Schaamte om hulp te vragen is niet nodig

Door Anne Smit

Toen Roger voor het eerst vader werd negen jaar geleden was dat net als voor iedereen erg spannend, al helemaal toen het een thuisbevalling werd. “In het begin ben je erg bang of alles wel goed gaat met je pasgeboren baby”, aldus Roger. Inmiddels is hij vader van vier kinderen. Het is een druk leven waarin veel geregeld moet worden. “Wanneer ik thuis ben met mijn kinderen is het goed”, licht hij toe. Yamilia is geboren met een handicap. Ze mist een deel van een chromosoom en heeft het 18q deletie syndroom. Ze is lichamelijk en mentaal beperkt. Ze kan niet zelfstandig lopen en kan ook niet praten. Haar zicht en gehoor zijn verminderd en hierbij zijn ook andere kwalen ontstaan. 

Schrik

Toen Jamillia geboren werd met 37 weken via een keizersnede was er nog geen reden tot paniek. “Je zag wel dat zij een iets ander gelaat had dan andere baby’s, maar ieder kind is anders dus het baarde ons en de artsen geen paniek.” Na een halfjaar kwamen ze erachter dat hun dochter een deel van een chromosoom miste. “Op dat moment schrik je, je weet niet wat het inhoudt en de artsen zelf wisten ook niet alles van deze afwijking af”, legt Roger uit. Het leven staat sindsdien op zijn kop met vele ziekenhuis opnames en bezoekjes. Naast het syndroom heeft Jamillia ook last van luchtwegproblemen en suiker tekort in de nachten. 

Een warm thuis

Hulp zoeken en aanvaarden is niet voor iedereen even makkelijk. Twee jaar geleden is Roger gescheiden en gaf hierbij aan de volledige zorg van de kinderen op zich te willen nemen. Voor die tijd gingen de ziekenhuisopnames gewoon door, het werd voor hem een kwestie van zoveel mogelijk zorgverlof opnemen. Het leven bestond uit werken, na het werk eten met de kinderen om wat rust te creëren en daarna door naar het ziekenhuis voor Yamilia. Vanwege de zorg voor Yamilia stond het gezin als nauw in contact met het wijkteam van Hollands Kroon. Vanuit hen kwam de vraag hoe Roger dit allemaal ging bolwerken. Vanuit het wijkteam zijn ze een SMI (Sociaal Medische Indicatie voor kinderopvang) gestart. Yamilia kon worden opgehaald met taxivervoer met verpleegkundige aan boord. Na het werk kon hij de kinderen ophalen en ook weer op tijd thuis zijn voor Yamilia.

Buurtgezinnen

“Het wijkteam kwam later naar mij toe met een ander aanbod, namelijk buurtgezinnen. Ze hebben gekeken naar wat mijn vraag was om via die route een gezin te zoeken,” legt Roger uit. Zijn vraag was helder. Als hij in het weekend zijn kids alle vier tegelijkertijd heeft wil hij de rust voor twee van zijn kinderen bewaren door die naar een buurtgezin te kunnen brengen. Zijn oudste die uit een andere relatie komt bezoekt Roger om de twee weken. 

‘Op deze manier mijn aandacht beter verdelen’

Zijn oudste dochter en Yamilia heeft hij dan apart in het weekend, zijn andere twee kinderen zijn dan bij een buurtgezin om rust te hebben. Op deze manier kan hij zijn aandacht beter verdelen. “Ik wil mijn kinderen ten alle tijden een veilig en warm thuis bieden”, besluit hij.

“Ik ben een alleenstaande vader. Als mij iets overkomt wil ik niet dat mijn kinderen er alleen voor staan. Op deze manier heb ik een netwerk waar ik mijn kinderen in een veilige omgeving kan onderbrengen,” licht Roger verder toe. Hij voelde aan dat hij hulp nodig had en is hierom gaan vragen. “Er is altijd voor iedereen hulp, je moet er alleen wel wat voor doen om die stap te durven zetten en jezelf open te stellen.” Zijn hele dag staat in het teken van regelen en verzorgen. Yamilia woont thuis en krijgt in de nacht zondevoeding en is afhankelijk van verschillend medisch apparatuur. 

Zijn dochter kan inmiddels niet meer gehaald en gebracht worden met het taxi vervoer. Elke dag brengt en haalt hij zijn kinderen naar school en Yamilia naar Den Helder. Roger ziet het niet perse als een lastige situatie. Als hij dan toch iets moet opnoemen vertelt hij dat het soms lastig te begrijpen is voor zijn andere kinderen dat Yamilia extra aandacht nodig heeft. “Soms bots dat wel eens, ik geef ze wel mee dat ze hier altijd vrij mogen rondlopen en mogen spelen met vriendjes en vriendinnetjes”, vertelt hij. Ook daarin heeft Roger in de buurt waar hij woont en ouders van school en school zelf een extra netwerk gecreëerd.

Heldere boodschap

Roger heeft een boodschap en dat is: dat je hulp moet vragen als je aanvoelt dat je het even niet alleen redt. Wat je situatie ook is. Als je er alleen voor staat heb je mensen nodig waar je op kan rekenen, mensen die je zo af en toe een steuntje in de rug kunnen bieden. “Mensen zijn soms bang om hulp te vragen, bang om gezien te worden als iemand die slecht is, iemand die het blijkbaar niet alleen redt. Het lijkt een soort schaamte te zijn, maar dat hoeft helemaal niet!” Benadrukt hij. “Stel jezelf open, en de hulp komt jouw kant op. Alles is mogelijk, maar je moet er wel wat voor doen en laten”, besluit Roger.