SVDPW kwam weer even tot leven
Zeven jaar geleden was het van de ene op de andere dag gedaan met SVDPW. Een meerderheid van de leden wilde een andere richting inslaan dan de clubleiding, waarna het bestuur ‘doei’ zei en de club, 86 jaar na de oprichting, sneuvelde.
Toch bleef de herinnering bij velen levendig. Dat bleek in De Markies’ waar de harde kern van inmiddels grijsbehaarde of kalende oud-leden zich verzamelde voor een reünie. “Een mooi initiatief van Paul Gunter”, looft voormalig voorzitter Ben van Delden het idee om de oude clubhelden op een avondje sentiment te onthalen. Op een plek (het voormalige café ’t Sterretje) waar menigeen ongetwijfeld ook op andere vlakken dan voetbal avontuurtjes beleefd zal hebben. Tussen de kalklijnen was SVDPW een bescheiden clubje. Erbuiten stond het met voorzitters als Jan Mulder, Henk Bras en Wim van Uden plus allesdoener Joop Beukers als een huis. Behalve in de nacht, dat in mei 1993 het clubgebouw in vlammen opging en dat huis even niet meer het thuis was. De hele club stak de handen uit mouwen en bouwde in vier maanden een nieuw onderdak. Zo bleek dat het DPW niet voor niets stond voor Door Plicht Winnen.
“Doodzonde, dat die club het loodje legde”, kijkt Van Delden terug. “Het doet nog steeds pijn. En niet alleen bij mij. Mij is al eens gevraagd om te helpen met een herstart. Ik heb ze gevraagd of ze wisten wat er komt kijken om een club te runnen. Voetballers zullen er zich ongetwijfeld wel melden, maar hoe krijg je tegenwoordig een complete bestuursploeg bij elkaar? In 2016 was de inwoning bij HBSS rond. Als dat gedaan was had SVDPW nog bestaan. De meerderheid wilde echter ineens naar SVV. Dat was voor mij het moment om af te haken.” In De Markies was dat niet aan de orde. Daar heerste de kleedkamerhumor.
