De motivatie van Christel Grootscholten: ‘Vandaag vecht ik, morgen vecht ik en overmorgen vecht ik ook’

“Ik ben Christel Grootscholten. In 2023 heb ik op basisschool de Diamant, samen met mijn collega’s, een sponsorloop georganiseerd omdat ik ziek ben en uitgezaaide nierkanker heb. Op de Goede Doelenavond mocht ik afgelopen jaar een cheque uitreiken. Vanaf het podium zag ik een witte tandem staan. Daar is mijn vriendin Nicolet Veerkamp, jaren geleden de Tourmalet mee op geweest omdat zij ziek was. Ik zag die tandem en dacht “Dit zou weleens een idee kunnen zijn voor mij. Om nu terwijl ik ziek ben, toch naar boven te kunnen klimmen met een kei om die boven neer te leggen.”

Ik kom van heel ver, heb heel weinig spierkracht en weinig conditie na 2 jaar ziekte. Net op het moment dat we op de tandem wilden gaan oefenen, kreeg ik heel slecht nieuws. Ik kreeg te horen dat de uitzaaiing op mijn lever heel erg is gegroeid en ik nu na 2 jaar niet meer stabiel ben. Dat gooit roet in het eten wat betreft het eventueel fietsen op de tandem op de Tourmalet. Het is nu afwachten wat de medicatie met mij gaat doen, of ik fit genoeg kan blijven en door trainen en erbij kan zijn in Frankrijk. Binnenkort heb ik een allesbeslissende scan.

De tekst op mijn kei, is kenmerkend voor mij als persoon. Ik ga zeker niet bij de pakken neer zitten en krijg regelmatig te horen dat ik een sterke powervrouw ben. Maar ik wil er alles uithalen wat er in zit. Op het moment dat ik me nog goed voel en nog dingen kan, ga ik niet op de bank in een hoekje zitten huilen.

Er zitten zeker momenten tussen dat ik verdriet heb en huil, maar zeker als voorbeeld naar mijn drie kinderen “je geeft niet op”. Ik geef pas op, als ik niet meer anders kan. Dat is voor mij de drijfveer om deze tekst te kiezen. Dat blijf ik doen, tot ik niet meer kan, ik blijf vechten.”