Column Annemiek van Moorst: Rad van Fortuin

Ze zeggen: ‘Het moet eerst winter zijn voordat het lente kan worden.’ Tja, da’s een open deur. Het is meer van belang hoe je hoofd omgaat met die wisselvallige lente. Regen, kou, zon en warmte wisselen elkaar in onvoorspelbaar hoog tempo af. Ik word er gek van! Ik bruis van de nieuwe buitenplannen, maar als het weer ons in de steek laat word ik wispelturig. Ik wil zo graag aan mijn buitenplannen beginnen.

Het is vandaag zondag. Mijn agenda is voor de verandering in de middag leeg en ik besluit op de fiets naar tuincentrum Groenrijk ‘t haantje te gaan. Het is van dat weer dat ik niet weet of ik nou een dikke jas of een dunnere jas aan moet doen. De twijfel slaat toe en na drie keer van jas gewisseld te hebben kies ik voor mijn tussenjas. Die is niet dik en niet dun. 

Ik fiets de straat uit en zie dat de bloesembomen hun bloemenblad alweer hebben laten vallen. De stoep is bedekt met een roze-witte deken van bloemblaadjes. Zij hebben hun best alweer gedaan. Dat geldt ook voor de uitgebloeide narcissen die her en der door de gemeente in de berm gepoot zijn. De natuur is vroeg dit jaar. Nog vroeger dan vorig jaar. 

Ik fiets over de bomvolle parkeerplaats en plant mijn fiets in het laatste lege plekje van het fietsenrek. De kaaskraam is open, maar ik kom niet voor kaas. Ik kom voor lentegroen. Ik wandel naar binnen en voel de lente kriebelen. Ik pak een karretje en slenter door de winkel. Het is druk. Veel winkelwagentjes zijn gevuld met het voorjaar. Ik zie weer zoveel waar ik blij van word, dat ik besluit om eerst een rondje te lopen zodat ik daarna kan gaan kiezen. Onze tuin is namelijk niet supergroot, mijn ‘tuinportemonnee’ ook niet. 

Onze tuin is een ratjetoe. Een echte ongestructureerde wilde tuin waar ik ieder jaar weer wat vaste planten en eenjarig goed voor koop. Binnen staan zaadjes van palmkool, de zonnebloemen en Cosmea in de vensterbank. De zaadjes ontspruiten zich tot kleine miniplantjes. Nog even en ik laat ze afharden en plant ze buiten in de grond. 

Ik zie een aaibaar plantje met zachtgrijs blad genaamd Salvia argentea, ook wel zilversalie genoemd. Wat een schitterend plantje. Ook neem ik weer nieuwe dahliabollen mee. Ze gaan deze keer bij het begin in een pot omdat het voor de slakken vorig jaar hun hoofdgerecht was.

Eenmaal bij de kassa is daar een grote verrassing. Er staat een heus rad van fortuin waar iedere klant aan mag draaien om vervolgens van de kiestafel een cadeautje te kiezen. Ik kies voor mooi weer, maar dat ligt niet op de tafel.