Aanschaf defibrillator stuk dichterbij voor Zorgboerderij Vredesbest in Assendelft

“Met dit mooie bedrag waren we al heel blij. Tot onze verrassing kregen we ook nog eens 400 extra euro van de overkoepelende kerken. Zo komt de aanschaf van een defibrillator (AED) een stuk dichterbij”, vertelt Ellen Boekel. Ze zegt: “We voelen ons door deze mooie giften bijzonder bevoorrecht. Waar hebben wij dit aan verdiend? Onze wens is een AED omdat we hier toch wel een beetje afgelegen zitten. Je hoopt hem nooit nodig te hebben, maar is wel fijn als er eentje komt voor het geval dat er wel een situatie zich voor doet.”

Dagbesteding

Bram, Ellen en Saskia Boekel hebben bij hun melkveebedrijf een zorgboerderij waarbij voornamelijk mensen met dementie een fijne dagbesteding krijgen tussen de kalveren, schapen, paarden, kippen, katten en hond Spike.

Door corona moeten ze het aantal mensen beperken. “Gelukkig kunnen we nu nog wel drie keer per week maximaal vijf mensen ontvangen. Mede dankzij de inzet van onze vrijwilligers. Want zonder hun hulp, kunnen we dit niet doen. Zo hebben we gelukkig de hulp van een vaste fietspartner. Die gaat met de mensen op stap op de duo-fiets.”

Lekker ‘studderen’

Haar man Bram en dochter Saskia zorgen vooral voor de boerderijdieren. Ellen zet zich in bij de dagopvang van dementerende senioren. “Het is prachtig om te zien hoe mensen hier lekker kunnen studderen. Hier kunnen ze zichzelf zijn. Wordt wat je ook zegt voor waar aangenomen. Ook al weet je de dingen niet zo goed meer. Belangrijk is dat we er altijd zijn in de ondersteuning zodat de mensen zich op hun gemak voelen. En dat de mantelzorger thuis even lucht krijgt omdat wij de taken overnemen.”

De zorg voor de dementerende gasten op de zorgboerderij gaat ver. Zo is het niet simpel alleen de mensen van huis ophalen, maar even naar binnen gaan om te vragen of ze de sleutel mee op zak hebben om weer binnen te kunnen komen. Tot het helpen met schoenen aantrekken.

Kracht

“Dat is ook de kracht van ons systeem: echte aandacht. Jammer genoeg kon onze open dag in maart niet doorgaan, maar dan had je kunnen zien wat de mensen voor mooie dingen maken. Zoals vogelhuisjes en nestkastjes. Klusjes waar de vrijwilligers altijd bij meehelpen. Daarbij wordt iedereen in z’n waarde gelaten, ook als ze soms simpele dingen niet snel kunnen vinden.”

Ingerold

Ook al is de zorgboerderij de lust en leven van Ellen en Bram, de jaren gaan tellen. Ellen tikt de 65 jaar aan en Bram inmiddels de 70 lentes.

“Zestien jaar geleden zijn er begonnen en er eigenlijk zo ingerold. Nu heb je een opleiding tot zorgboer(in). Wij hebben het in de praktijk geleerd als ervaringsdeskundige. Het blijft mooi werk dat je moet doen met heel je hart. Het is dankbaar om te zien hoe blij je de mensen kunt maken als ze zich weer nuttig gaan voelen. Natuurlijk is dementie een proces van zachtjes achteruit gaan. Langzaam word je iemand anders en kun je de dingen die vroeger gewoon waren niet meer. Dat zorgt ook voor eenzaamheid. Want mensen durven niet meer naar buiten. Bang om hun huis niet meer terug te kunnen vinden. Of laten de fiets staan onder het motto ‘ik heb er de conditie niet meer voor’. Wij kijken vooral naar wat de mensen nog wel kunnen. En helpen ze daarbij. Zoals weer samen fietsen. Met de zekerheid van weer veilig thuiskomen.”

Opvolging

Met het voortbestaan van Vredesbest zit het wel snor. Het is de bedoeling dat Ellen en Bram het werk langzaam maar zeker overdragen aan hun dochter. Die helpt nu al mee.

Kijk voor meer informatie over de zorgboerderij op www.zorgboeren.nl/zorgboerderijen/zorgboerderij-vredesbest