Dion Pronk (39) uit Zwaag: van vrachtwagenchauffeur naar treinmachinist

Nieuws
Dion volgde zijn hart en is nu treinmachinist. "Ik ben blij dat ik deze kans gepakt heb. Met deze baan kan ik zeker wel oud worden."
Dion volgde zijn hart en is nu treinmachinist. "Ik ben blij dat ik deze kans gepakt heb. Met deze baan kan ik zeker wel oud worden." Foto's: vincentdevriesfoto.nl

ZWAAG - Vrachtwagens, boten, treinen, vliegtuigen; Dion Pronk (39) uit Zwaag is altijd al gek geweest op grote voertuigen. Niet zo gek dat hij, zodra het kon, achter het stuur van een vrachtwagen kroop om zijn vrachtwagenrijbewijs te halen en later ook een certificaat voor LZV (Lange Zware Voertuigen) behaalde. Bijna achttien jaar werkte Dion voor één en dezelfde werkgever als chauffeur. Achteruitrijden met zo’n groot gevaarte vond ‘ie het mooiste wat er was. “Zéker met een aanhanger eraan”, glundert hij. “Ik deed het werk altijd met veel plezier.” Toch bleef die langgekoesterde jongensdroom in zijn achterhoofd zitten: treinmachinist worden. Sinds kort heeft hij zijn baan als vrachtwagenchauffeur daarom ingeruild voor een carrière als treinmachinist. 

De controle hebben over zo’n grote bonk techniek; daar geniet ik van

“Met mijn moeder was ik als kind regelmatig op het station in Hoorn te vinden om naar de treinen te kijken. Als ik geen zin had om mee te gaan naar de stad, gebruikte mijn moeder dat vaak als een soort lokkertje”, lacht Dion. “De geluiden en de techniek fascineerden mij. Ooit mocht ik een keertje in de cabine kijken bij de machinist, een mooie ervaring. Maar zoals gezegd vond ik vrachtwagens ook reuze interessant en die kwamen iets eerder op mijn pad, dus ben ik dat wereldje ingerold.”

Mentor

De jaren verstreken en tóch bleef dat idee van treinmachinist in zijn hoofd zitten. “Ik dacht steeds: dat komt nog wel. Maar ja, je wordt ouder en bovendien is er ook onder machinisten een groot personeelstekort, dus ik dacht: áls het moet gebeuren, dan moet het nú gebeuren. En dus schreef ik in oktober 2021 een sollicitatiebrief.” Er volgde voor Dion een telefonisch intakegesprek en een online sollicitatiegesprek met een recruiter van NS en een teammanager. Daar kwam Dion goed door en daarna volgden allerlei tests: van een psychologisch onderzoek en concentratietest tot een reactiesnelheidstest en medische test. “Er kwam nog heel wat bij kijken. Als machinist heb je de verantwoordelijkheid over soms wel duizend reizigers, dus die testen zijn heel belangrijk. Maar elke test deed ik blijkbaar goed, want ik kwam steeds verder in het traject. Toen ik te horen kreeg dat ik aangenomen was voor de opleiding, heb ik mijn collega’s van Brandhoff Transport bij elkaar geroepen om ze in te lichten. Daar zag ik best tegenop. Ik vond het vervelend om ze te vertellen dat ik m’n ontslag nam. Mijn collega’s hadden het totaal niet zien aankomen. Maar het was een goed besluit, laat ik dat voorop stellen.”

Zelf rijden

In maart 2022 mocht Dion zijn opleiding starten. “In het begin waren dat vooral veel online lessen om je vergunning VVRV (Veiligheid en Vakmanschap Rail Vervoer, red.) te halen, maar later moest ik ook regelmatig naar het NS Leercentrum in Amersfoort voor praktijklessen. Daar leerde ik bijvoorbeeld om te gaan met allerlei situaties die zich voor kunnen doen, maar ook seinen lezen en de protocollen die je als machinist moet volgen. Al heel snel mocht ik zelf een trein besturen, onder leiding van een mentor.”


Rustig blijven 

Na een intensief traject was het afgelopen 28 maart dan eindelijk zover en mocht Dion examen doen. Hij slaagde met vlag en wimpel en mocht daarna, vanuit zijn standplaats Enkhuizen, meteen genieten van zijn eerste solotrip als treinmachinist. “Die eerste rit in mijn eentje was wel even spannend natuurlijk. Ik hoopte maar dat er geen rare dingen zouden gebeuren. Een storing ofzo of iets anders onverwachts. Gelukkig verliep alles prima. Het is een kwestie van rustig blijven en steeds meer vertrouwen in mezelf krijgen. Dat begint nu wel een beetje te komen. Vergeleken met mijn vorige baan als vrachtwagenchauffeur heb ik nu meer rust. De controle hebben over zo’n grote bonk techniek, daar geniet ik van. Het is heerlijk om die trein te besturen en lekker voor je uit te kijken. Ik heb de tijd om over dingen na te denken. Eigenlijk best ontspannend. Mits alles vlekkeloos verloopt natuurlijk. Ik ben heel blij dat ik deze kans gepakt heb en ervoor ben gegaan. Ik doe nu iets wat ik écht leuk vind. Met deze baan kan ik zeker wel oud worden”, lacht hij.