct spontaan reageerde op de oproep van fotografe Yvonne ten Bruggencate voor haar rubriek Heilooër in Beeld was Patricia, die is geboren en getogen in Heiloo. Zij vertelt hierin over Tiny’s boom, een boom die iedereen kent, maar waar tot vandaag bijna niemand de oorsprong van wist.
(door Yvonne ten Bruggencate)
Wie ben jij?
Ik ben Patricia Duineveld, geboren en getogen in het mooie Heiloo, opgegroeid in het mooie Plan Oost aan de Dokterslaan. Als kleuter ging ik met mijn buurjongen Harald van Halm op de step naar de kleuterschool de Crocus. Later naar de lagere school, de J.P. Hasebroekschool, sinds twee jaar weer leuk contact met zes klasgenootjes. Verrassend hoe ieder toch zijn eigen pad is gegaan en uiteindelijk allemaal goed terecht zijn gekomen. Turnen deed ik graag eerst bij DOVES, later Klimop en uiteindelijk bij twee verenigingen buiten Heiloo. Vanaf mijn 17e ben ik zelf, in de avonduren naast mijn VWO opleiding, les gaan geven bij Achilles in Egmond aan Zee. Velen zullen mij kennen van diverse workshops, die in op creatief gebied heb gegeven. Veelal vanuit huis of op locatie, dit heb ik ruim 10 jaar gedaan. Nog steeds wanneer ik door Heiloo rijd, zie ik nog wel eens een geschilderde violenkrans aan de muur. Of ik heb je geholpen aan een leuke outfit, toen ik bij Les Amies, boetiek Yes Yes en later bij Kado & Zo werkte. Maar ook achter de receptie of in de fitness bij Dorssports. Sinds de oprichting van ’t Gymlokaal, aan de Heerenweg, ben ik hier werkzaam eerst als coach en daarna ook als clubmanager. Een uitdagende job, geen dag is hetzelfde, helaas door Corona zijn we gesloten. Bij ’t Gymlokaal trainen we middels het biocircuit, een volautomatisch circuit geheel op jouw lichaam en kracht ingesteld. Waar je met 2x per week trainen, fantastische resultaten ziet in slechts een half uur trainen! Maar wekelijks zie ik gelukkig toch een fanatiek groepje leden in de fit outdoor lessen. Ik ben al bijna 33 jaar getrouwd met Cor, samen hebben wij drie prachtige zonen en drie mooie schoondochters.
Wat heeft jou gemaakt tot wie jij nu bent?
Opgegroeid in een warm gezin, als nakomertje, met mijn ouders, een broer en twee zussen. Mijn moeder overleed vroeg, iedereen vloog uit en ik bleef achter met mijn vader. Geen gemakkelijke tijd, je eigen verdriet en dat van je vader. Mijn focus lag op mijn eerste baantje, als tandartsassistente. Later, toen ik werkte als particulier adviseur, bij de Amro bank ontmoette mijn man Cor. Wij zijn een echt ‘bankstel’ en trouwden al snel. Ik heb geleerd, vooral mijn hart volgen en het oordelen lekker bij anderen te laten. Ik kijk altijd om de paar jaar achterom, vind ik het nog leuk wat ik doe? Zo niet, dan ga ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Zo heb ik vele werkgevers gehad en veel mooie uitdagingen zijn hierdoor, op mijn pad gekomen. Maar misschien nog wel veel mooier, veel fantastisch lieve mensen leren kennen.
Waar ben je trots op?
Trots op mijn man, die zorgt dat ik af en toe op de rem trap, anders draaf ik nog wel eens door. Een absolute levensgenieter en gek op muziek uit de sixties. Onze jongste zoon is hardstyle DJ, Embraise, hij heeft die voorliefde voor muziek zeker van z’n pap. Een moeilijke tijd nu er geen festival doorgaat. Hopen op snel verandering dan gaan we zeker weer los! Maar ook op onze jongens, die uiteindelijk allemaal goed terecht zijn gekomen en samen wonen met elk een fantastische lady.
Wat zou je graag nog eens over doen?
Opnieuw trouwen met Cor, klein en intiem, op een mooi plekje in Italië. Mijn trouwjurk heb ik nog en past! Voor ons is Italië een tweede thuis, warme, hartelijke mensen, een lust voor het oog, zoals zij gekleed gaan. Kunnen wij Nederlanders nog van leren in de eeuwige spijkerbroek… Evenals het temperament, het bruist, het leeft, kortom heerlijk.
Wat zijn jouw wensen voor de toekomst?
Momenteel heb ik maar één wens, dat deze coronacrisis snel voorbij gaat, zodat we weer volop kunnen genieten van gezelligheid en het spontane in het leven. Er met familie en vrienden op uit, terrasje pakken, een etentje of een festival. Zeker wanneer ik ’t Gymlokaal verlaat en de stilte zie in het Stationscentrum, bij de winkeliers, de restaurants en bij de buren Café de Wit, dan valt dat zwaar. Zeker omdat er weinig in het vooruitzicht wordt gesteld.
Welke boodschap wil je de mensen om je heen meegeven?
Denk eens minder, dan kun je meer dan je dacht! Zeker nu, hoe moeilijk het ook is, blijf positief. Verbreed je horizon, doe een opleiding, een cursus en soms komen er spontaan mooie dingen op je pad.
Anders nog iets?
Dat ik altijd geniet van de kastanjeboom voor ‘t Loo, ooit door mijn moeder, als klein meisje geplant, in de tuin van het ouderlijk huis (Greeuw), voordat het winkelcentrum het Loo er kwam. Helaas overleed mijn moeder, toen ik 17 jaar was, maar dit blijft toch echt ‘Tiny’s boom.’ De boom behoort tot de monumentale bomen van Heiloo. Ooit geprobeerd hierbij een mooi gedenkplaatje met foto en achtergrondinfo te laten plaatsen. Helaas werd dit destijds, door de gemeente Heiloo niet gehonoreerd. Maar wie weet...
