Anita de Haan-Ruiter maakt dieren van Caribisch drijfhout
HEILOO - Snorkelend op Aruba, waar ze met haar gezin verbleef vanwege het werk van haar man zag Anita de Haan-Ruiter (Heiloo, 1960) de kleurenpracht van de zee. Aan de vloedlijn begon haar het aangespoelde hout op te vallen, grijs door zon en zout en met ronde vormen geslepen door het water en de passaatwind. “Dit is iets voor mij”, dacht ze en ging een workshop ‘drijfhout’ volgen. In 2009 ging het gezin naar Bonaire, de kinderen waren wat groter en toen ging het echt los. “Eindeloos jutten en ik mocht in het atelier van een vriendin werken. Toen we ruim een jaar later teruggingen heb ik alle koffers helemaal volgestopt met drijfhout. En daar werk ik nu nog steeds mee.”
door onze verslaggevers Kunst Mieke Rozing en Ed Bausch
“In ons vorige huis had ik een slaapkamertje ingepikt als atelier. Nu in ons nieuwe huis in de Zandzoom heb ik sinds drie jaar een eigen atelier. En daar ben ik helemaal gelukkig. Binnenkort stop ik met mijn werk voor de GGZ als projectsecretaris subsidiedesk. En dan zal ik wel veel meer bezig zijn met het hout, waar ik kennelijk heel andere dingen in zie dan anderen. Het verweerde van dat hout, nog wat restanten verf, de vergankelijkheid: ik vind het zo mooi.” In haar huis zijn veel dingen die de sfeer van vergankelijkheid hebben. Opvallend is een enorm paneel met verweerd koper van wat nu de Cultuurkoepel is. “Vervaagde kleuren die in elkaar overlopen. En daar dan misschien een felkleurig mozaïek op maken, van zelf stukgeslagen steentjes. Of een deel van een stuk gereedschap de kop van een kat laten worden…., zo leuk.”
Met andere ogen een stuk hout zien
“De vorm en de zin van de dag en het toeval bepalen wat ik zie aan een stuk drijfhout. Het worden vaak vissen of vogels. Soms ook met keramiek, die vaardigheid ben ik ook aan het ontwikkelen. Vaak ook werk ik met oud gereedschap, ja de kringloop heeft aan mij een goede klant!” Met weinig iets maken, materiaal en voorwerpen een tweede leven geven, dat is wat Anita doet. En dat spreekt aan, want bij tentoonstellingen verkoopt ze vaak zomaar een deel van de collectie. “Het verweerde aan iets, de vergankelijkheid, kennelijk ontroert dat.” Haar werk past natuurlijk ook wel goed bij de kust hier. “Hoewel ik hier op het strand dat mooi getinte hout niet vind, hoor. Dat is echt iets van de evenaar. Maar ik ben wel vaak aan zee te vinden. Sowieso ben ik graag buiten en zie dan de vormen in alles.” In een gewoon stuk hout uit de kisten vol Caribisch drijfhout kan ze dan zomaar een dier zien, of een staart of een bek daarvan.
Werk te zien in Alkmaar
In de tuin staan twee enorme wasknijpers, waaraan een waslijn hangt. “Ja, dat heb ik groot bedacht naar aanleiding van een klein ontwerp dat ik zag, maar dit heb ik niet zelf uitgevoerd.” De opstelling van de knijpers zijn wel tekenend voor de creatieve bron in Anita. “Ik ben gewoon ontzettend nieuwsgierig van aard, moest vroeger altijd van straat worden geplukt, was altijd te laat thuis.” Wie nieuwsgierig is naar haar werk kan vanaf vandaag gaan kijken bij designwinkel ‘Lijnb’ (zo heet het echt) aan het Alkmaarse Ritsevoort, nummer 10. Daar kan ze eindelijk weer exposeren, nu de Heiloose Kunstparade nog een jaar moest overslaan.
Werk van Anita is te vinden op haar site: www.anitadehaanruiter.nl
Bekijk hieronder het stofzuigerfilmpje van het atelierbezoek:
Anita aan het werk met drijfhout in haar tuin in Heiloo. (Foto: Ed Bausch)
