Lost
Soms zijn mensen de weg kwijt. Ze zijn gehaast of geïrriteerd omdat ze de bestemming niet vinden. Vragen ze de weg, dan pest ik ze een beetje: “Het is juist goed om te dwalen, zomaar wat rond zwerven maakt dat je open gaat staan voor de omgeving.”
De omkering van het bekende gezegde is dan ook mijn motto: “Beter ten hele gedwaald dan ten halve gekeerd.” Dwalen doe ik graag in het Vliegenbos dat de illusie geeft van een eindeloos woud.
Ik weet niet uit welk land de twee mannen kwamen die naast elkaar door het bos fietsten - op het enige voetgangers-pad dat nog niet gedeeld wordt. Ze belden luid want moesten erlangs. Eigenlijk had ik ze al aan horen komen: ‘Turn left, Turn right’, op het stuur zat een tablet geklemd en het volume van de routeplanner stond hoog. De mannen kibbelden continu over de juiste weg. Zo trokken de twee door het stille bos en leken daarbij op lompe boeren die een woning met wit tapijt betreden zonder hun modderschoenen te vegen.
Toeval bestaat niet, vlak er achteraan kwam een racende maaltijd-bezorger die eveneens luid belde. Ik wist nog net op tijd de grasberm in te springen. Nu was ik het zat, ook voetgangers hebben rechten: “Hey man, dit is een voetpad!” De koerier hield zijn mobiel omhoog: “Maps meneer!” Als Google het zegt is het blijkbaar goed.
De wereld wordt steeds dommer - hoe slim of smart dan ook. En die domheid is overal - ook in het Vliegenbos.
Simon de Boer
