Nog steeds geen enkele zekerheid voor Don Bosco
De tijd begint te tikken voor Don Bosco Rijswijk. In juli vorig jaar kreeg de jongerenwelzijnsorganisatie te horen dat het huurcontract van de locatie aan het Julialaantje niet zou worden verlengd. Van de dertien maanden die nog resteerden tot het gedwongen vertrek, zijn er inmiddels zes en een half verstreken. “We gaan hoe dan ook door. Al begint de vraag ‘hoe?’ steeds urgenter te worden.”
Door: Marc Tangel
“Er is het laatste half jaar veel gebeurd, maar tegelijkertijd gebeurt er ook weinig”, constateert Marlies Cuppen, leidinggevende bij Don Bosco Rijswijk. “Laat ik voorop stellen dat we ons de afgelopen maanden heel erg gesteund hebben gevoeld. Er is goed contact met wethouder Gijs van Malsen en uit allerlei hoeken hebben we allerlei tips ontvangen. Daaruit zijn een aantal goede gesprekken en locatiebezoeken voortgekomen, maar de permanente oplossing zit er helaas nog niet tussen.”
Tijdsdruk
De voortslepende onzekerheid is lastig oor Marlies en haar team. “Vorig jaar zomer dacht ik nog dat er in maart wel een plan zou zijn”, bekent ze. “Nu is de taskforce vanuit de gemeente onze enige houvast, maar die gaan pas na de voorjaarsvakantie van start. Ondertussen voel ik de tijdsdruk, want wat als zij er ook niet uitkomen? Ik zou dat nog heel goed begrijpen ook, want er ligt nou eenmaal niet ergens een sleutel klaar van een locatie waar we zo in kunnen trekken. Wat we hier hebben is uniek.” Dat een definitieve oplossing nog niet gevonden is, wordt met weinig woorden bevestigd vanuit het Huis van de Stad. “De gemeente gaat haar uiterste best doen om Don Bosco te ondersteunen in de zoektocht naar een nieuwe locatie”, is het enige dat een woordvoerder kan vertellen.
Desondanks blijft Marlies hoopvol. “Iedereen wil dat we blijven bestaan en de gemeente Rijswijk spreekt dat luid en duidelijk uit”, vertelt ze. “In Den Haag is dat helaas niet zo. Bij ons bezoek aan stadsdeel Laak werd gezegd dat wij een instelling op Rijswijks grondgebied zijn en dat men om die reden niks voor ons kon betekenen. Ik zou daar toch graag iets tegenoverstellen. Alles bij elkaar opgeteld bieden wij activiteiten aan drieduizend unieke kinderen per jaar. Van dat aantal komt de helft uit Laakkwartier. Die vijftienhonderd kinderen nemen per persoon gemiddeld dertig keer per jaar deel aan een activiteit. En daar sluiten ze in Laak de ogen voor. Wij verwachten echt geen nieuwe plek voor Don Bosco in Den Haag, maar we hoopten wel dat op een beetje steun en erkenning voor het werk dat we doen voor de kinderen uit Laak. Maar dat is dus niet zo.”
Tussen wal en schip
Voor Marlies blijft de grootste vraag waar de kinderen in de toekomst naartoe moeten. “Nogmaals: ik ben blij met de taskforce, maar wat als er op 1 september nog niets is? Het grootste deel van onze doelgroep zijn niet de kinderen die lekker kunnen voetballen op zaterdag, zich bezighouden met paardrijden of naar de scouting gaan. Wij bereiken vooral de jeugd die straks tussen wal en schip dreigt te raken. Waar gaan die jongeren dan naartoe? Die fietsen niet even naar een locatie in, bijvoorbeeld, RijswijkBuiten.”
Tekeningenactie
Stilzitten en afwachten wat er gaat gebeuren is dan ook niks voor Marlies en haar collega’s. Zo zijn ze bijvoorbeeld een tekeningenactie gestart om het belang van Don Bosco inzichtelijk te maken. “Er is mij wel gevraagd waarom we geen handtekeningenactie gestart zijn, maar dat vonden we te passief”, merkt Marlies op. “Met deze actie laten we zien dat het vooral om de tekeningen, en daarmee de mening van de kinderen gaat.” Toch wordt er op de achtergrond ook al voorzichtig gewerkt aan de eerste plannen voor na 1 september. “Dat scenario hebben we nog niet tot in detail uitgedacht, maar na alle gesprekken die we hebben gevoerd hebben we wel het vertrouwen dat, áls we ons werk een tijdje op verschillende plekken moeten uitvoeren, dit ons ook gaat lukken”, vertelt Marlies. “Het wordt dan wel heel erg omdenken hoe we al die activiteiten op verschillende locaties moeten inplannen en door die versnippering raak je het familiegevoel dat Don Bosco is ook wel een beetje kwijt.”
Kinderen kunnen Don Bosco steunen door een tekening in te kleuren. - Marc Tangel
De hoop blijft dus gevestigd op een andere locatie, al is Marlies zich er zeer van bewust dat dit een lastige opgave is. “Het liefst vullen we de overbruggingsperiode in met de gedachte dat we over pakweg drie jaar een nieuw gebouw hebben neergezet, of dat er iets is aangekocht waar we wat van kunnen maken. Zo lang dat eindstation niet in zicht is, voel ik geen rust. Er moet iets zijn om naartoe te werken. Het is wel heel fijn om te zien dat iedereen om ons heen het belangrijk vindt dat het werk doorgaat. Dat geeft vertrouwen en daar put ik hoop uit. Al begint dat wel steeds moeilijker te worden.”
