Wim Dammers stopt als secretaris bij Historische Vereniging Rijswijk
Nu Wim Dammers zijn bestuurstaak als secretaris binnenkort neerlegt, is de Historische Vereniging van Rijswijk naarstig op zoek naar een geschikte opvolger. Dammers vindt het zelf een mooie functie die hij bijna zeventien jaar met veel plezier heeft vervuld. Alhoewel Dammers pas als jonge twintiger hier kwam wonen, beschouwt hij Rijswijk inmiddels als ‘zijn stad’. “Het blijft bijzonder om te weten hoe de stad waar je nu woont er vroeger heeft uitgezien”, zegt hij treffend.
Door Frans Limbertie
Al bijna veertig jaar probeert de Historische Vereniging van Rijswijk de geschiedenis van de stad onder de aandacht te brengen. En dat lukt ze goed. De vereniging kan bogen op een ledenbestand van 360, die allemaal zo hun eigen bijdragen leveren. Acht maal per jaar is er een lezing die altijd druk wordt bezocht en jaarlijks verschijnt het officiële jaarboek met ‘prachtige en interessante verhalen’ over de geschiedenis van onze stad. “Aan de samenstelling van dat jaarboek wordt keihard gewerkt door onze leden en de redactie”, vertelt de scheidende secretaris. “Er staan toch elk jaar weer verhalen in waarover ik mij zelfs verbaas. Rijswijk mag dan niet zo groot zijn, het draagt wel een heel ‘rijk verleden’ met zich mee. En nog steeds weten we er niet alles over. Er komen nog veel nieuwe verhalen aan, dat weet ik zeker.”
Er staan toch elk jaar weer verhalen in waarover ik mij zelfs verbaas
. Het jaarboek is er om de interesse levend te houden voor de plek waar je woont. Ik vind het ongelooflijk mooi om te zien hoeveel Rijswijkers zich in onze geschiedenis verdiepen. En zeg nou zelf: het is toch een unieke uitdaging om uit te pluizen wat er in een stad of in een dorp vroeger allemaal gebeurde? Zo hadden we laatst in De Oude Kerk de viering van De Vrede van Rijswijk, 350 jaar geleden. Toen stond onze stad toch maar mooi weer eventjes volop in de belangstelling.”
Als secretaris schreef Dammers zelf ook een aantal verhalen. Hij vertelt over een ‘oude schoolplaat’ die hij niet lang geleden min of meer per toeval ergens op de kop tikte. “Het is een plaat over een ‘hagepreek’ aan de Haagweg bij de Hoornbrug in 1566. Ik ben er maar wat blij mee”, laat Dammers enthousiast weten. De prent hangt tegenwoordig in de logeerkamer van zijn woning.
Nieuwe secretaris
Vooropgesteld: Wim Dammers geniet nog steeds van zijn werk als secretaris voor de vereniging, maar mag volgens de statuten niet meer worden herkozen. Na zeventien jaar vindt hij het ook een mooi moment om een stapje terug te doen. Voor Dammers, die voor al zijn inspanningen twee jaar terug werd genomineerd voor de Oud is Goud-Award, “wat een eer om dat te mogen meemaken”, is de taak van een secretaris van de Historische Vereniging duidelijk: “We hebben met 360 leden best een grote club, maar ik zou het persoonlijk toejuichen als er iemand van buiten de vereniging zich zou aanmelden voor mijn opvolging. Hij of zij krijgt er een mooie job voor terug, dat beloof ik.” Wel moet je er volgens Wim minstens uur of zes per week tijd voor vrij maken.
Hij of zij krijgt er een mooie job voor terug
“Het secretariaat brengt veel voorbereidend werk met zich mee. Een nieuwe secretaris moet daar wel rekening mee houden. En het jaarverslag schrijven en de bestuurs- en ledenvergaderingen notuleren is ook een ‘pittige kluif.” Door een herschikking van taken binnen het bestuur is de taak van de secretaris bovendien overzichtelijker geworden. “Vorig jaar hadden we een gezamenlijk uitje voor de leden met een boottocht vanuit Laak langs de oude grenzen. Een fraaie tocht met veel interessante plekjes. Zulke zaken moeten ook goed worden geregeld”, zegt Dammers. En natuurlijk moet de secretaris veel reclame maken voor de vereniging en zorgen dat we nog meer aanwas krijgen.” Wim Dammers, die tijdens de laatste Algemene ledenvergadering tot zijn verrassing benoemd is tot erelid van de vereniging, “een prachtig gebaar”, verzekert ons tenslotte dat de nieuwe secretaris er niet alleen voor staat. “Er is altijd genoeg hulp van andere bestuursleden. Iedereen zet zich voor de volle honderd procent in voor onze mooie vereniging.”
