Toch nog een ‘Halve van Egmond’
EGMOND AAN ZEE - De later fameuze Halve Marathon van Egmond werd in het winterseizoen 1972/1973 geboren. Het idee ontstond een jaar eerder toen Cees Lansbergen deelnam aan de Halve Marathon van Scheveningen in februari 1971. Met een parcours langs het strand en terug vanaf Katwijk door de duinen. Dat was prachtig en zoiets zouden we ook in Noord-Holland moeten hebben, dacht Cees. In het kader van het 1e lustrum van Le Champion (in maart 1974) zou het geweldig zijn zo’n loopfestijn te organiseren. Daarop wachten duurde echter wel wat lang en daarom werd het een jaar eerder. Als voorlopige datum werd aan 4 maart 1973 gedacht, vanwege de AAC-strandloop uiteindelijk opgeschoven naar 11 maart.
Door: Frits van Eck
Het was een zogenaamde “wilde” loop, de KNAU vond dat Le Champion zich beter tot het fietsen kon beperken. Ik mocht er die eerste keer bij zijn, samen met 900 andere lopers vertrokken we 5 minuten te vroeg. Ook Jaap Wit zal bij me in de buurt hebben gelopen, we kenden elkaar nog niet, hij eindigde twee plaatsen na mij als nummer 401. Dat Egmonder Joop Smit deze eerste editie won was natuurlijk een prachtig stukje Egmond promotie en zal vele Egmonders aangezet hebben tot deelname aan de latere edities.
2020
Corona… we willen het woord eigenlijk niet meer horen, maar we zullen er nog even mee moeten leven. Al snel werd duidelijk dat vanaf februari alle Le Champion evenementen dit jaar geen doorgang konden vinden. Ook de 49e editie van de Halve, die op de gebruikelijke 2e zondag van januari 2021 stond gepland, werd al snel afgelast. Eenmaal eerder ging ‘Egmond’ ook niet door. Eeveneens op 10 januari, exact 11 jaar geleden in 2010, waren de weersomstandigheden zo slecht dat de gemeente Bergen, het GHOR en Le Champion besloten de 38e PWN Egmond Halve Marathon te cancelen. Echter, mijn voormalige loopmaatjes Wietze Pathuis en Jaap Wit kregen het er in oktober over of er een virtuele editie zou komen? Dus niet! Jaap liet doorschemeren dat hij niet meer liep en alleen nog wat op de mountainbike reed. De reactie van Wietze: “Dan ga je maar weer trainen en lopen we samen de Halve in januari”. Na wat tegensputteren ging Jaap akkoord. Het idee om er nog twee te lopen (hopelijk 2022 en 2023) om de 50 deelnames vol te maken werkt stimulerend. De voorbereiding voor deze “wilde halve” verliep voor Jaap niet optimaal. Half december zat hij op zeven kilometer. Tijdens een parcoursverkenning rond de jaarwisseling werd de twaalf kilometer gehaald. Hij viel langs de Van Oldenborghweg, bril scheef, bloeduitstorting rond zijn oog en een gedeukt imago. Hoe zal het gaan op 10 januari? Wietze Pathuis woonde ooit in Heemskerk en Purmerend maar maakt nu zijn trainingskilometers in zijn huidige woonplaats Nieuwe Pekela. Heuvels? Nee, de enige heuvel daar is het viaduct van de N33 bij Wildevanksterdallen, een buurtschap ten oosten van Wildervank. Een wel heel zwak aftreksel van de strandopgang in Castricum. Wietze heeft inmiddels een Halve in de benen. Zijn snelheid van vroeger is er niet meer, de geest wil nog maar het lichaam protesteert.
10 januari 2021
De Noordboulevard. Al jaren de start- en finishlocatie van de Halve van Egmond. Het is de dag dat de 49e editie van de NN Egmond Halve Marathon zou worden gelopen. Het is een vreemde gewaarwording, een lege boulevard zonder hekken, startboog en geluid. Wietze en Jaap hebben er zin in. Om 11:16 uur worden ze door Le Champion bestuurslid Klaas Lakeman en Jaap’s vriendin Ingrid weggevlagd. Gek dat er een paar minuten later maar twee lopers het strand opkomen. Wel genoeg ruimte om wat foto’s te maken. Op het brede strand perfecte omstandigheden. Hard zand en de wind uit zee. Net geen wind mee, maar toch redelijk gunstig. Het is een paar graden boven nul. De mannen doen het rustig aan, hebben veel lol en worden door diverse wandelaars herkend en aangemoedigd. Op het strand ook veel hardlopers die de Halve doen vanuit zelfbedachte startpunten.
Tot de strandopgang Bakkum gaat het goed, het is daar druk. Ik parkeer 20 minuten voor het maken van een paar foto’s en mag 6,5 Euro aftikken. Jaap en Wietze duiken snel linksaf de duinen in. Daar worden ze door veelal jongere lopers ingehaald. Op de Vlewoscheweg moet Jaap extra oppassen. Hij kijkt na zijn val van vorige week nog wat wazig en op dit pad moet je niet opnieuw vallen. Na de afdaling tijd voor koek en zopie, verzorgd door Ingrid. Zij fietst vanaf hier mee terug naar Egmond, ze steunt en het geeft een veilig gevoel. Op de Staringweg is het crossen geblazen, de weg is opgebroken. Jaap en Wietze genieten nog steeds alhoewel de spieren beginnen op te spelen. Ze kunnen wel een eigen tempo blijven lopen, er is zoveel ruimte. Vlak voor Egmond-Binnen slalommen ze langs de imposante grazers. Ter hoogte van de Weg naar de Bleek een laatste verzorging, even rust en dan is het nog maar een klein stukje naar de Bloedweg. Ook hier eigenlijk geen problemen, is hij wel zo zwaar? Aan het einde van de Bloedweg wordt de vlag van Egmond zichtbaar. Worden ze door de burgemeester opgewacht? Of is Hetty, die ook graag loopt, weer in functie? Het laatste stukje in Egmond, de Zeeweg, Jaap loopt ongemerkt bij Wietze weg en dan gaan ze bij de Van Speyk linksaf. Vooral Jaap wordt de laatste kilometer door velen herkend en aangemoedigd. Of is het de loopstijl van Wietze die de aandacht trekt? Deze keer geen familieleden om je op de boulevard binnen te juichen. Geen Frans Heffels die je binnenspeakert. Geen Aris die je opvangt voor een interview. Wel bloemen… en terecht! Echt moe zijn ze niet, alleen een vervelend protest van de spieren. Maar wat hebben ze genoten en niet alleen zij. Het was ook voor mij heerlijk weer een aantal uren actief te zijn. Een mooi evenement dat geen evenement was. Om in te lijsten…!
Met dank aan Cees, Wietze en Jaap voor de input.
Frits van Eck
