De ridder op zijn witte schimmel

Het kleine knaapje zat op de voorkant van de boodschappenkar. "Ha meneer, wat ga u eten" riep hij naar mij, terwijl ik met mijn mandje langs hem liep. "Nou, dat weet ik nog niet" antwoordde ik met een glimlach naar het knaapje. Hij zat daar als een ridder op zijn witte schimmel lekker om zich heen te kijken, terwijl moeders gezellig stond te beppen met een kennis bij de diepvriesafdeling. "Meneer, lust u ook melluk" vroeg hij weer aan mij. Ik moest bij de melk zijn, maar zijn wagentje stond ervoor. Dus ik gaf een klein zetje aan de kar en dat ding schoof met ridder en al een stukje door. "Zulle we een endje rije gaan? vroeg hij met een grote glimlach en een dikke snottebel. "Nee, joh dat gaat niet, vind je mamma niet goed". "Och, gewoon niks zegge, doet mij pappa ook altijd" antwoordde hij wijs. "Wat zegt pappa niet tegen mamma dan? vroeg ik heel nieuwsgierig. Verder kwam ik niet, want mamma kwam aangestormd met een grote zak snijbonen in de hand, en vroeg aan haar zoon "Ben je lief geweest? Hoe kan zo'n knaapje nou niet lief zijn, hij kon geen kant uit, zat voorin op de boodschappen kar, beentjes tussen de stang en waar moest het manneke naartoe dan? "Nou hij was niet lastig hoor, het is een lieverd" paaide ik en wilde mijn weg vervolgen. Mis dus. Nou begon mams tegen mij, haar wel en wee uit te leggen, terwijl zoonlief een zak tumtummetjes van de stapel boodschappen afhaalde en die opentrok en zijn mond volpropte met die zoete dingen. Ik zei tegen de vrouw dat ik een afspraak had en door moest en met een gedag en een grote lach naar de koene ridder op het wagentje, zwaaide hij mij nog lang na door de supermarkt, tot aan de kassa. Toen zag ik ze niet meer. Maar deze ontmoeting pakte mij de hele weg naar huis. Ook al was er geen zon, dit knaapje had de hele wereld in zijn zak.

Co Backer

jalbacker741@telfort.nl