Een suikerzoet weekend

Een jaar geleden liep ik samen met mijn kinderen op straat Sint-Maarten liedjes te zingen. Tot mijn spoedtelefoon gaat. Een Pomeriaan pup is niet lekker geworden en is buiten bewustzijn geraakt. Ik haast mij naar de praktijk. De assistente heeft de mensen en de pup al ontvangen, een warme kruik is ook al onderweg. Ik onderzoek hem en begin snel te handelen. Zijn lichaamstemperatuur en bloedglucosegehalte zijn gevaarlijk laag. Tijdens onze werkzaamheden probeer ik de eigenaren te vertellen wat er aan de hand is. Hij heeft juveniele hypoglycemie. Zijn hele lage bloedsuikergehalte zorgt voor een comateuze toestand.

Pups van kleine rassen zijn erg gevoelig voor een laag bloedglucosegehalte. De pups hebben nog te weinig energiereserves en kunnen de bloedsuikerspiegel nog niet goed reguleren, waardoor er eerder een tekort aan suiker in het bloed is. Wanneer ze enkele uren niet eten, braken of diarree hebben kan dit ervoor zorgen dat het bloedsuikergehalte gevaarlijk laag wordt. Als eerste tekenen zien we dat ze abnormaal veel honger hebben of juist niet willen eten en ze worden rusteloos. Dan worden ze zwak en sloom, hun lichaamstemperatuur daalt en ze kunnen ongecontroleerd gaan trillen. Soms houden ze hun hoofd scheef en gaan ze rondjes lopen. Ook kunnen ze epileptische aanvallen krijgen. Daarna raken zij buiten bewustzijn en reageren niet meer op prikkels. Wanneer ze niet worden geholpen raken ze dieper in coma en overlijden ze.

Gelukkig konden we de pup met een glucose infuus en intensieve zorg helpen. Hij heeft het hele weekend in de opname gezeten. Mijn kinderen zijn, toen de pup zich had hersteld, even komen kijken. De reden waarom hun mama plots weg moest tijdens het Sint-Maarten feest. Ze begrijpen dat gelukkig helemaal! Nu een jaar later kijken de eigenaren en wij terug op een spannend en suikerzoet weekend dat gelukkig goed is afgelopen.