Column Mats - Opnieuw

Ik wil er volledig vanaf blijven. Eigenlijk zou ik nooit meer iemand willen ontmoeten en nooit meer iemand willen zien. Voor de rest van mijn leven. Ik wil niet meer herhalen wat al gezegd is. Ik wil weten wat mijn eigen unieke drang is, zonder al het andere. Ik wil een gevoel hebben wat niemand anders voelt. Ik wil me van iets afzetten, omdat ik dat zelf wil en niet omdat ik dat moet willen. Ik wil eens met mezelf zijn.

Iedereen is constant bezig met elkaar op elke mogelijke manier die je maar kan bedenken. Het individu is dood. Ik kan niet meer terug naar de oorsprong. Alles gaat over kanten en anderen en het grotere geheel, maar ik wil weten wat ik ben zonder alle laagjes. Zonder glazuur, zonder maskers, zonder een van tevoren bedacht doel. Ik wil op zoek naar het unieke in mij en in het alles. Zoeken naar hoe het unieke ons weer kan verbinden. Angst moet weg. De angst voor wat er nog niet is, maar eventueel wellicht misschien wel zou kunnen komen. Ik wil opnieuw beginnen, wedergeboorte, verder alleen. Geen ander. Zo alleen vind ik de waarheid. De kern. We zijn het kwijt. We willen allemaal dat iemand ons hoort, maar niemand wil luisteren. Ik ook. Ik ben net als al die andere sukkels om me heen. Ik wil ook gewoon schreeuwen. Zonder vacuüm.

Ik wil niet meer mijn beste zelf zijn, ik wil gewoon zijn.