Column Mats - Waterfiets
door Mats Hoogland
Ergens schijnt de zon op het water, alsof er goud onder verborgen ligt. Ergens trappen kinderen tegen trappers. Ergens giechelgeluiden. Ergens blije gezichten. Ergens roept een moeder "Jij gaat nu even heel snel normaal doen, ja?".
Seconden later, oorverdovend hoog gekrijs. 'Waterfiets, waterfiets, tingelingelingeling, waterfiets'. Drieënzeventig keer per dag hetzelfde slecht geschreven kleuterlied op onnodig hard volume, ergens. Ergens het geluid van natte gympzolen op de klinkers. Ergens trossen los. Ergens trossen vast. "De volgende graag. Veel plezier. Fijne dag verder. Het toilet? Dat is bij de receptie, achter de botsauto's. Yes, you're welcome. Behind the bumper cars, there's the reception. Ja, ik wil wel een foto maken." Ergens gooit iemand een rietje in het gras. Ergens valt een kind bijna in het water. Ergens schrikt een moeder. Ergens durft iemand niet van de glijbaan. Ergens pakt iemand een hand vast. Ergens rijdt een treintje door een tunnel. Ergens vraagt iemand hoe laat het is. Ergens is iemand iemand kwijt, en vindt iemand iemand terug. Ergens gaat een schommel bijna over de kop. Ergens blijft een kabelbaan hangen. Ergens doet een kind een brandweerauto na. Ergens glundert een meisje naar een ijsje. Ergens maakt iemand een foto van iets wat iemand mooi vindt.
Ergens fietst een waterfiets de toekomst tegemoet.
