Staafje in de keel, staafje in de neus
“Goedemorgen, u spreekt met de coronatestlijn van de GGD, wat kan ik voor u betekenen?” Zo ongeveer begon het contact met de GGD. Verkoudheidsklachten brachten mij ertoe om een test te ondergaan. Op de website had ik al gelezen dat het burgerservicenummer (BSN) binnen handbereik moest zijn. De vriendelijke meneer aan de andere kant van de lijn vroeg naar mijn personalia, naar de aard van de klachten en naar het BSN. Ook informeerde hij naar andere relevante zaken.
Op basis van de postcode scrolde hij door zijn adressenbestand met locaties. “Kent u de Broekerhof in Purmerend? Dat is aan de achterzijde van de brandweerkazerne.” “Ja meneer, die ken ik maar daar is de testlocatie niet meer.” “Ach ja, ik zie het, die is dicht. Wat zegt u? Kooimanweg? Nee, die komt niet in mijn systeem voor”.
“Eens even kijken. Bent u een beetje bekend in Volendam? Ja, dat ben ik, maar ik weet vrijwel zeker dat die locatie alweer is gesloten. Ja, dat zie ik nu ook. Die is inderdaad niet meer open.” Nou, dan wordt het Zaandam.” “Kan ik niet naar de Kooimanweg in Purmerend? Dat is veel gemakkelijker.” “Helaas meneer, ik zei het al eerder: dat adres komt niet in mijn systeem voor.”
Dan maar naar Ronde Tocht in Zaandam. Staafje in de keel, staafje in de neus en klaar is Kees. Binnen 48 uur de uitslag. Zo kom je nog eens ergens. Alle hulde overigens voor de GGD. Maandag afspraak gemaakt, dinsdag getest, woensdag de uitslag. En, gelukkig, negatief. Enigszins bezorgd ben ik wel over de plannen van Hugo de Jonge om per 1 december ook mensen zonder klachten de gelegenheid te bieden zich te laten testen. En - het wordt nog mooier - vanaf 1 maart 2021 kan iedereen, met of zonder klachten, zich gemiddeld eens in de maand laten testen.
Nu hopen dat de locatie Kooimanweg tegen die tijd in het adressenbestand van de GGD voorkomt.
