Kapster Mary Verhulsdonk-Leering (71) stopt na 50 jaar senioren blij maken
ZAANDAM – “Wat denk je zelf? Als vijf van de elf kinderen uit ons gezin in het kappersvak gingen werken, kon ik toch niet achterblijven?”, zegt Mary Verhulsdonk-Leering (71). En dat is maar goed ook want als kapster heeft ze maar liefst vijftig jaar het haar perfect in model gezet voor ontelbare Zaanse senioren. Sinds deze week zijn de schaar en kam definitief opgeborgen. “Ik kan wel tot m’n tachtigste doorwerken, maar het is goed zo.”
Door Dirk Karten
De naam Leering heeft een welhaast magisch klank in de Zaanstreek. Want wie heeft er niet z’n haar bij één van de familieleden weer in model laten brengen? En dat kan nog altijd want op de Zuiddijk in Zaandam houdt Peter Leering de kapperstraditie in ere. Los van Mary’s eigen familie waren er ook twee zwagers en een schoonzus die in het vak zaten. En of het zo moest zijn: zelfs haar schoonmoeder was kapster.
‘Lekker ouderwets watergolven en permanent zetten’
“Ik wilde een donkere ‘griet’ die geen kapster was. En waar word ik verliefd op? Een blondje die kapster is”, lacht haar man Peter. Inmiddels zijn ze al meer dan vijftig jaar samen en heeft het werken met de kappersschaar hun liefdesband nooit door kunnen knippen.
Broer Jan helpen
Voor Mary begon het al in 1966 met een vakopleiding op de kappersschool in Amsterdam. “Als jongste van elf kinderen leerde ik het vak deels in praktijk. Twee dagen naar school en drie dagen werken. Eerst in een zaak in Amsterdam. Maar toen broer Jan zijn been brak bij het voetballen, werd ik teruggeroepen naar Zaandam om te helpen in zijn zaak aan de Morgensterstraat”, vertelt Mary die toen achttien was.
Even was ze weg uit het Zaanse. “Dat was toen ik Peter leerde kennen. Vanwege zijn werk verhuisden we in 1971 naar Harderwijk.” Maar ook daar was de voorliefde voor de schaar en kam groot. En dus werd ze kapster in een psychiatrische inrichting.
“Mijn kappershart ligt bij de Zaanse senioren. De dankbaar was altijd heel groot.”
Lang duurde het uitstapje niet want twee jaar later was het stel weer terug in de Zaanstreek. “Mijn broer Jan nam me in dienst en liet me in het Erasmushuis werken. Precies de doelgroep waar ik tot op de dag plezier bij beleefde. De dankbaarheid die je ziet bij mijn oudere klanten is echt geweldig en onbetaalbaar”, zegt Mary stellig.
Er was geen plek meer voor de ‘oude tuttenkapster
Even persoonlijk: zoals eerder geschreven, welke Zaankanter op leeftijd heeft niet bij Mary het haar weer lekker in model laten zetten? Ook de moeder én schoonmoeder van schrijver dezes genoten al vele jaren geleden als ze weer ‘gepikt en gedreven’ uit Mary’s kapsalon kwamen. De betrokkenheid met haar klanten was zo groot dat Mary zelfs op het afscheid van het leven respect kwam tonen. Of bij vrolijker zaken als uitstapjes mee ging als vrijwilliger.
37 jaar in Erasmushuis
Een jaar nadat Mary bij haar broer in dienst kwam, kreeg ze van de familie het advies zich als zelfstandig kapster in te laten schrijven. “Zo verdiende ik wel meer. Maar ik had mijn vader altijd na sluitingstijd nog in de boeken zien werken en ik wilde dat niet.” Met hulp van een goede boekhouder was die uitdaging snel getackeld en huurde Mary als zelfstandig onderneemster de kappersruimte in het Erasmushuis. Daar werkte ze maar liefst 37 jaar lang. Tot de nieuwbouw kwam.
“Bij het verdwijnen van de woontoren rond 2010 kwam er ook een nieuw bewind en moest er een buurtkapsalon komen. Er was geen plek meer voor de ‘oude tuttenkapster’. Ja, of ik moest weer nieuwe kniptechnieken leren voor de doelgroep jonge mensen. Maar dat wilde ik niet. Mijn kappershart ligt bij de Zaanse senioren”, zegt Mary.
Meerpaal erbij
Het toeval wilde dat op dat moment de kapster bij verzorgingstehuis Westerwatering net met pensioen ging. Daardoor stapte Mary over en zette daar het haar in de krul van menige Zaanse schone op leeftijd. Toen daar het werk minder werd, werd een van haar vaste drie werkdagen in 2017 weer opgevuld door te kappen bij De Meerpaal.
Op de pof
Tot je zeventigste alleen maar met senioren werken, ging dat niet vervelen? “Nee, geen dag. Ik werd er altijd vrolijk van. Natuurlijk maak je ook van alles mee. Zo kon je bij mij ook op de pof je haar laten doen als je pensioentje of AOW nog niet was gestort. En natuurlijk heb ik klanten gehad met luizen. Die schrokken zich dan suf en riepen verbaasd uit ‘maar ik ben juist zo schoon!’ Ja, luizen houden juist van schoon haar! Leuk vond ik ook als mensen op leeftijd nog opgestoken haar wilde hebben. Maar mijn grootste voorkeur had lekker ouderwets watergolven en permanent zetten. Tegenwoordig is het alleen knippen. Maar daar vind ik niets aan.”
Corona gooide ook bij eerder afscheid nemen van het vak roet in het eten. Want in december 2019 kondigde Mary aan mei 2020 te willen stoppen in de Westerwatering. Dus bleef alleen de Meerpaal over. “Als de huur van de ruimte bijna hoger is dan je inkomsten, is het tijd om te stoppen. Het is mooi geweest.”
