DOOR GERARD S. VERVER

Naaldwijk heeft echter geen Westlandse Bob van der Waal, die ze er namens Excelsior’20 feilloos inschiet. Alles wat Schiedams was slaakte, nadat de bal buitenkant paal raakte, een zucht van verlichting. Een beetje geluk is nooit weg. Met die 1-1 kreeg ieder zijn deel: Naaldwijk was de betere voor en Excelsior’20 na de pauze. “Dat ene punt zorgt er in ieder geval voor, dat we veilig zijn”, ziet trainer Jaco Verhoev als de positieve kant van dat gelijke spel. Én dat. nadat zijn formatie veertien wedstrijden ongeslagen bleef en zich soeverein een weg richting de titel leek te banen. Hij rekent zijn mannen de terugval niet aan. “We hebben genoten van die mooie start. Wel in de wetenschap, dat we geen wedstrijd met grote cijfers wonnen en zelfs regelmatig een achterstand moesten wegpoetsen. Nu blijkt toch, dat we niet, daar moet ik eerlijk in zijn, goed genoeg zijn om een hoofdrol te spelen. Vorig jaar werden we negende met 31 punten. Nu zijn dat er, in een afdeling met nogal wat gedegradeerde tweedeklassers, al 38 een periode. Mooi toch.” 

Vandaar, dat hij met de groep met een goed gevoel terugkijkt op de lange ongeslagen reeks. “Vergeet niet, dat zo’n serie onbewust voor een stukje extra spanning zorgt.” Hij heeft ze dat uit het hoofd proberen te praten. “Spelers gaan altijd voor het maximale. Daar is niks mis mee, maar ze leggen zich daarmee ook de druk van het ‘moeten winnen’ op. Daar moet je mee om kunnen gaan.” Nog vier wedstrijden resten, waarin niets moet en alles mag. Om daarna met volle kracht vooruit aan het vervolg te beginnen.