Tien vragen aan... Wim Haisma
Vraag van Piet van Kleef: Beste Wim, Hugo Boys staat in het verkeerde (linker) rijtje van de derde klasse B, nog net boven buur Con Zelo. Dat is wel eens beter geweest. Hoe zie jij de toekomst van Hugo Boys, de leden en vooral ook de vrijwilligers? Zijn de prestaties van het eerste team van invloed op het aantal en de bereidwilligheid van leden, of is dat in het Noordend niet echt een probleem?
‘Beste Piet, ik begrijp je vraag over de huidige positie van Hugo Boys in klasse 3B. We zijn een voetbalvereniging vanuit een kleine dorpsgemeenschap. We spelen tegen verenigingen die vele malen groter zijn. Daarbij hebben we de pech met blessures en ja, als dan de selectie niet al te groot is, vallen de sportieve resultaten voor dit moment niet mee. Maar het is voor Hugo Boys uniek dat wij zo lang in de derde klasse spelen! Doorgaans waren wij ingedeeld in de vierde klasse, een klasse lager dus. Verder ben ik positief over de toekomst van Hugo Boys. Onze inzet is dat iedereen met zoveel mogelijk plezier kan spelen en dat wij ook andere mensen bij het voetbal betrekken, om de samenhang in het dorp te versterken. Dit doen wij ook met het openstellen van het sportterrein.
Er zijn velen vrijwilligers actief bij Hugo Boys. Zo is er vorig jaar een nieuwe jeugdcommissie gestart, waar het enthousiasme van afspat. Ook de sponsorcommissie bruist van de activiteiten. De verkoop van speculaaspoppen is een groot succes en men is nu druk bezig met de voorbereiding op de oliebollenactie. Tijdens de afgelopen Rabo ClubSupport-actie eindigden we in de top tien, wat het aantal stemmen betreft. Al met al zijn er 120 vrijwilligers actief. Dus niets te klagen over de bereidwilligheid. Als kanttekening wil ik opmerken dat het lastig is om jongeren te verleiden voor vrijwilligerswerk wat Hugo Boys betreft. Dit vind ik een uitdaging.’
Wie ben je en wat doe je?
‘Ik ben Wim Haisma, 61 jaar jong. Ik ben getrouwd met Yvonne van Langen, een geboren en getogen Noordender. We hebben drie kinderen (Dennis, Anoek en Bas). Sinds 2004 ben ik vrijwilliger bij Hugo Boys. Begonnen als begeleider van het elftal waar Bas in speelde. Dit heb ik elf jaar gedaan, met als leuk feit dat in het laatste jaar Bas en Dennis in hetzelfde elftal speelden. In de tussentijd werd ik ook secretaris van Hugo’s Vrienden. Dit heb ik zeven jaar gedaan en daarna maakte ik de overstap naar de sponsorcommissie. Dit duurde maar twee jaar, omdat ik benaderd werd om voorzitter te worden van Hugo Boys. Sinds 2017 bekleed ik deze vrijwilligersfunctie.
Daarnaast heb ik een fulltimebaan als Teamleider van Maatwerk (centrum van werk en ontwikkeling) bij de GGZ-NHN in Heiloo. Binnen Maatwerk zijn er acht onderdelen, van een drukkerij tot een groenvoorziening, waar mensen met een psychiatrisch handicap dagbesteding aangeboden krijgen. De doelstelling hiervan is zeer divers: van dagbesteding tot begeleiding naar een (betaalde) baan. Ook zijn onze diensten en producten van hoge kwaliteit. Op deze wijze willen wij de maatschappij laten zien wat we met z’n allen kunnen om zo het stigma, dat er helaas is rondom psychiatrie, weg te nemen. Op dit moment is de kwekerij helemaal in kerstsferen. Onze kerstshow trekt jaarlijks 12.000 bezoekers; het is een prima middel om de beeldvorming positief te beïnvloeden. Mijn hobby’s zijn (hoe kan het ook anders) voetbal. Ik mag ook graag naar andere sporten kijken, recreatief fietsen en ik besteed met veel liefde tijd aan de tuin.’
Van wie ben jij d’r ien?
‘Van Annie van den Heuvel uit Waalwijk en Luitzen Haisma uit Hemrick. Wel bijzonder: een Brabantse moeder en een Friese vader! Zo is ook het verhaal bijzonder hoe ik op achtjarige leeftijd in het Waarland kwam wonen. Wij woonden op een woonboot, want mijn vader was schipper op een baggermolen. De ligplaats van onze woonboot werd opgeheven. Mijn ouders pakten de grootste krant van Nederland, prikten met een speld in de woonbijlage een plaats aan en dat was het Waarland, waar nog een paar huizen te koop stonden van een nieuwbouwproject. Zo zijn we in het Waarland terecht gekomen.
Ik ben de derde uit een gezin van vier kinderen. Eén zus woont in Burgerbrug en de andere in Barneveld. Mijn jongste broer woont in Duitsland.’
Wat heb je met de gemeente Dijk en Waard?
‘In 1985 kochten we een huis in De Noord. Sindsdien zijn we woonachtig in Dijk en Waard. Daarvoor was ik natuurlijk te vinden in de vele uitgaansgelegenheden in de omgeving; van de Zuid-Scharwouder kermis tot de gezellige zondagavonden met livemuziek bij café Bleeker. Onze kinderen zijn opgegroeid in deze gemeente en dit brengt vele herinneringen met zich mee. Zo waren de kindervakantiespelen elk jaar een hoogtepunt, maar ook de gezelligheid als vrienden en vriendinnen van onze kinderen langskwamen. Tegenwoordig wonen er meerdere zussen van mijn vrouw met aanhang in Noord- en Zuid-Scharwoude. We lopen de deur niet plat bij elkaar, maar als er iets is dan zijn we er en is het altijd gezellig. Met als hoogtepunt de legendarische sinterklaasavonden bij schoonvader en -moeder met onze kinderen toen ze nog jong waren.’
Wat is de mooiste plek van Dijk en Waard?
‘Het oude Heerhugowaard, met name de Kerkweg en Groenendijk. De nostalgische uitstraling; alsof de tijd daar heeft stil gestaan. Natuurlijk mag ook het sportcomplex Hugo’s niet ontbreken.’
Welke herinnering aan Dijk en Waard is je dierbaar?
‘De saamhorigheid en pit die er is in De Noord. Als we iets voor elkaar willen krijgen, dan worden de krachten gebundeld. Mooi voorbeeld hiervan is de opbrengst van een veiling ten bate voor het dorpshuis en sportcomplex Hugo’s. Opzet was een gezamenlijk sportcomplex voor de handbal en voetbal. De inzet van vele vrijwilligers en bedrijven uit De Noord om dit praktisch te realiseren was hartverwarmend. Met als resultaat een sportcomplex waar we trots op mogen zijn.’
Wat is jouw advies aan de burgemeester?
‘Bouw betaalbare woningen voor onze jongeren. De jeugd heeft de toekomst. Voor dorpsgemeenschappen is het ontzettend belangrijk om de leefbaarheid te behouden.’
Wat is het beste advies dat je zelf ooit kreeg?
‘Alleen ben je sneller, samen ben je sterker!’
Wat zouden mensen echt van jou moeten weten?
‘Dat ik voor eenieder respect heb; of dat nu een iemand is met een psychiatrische handicap of een directeur dat maakt voor mij niets uit.’
Wie is jouw opvolger in deze rubriek en wat wil je hem/haar vragen?
‘Angel Mooij, zij is zeer actief op vele fronten. De laatste tijd heeft zij bijgedragen aan het ontwikkelen van het nieuwe Contact (lokaal informatieblad in De Noord). Angel, kun je wat vertellen over het nieuwe Contact? Wat zijn je doelstellingen en wat wil je bereiken met het nieuwe Contact?’
