Echtpaar van de Graaf is 65 jaar getrouwd

Door Kathy Huitema

Wim en Bep ontmoeten elkaar als ze zestien en vijftien jaar oud zijn en werken bij de Gruijter. Wim: “Ik als magazijnbeheerder, Bep als verkoopster. Als zij aan mij wordt voorgesteld denk ik: die is van mij! Maar ik heb heel veel moeite moeten doen om dit ‘snoepje van de week’ te krijgen.” 

Bep: “Dat klopt. Ik had veel vriendinnen en we deden leuke dingen. Dat had Wim liever niet. Hij was erg jaloers.” Uiteindelijk lukt het Wim toch Bep te strikken. Ze trouwen. Hij is zeventien, zij zestien. Bep: “Op mijn trouwdag zag ik erg bleek. Ik poederde mijn gezicht en trok een positiejurkje aan. Wim kwam me halen in de jas van zijn vader en samen zijn we naar het Stadhuis gewandeld. We hadden één trouwring, die schoof Wim aan mijn vinger. Het was pure armoede, geld en spullen hadden we niet. We gingen inwonen bij de ouders van Wim. Daar is onze dochter geboren. Later vertelde een kennis van Wims oma dat ze een huis voor ons kon regelen. Als wij zestig gulden betaalden aan de huisbaas kregen wij de sleutel. Dat geld hebben we geleend en later terugbetaald. We kregen een huis aan de Dirk Smitsstraat. Een kamer en een keuken. We scharrelden huisraad bij elkaar en richtten het huis zo goed mogelijk in. Onze dochter sliep in een alkoofje. Later kregen we een grotere woning en daar is onze tweede dochter geboren.”

Wim zegt zijn baan als magazijnbeheerder bij de Gruijter op en wordt classificeerder. Zesendertig uur op, twaalf uur af. “Dat verdiende veel beter, maar dat heb ik anderhalf jaar volgehouden, toen was ik opgebrand.” Later werd hij huisschilder. “Ik had nog nooit een verfkwast in handen gehad, maar ik leerde snel. Tot mijn zestigste heb in de schilder branche gewerkt. Toen ging ik in de VUT. Door hard werken kregen we het goed en we hebben het nog goed. Ons 50- en 60-jarig huwelijksfeest hebben we uitbundig gevierd. Op ons briljanten huwelijk hebben we samen getoost.”