BiM is er voor iedereen met een beperking in Maassluis

Chrit Wilshaus

“Wij willen als BiM graag verder gaan waar het MOG (Maassluis Overleg Gehandicapten, red.) was gebleven”, verduidelijkt BiM-vrijwilliger David van der Houwen, die sinds vier jaar een beperking heeft en in een rolstoel zit en dus in Wilgenrijk altijd de weg op moet met zijn rolstoel. “Ons doel is dat iedereen in de praktijk kan meedoen. Daar zijn vaak wel allerlei afspraken over gemaakt maar de praktijk blijkt vaak veel weerbarstiger. En dat leidt dan weer tot allerlei knelpunten.” De BiM wil deze inventariseren en zoeken naar oplossingen. “Dit willen we doen door informeren, overleggen en adviseren. “

Oproep

Maassluizers met een beperking deden eind november vorig jaar mee met een schouw waarbij zij aangaven waar zij letterlijk en figuurlijk tegenaan lopen in de stad. Verder plaatste Thessa Bos, kwartiermaker Inclusieve Stad bij de gemeente Maassluis, die werkt aan de Inclusieagenda, een oproep met de vraag wie mee zou willen doen met een belangengroep voor mensen met een beperking. De groep bestaat inmiddels uit ongeveer twintig vrijwilligers. Naast David is dat bijvoorbeeld Elles Veenman. Zij stelt: “Heel vaak gaat het om bewustwording; mensen met een beperking moeten volledig mee kunnen doen.” Dat is ook het doel van het VN-verdrag Handicap dat ook in Nederland geldt. Overigens kan niet gezegd worden dat de Nederlandse overheid haast maakte met het ratificeren en het uitvoeren van het verdrag.

Ervaringen combineren

Wat is de motivatie van David en Elles om mee te doen met de BiM. David: “Ik ervaar sinds vier jaar wat het is om een beperking te hebben en heb daarnaast ervaring opgedaan in bestuurlijke functies. Toen dacht ik de oproep las waarin mensen gezocht werden voor een nog op te richten belangengroep voor inwoners met een beperking dacht ik: misschien kan ik beide ervaringen combineren en mijn netwerk inbrengen en op die manier voor de doelgroep opkomen.” Ook Elles wil dat laatste. “Als je leeft met een beperking wil je ook graag voor volwaardig worden aangezien en dus ook zo worden benaderd. Dat gun ik iedereen. Niet iedereen is echter mondig genoeg om aan de bel te trekken. Maar ik ben nogal vasthoudend en laat mij niet zomaar afschepen. Bovendien is het ook belangrijk dat gehandicapten een luisterend oor kunnen vinden.” David benadrukt dat de BiM er niet is om persoonlijke problemen van mensen op te lossen. “Wie ergens meezit kan altijd contact met ons opnemen, voorlopig hebben we alleen nog een mailadres, maar zullen we dan doorverwijzen. Ook zijn mensen zonder beperking, bijvoorbeeld een partner van, van harte uitgenodigd om met ons mee te doen en te denken.” En, benadrukt Elles: “Wij zijn er voor iedereen met een beperking. Ook beperkingen die misschien niet zo zichtbaar zijn. Zoals een autismespectrumstoornis.”

Coppelbrug

Volgens David zou het bijvoorbeeld goed zijn als de BiM al in een vroeg stadium betrokken werd bij nieuwbouwprojecten omdat aanpassingen achteraf altijd duurder uitvallen. Vooral bij openbare gebouwen gaat het vaak mis omdat er eenvoudigweg niet gedacht wordt aan gebruikers daarvan met een beperking. Zo weet Elles bijvoorbeeld dat in de nieuwe huisartsenpraktijk aan de Westlandseweg nog een aantal gidslijnen ontbreekt, evenals belijning op de eerste en laatste trede van de trap. Maar ook zijn situaties niet altijd even duidelijk. Dat maakte Veenman zelf mee bij de Coppelbrug. Toen ze zonder het te weten met haar geleidehond al voorbij de slagboom was gelopen en in paniek de brugwachter opbelde, kreeg ze te horen dat ze op het rode licht had moeten wachten. “Welk rood licht? Ik ben stekeblind!” Ook werd Elles verteld dat iedereen het rode licht negeert. “Dan ben ik dus de klos omdat een heleboel mensen de regels aan hun laars lappen.” Maar ook fietsers die van de pont afkomen, houden doorgaans geen rekening met iemand met een visuele beperking, is de ervaring van Elles. De Deltaweg oversteken, ook al moet al het verkeer stoppen als ze daar taststok omhoogsteekt, is dan levensgevaarlijk omdat niemand stopt.

Medewerkers Gemiva

De BiM is momenteel nog geen rechtspersoon, zoals dat wordt genoemd. Wel is er een voorlopig bestuur. Dat wordt gevormd door de eerdergenoemde kwartiermaker en twee medewerkers van Gemiva, (stichting voor geestelijk minder validen) die ook in Maassluis huisvesting aanbieden voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking.

De BiM is nog op zoek naar een soort verbinder, dat mag ook iemand zijn zonder beperking, die hand- en spandiensten wil verrichten. Gezocht wordt iemand die zich betrokken voelt bij de doelgroep en daar wat tijd voor wil vrijmaken. Wie belangstelling voor deze vrijwilligersfunctie heeft, kan mailen naar inclusiefmaassluis@gmail.com